ημιπελαγιανισμός

Greek Monolingual

ο
θεολ. θεολογική αίρεση του Ιω. Κασσιανού, κατά τον 4ο μ.Χ. αιώνα, ο οποίος, για να συμβιβάσει τις ακραίες θέσεις του Πελαγίου, που δεχόταν ότι ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί μόνος του, και του Αυγουστίνου, που εξαρτούσε τη σωτηρία του ανθρώπου από τη Θεία Χάρη, δίδαξε αιρετικώς ότι ο άνθρωπος εξασθένησε ηθικά μετά το προπατορικό αμάρτημα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ημι- + πελαγιανισμός < πελαγιανός < κύριο όνομα Πελάγιος. Η λ. μαρτυρείται από το 1873 στον Αναστάσιο Διομήδη Κυριακό].