ὥστε

English (LSJ)

A as adverb, bearing the same relation to ὡς as ὅστε to ὅς, and used by Hom. more freq. than ὡς in similes, when it is commonly written divisim, and is relat. to a demonstr. ὥς: sometimes c. pres. Indic., Il.2.459 sq., 12.421, 13.703: sometimes c. aor., ὥς τε λέων ἐχάρη 3.23: sometimes c. subj. pres. or aor., 2.474 sq., 11.67, 16.428, Od.22.302: all three usages combined in one simile, with varied construction, Il.5.136-9:—the verb is sometimes omitted, λάμφ' ὥς τε στεροπή 10.154: this usage of ὥστε is chiefly Ep. (Pi. uses ὧτε, q.v.), but it occurs in Alc.(?)27 (prob.), B.12.124 and sometimes in Trag., κατώρυχες δ' ἔναιον ὥστ' ἀήσυροι μύρμηκες A.Pr.452, cf. Th.62, Pers. 424, Ch.421 (lyr.), S.OC343, Ant.1033, Tr.112 (lyr.).
II to mark the power or virtue by which one does a thing, as being, inasmuch as, like ἅτε, τὸν δ' ἐξήρπαξ' Ἀφροδίτη ῥεῖα μάλ', ὥ. θεός Il.3.381, cf. 18.518; ὥ. περὶ ψυχῆς since it was for life, Od.9.423; ὥ. ταῦτα νομίζων Hdt.1.8, cf. 5.83, 101, 6.94.
B as Conj. to express the actual or intended result of the action in the principal clause:
I mostly c. inf., so as or for to do a thing, twice in Hom., εἰ δέ σοι θυμὸς ἐπέσσυται, ὥ. νέεσθαι if thy heart is eager to return, Il.9.42; οὐ τηλίκος... ὥ. σημάντορι πάντα πιθέσθαι not of such age as to obey a master in all things, Od.17.21; ῥηϊδίως κεν ἐργάσσαιο, ὥ. σε κεἰς ἐνιαυτὸν ἔχειν Hes.Op.44; ὥ. ἀποπλησθῆναι (ἀποπλῆσαι codd.) τὸν χρησμόν Hdt.8.96: freq. in Pi., O.9.74, N.5.1, 35, al.; also in Trag. and Att. after demonstratives, οὔπω τοσοῦτον ἠπατημένος κυρῶ ὥστ' ἄλλα χρῄζειν S.OT595, etc.; this constr. is found in cases where (as in Il.9.42 supr. cit.) ὥστε seems superfluous; so after ἐθέλειν, Κύπρις.. ἤθελ' ὥ. γίγνεσθαι τόδε E.Hipp.1327; after ἔστι, for ἔξεστι, S.Ph.656; after ψηφίζεσθαι, Th.5.17; after ἐπαίρειν, E.Supp.581; ἐπαγγελλόμενοι ὥ. βοηθεῖν Th.8.86; after words implying request, δεηθέντες.. ὥ. ψηφίσασθαι Id.1.119; πεῖσαι ὥ. συγχωρῆσαι Id.8.45.
2 after Comparatives with ἤ, when the possibility of the consequence is denied (cf. ὡς B. 111.2), μέζω κακὰ ἢ ὥστε ἀνακλαίειν woes too great for tears, Hdt. 3.14; μεῖζον ἢ ὥστε φέρειν δύνασθαι κακόν X.Mem.3.5.17: but in Poetry ὥστε is sometimes left out, νόσημα μεῖζον ἢ φέρειν S.OT1293; κρείσσον' ἢ φέρειν κακά E.Hec.1107 (rarely in Prose, Pl.Tht.149c); similarly with the Posit., ψυχρὸν ὥ. λούσασθαι too cold to bathe in, X.Mem.3.13.3; ἡμεῖς ἔτι νέοι ὥ. διελέσθαι too young to... Pl.Prt. 314b; γέρων ἐκεῖνος ὥ. δ' ὠφελεῖν παρών E.Andr.80: this ὥστε is sometimes omitted after words implying comparison, ὀλίγους εἶναι στρατιῇ τῇ Μήδων συμβαλέειν too few.. Hdt.6.109; ταπεινὴ ἡ διάνοια ἐγκαρτερεῖν Th.2.61, etc.
3 ὥστε.. ἄν is used with inf., of contingencies more or less improbable, οὕτως ἐκάετο ὥστε μήτε.. ἄλλο τι ἢ γυμνοὶ ἀνέχεσθαι, ἥδιστά τε ἂν ἐς ὕσωρ ψυχρὸν σφᾶς αὐτοὺς ῥίπτειν Th.2.49, cf. S.OT374, El.1316, D.8.35.
4 sometimes implying on condition that... like ἐφ' ᾧτε, παραδοῦναι σφᾶς αὐτοὺς Ἀθηναίοις, ὥστε βουλεῦσαι ὅ τι ἂν ἐκείνοις δοκῇ Th.4.37, cf. X.An.5.6.26.
II c. Indic., to express the actual or possible result with emphasis, οὐκ οὕτω φρενοβλαβὴς ὁ Πρίαμος οὐδὲ οἱ ἄλλοι... ὥ. κινδυνεύειν ἐβούλοντο Hdt.2.120 (fort. delendum ἐβούλοντο); ἀσθενέες οὕτω, ὥ... διατετρανέεις Id.3.12; οὕτως ἀγνωμόνως ἔχετε, ὥ. ἐλπίζετε..; are you so foolish that you expect.. ? D.2.26, βέβηκεν, ὥ. πᾶν ἐν ἡσύχῳ ἔξεστι φωνεῖν S.OC82, cf. OT533: freq. in X., Mem.2.2.3, al.; with ἄν and the impf. or aor. implying a supposed case, ὥστ', εἰ φρονῶν ἔπρασσον, οὐδ' ἂν ὧδ' ἐγιγνόμην κακός S.OC271; ὥστε οὐκ ἂν ἔλαθεν αὐτόθεν ὁρμώμενος Th.5.6: ὥστε τὴν πόλιν ἂν ἡγήσω πολέμου ἐργαστήριον εἶναι X.Ages.1.26.
2 at the beginning of a sentence, to mark a strong conclusion, and so, therefore, ὥστ'.. ὄλωλα καί σε προσδιαφθερῶ S.Ph.75; ὥστ' οὐχ ὕπνῳ γ' εὕδοντά μ' ἐξεγείρετε Id.OT 65; ὥ. καὶ ταῦτα λεχθήσεται Arist.Metaph.1004a22: c. imper., θνητὸς δ' Ὀρέστης, ὥ. μὴ λίαν στένε S.El.1172; ὥ. θάρρει X.Cyr.1.3.18, cf. Pl.Prt. 311a; ὥ. ἂν βούλησθε χειροτονήσατε D.9.70 cod.A (-ήσετε cett.); before a question, ὥ. τίς ἂν ἀπετόλμησε..; Lys.7.28.
3 c. opt., with ἄν, Hdt.2.16; βρέφος γὰρ ἦν τότ'... ὥστ' οὐκ ἂν αὐτὸν γνωρίσαιμ' E.Or.379, cf. S.OT857, Ar.Ach.943 (lyr.). b. c. opt. in orat. obliq., X.HG3.5.23; after opt. in principal clause, Id.Oec.1.13.
4 with subj., in order that, in Thessalian dialect, τὸς ταμίας φροντίσαι οὕστε.. γενειθεῖ τᾶ πόλι ἁ δόσις BCH59.38 (Crannon); ἀντιλλαβέσθαι τᾶς πόλλιος (sic) οὕστε.. ἐς πάντουν ἐγλυθεῖ τοῦν δανείουν ib.p.37.
III with part., instead of inf., after a part. in the principal clause, τοσοῦτον ἁπάντων διενεγκόντες, ὥσθ' ὑπὲρ Ἀργείων δυστυχησάντων Θηβαίοις.. ἐπιτάττοντες κτλ. Isoc.4.64 (s. v.l.); οὕτω σφόδρα μισοῦντα τοῦτον, ὥστε πολὺ δὴ (ἂν Dobree) θᾶττον διαθέμενον κτλ. Is.9.16; ὥστε.. δέον D.3.1.
IV πόλεμος σκληρὸς ὥστε λίαν extremely, LXX 2 Ki.2.17.
V in later Greek, followed by Preps., Παρμένοντι κλειδὸς ὥ. ἐπὶ τὸ Διοσκούριον Inscr.Délos316.83 (iii B. C.); ξύλον ὥ. ἐπὶ τὴν ἅμαξαν IG11(2)287 A52 (iii B. C.); μόλυβδος ὥ. εἰς τὸ Κύνθιον ib.203A52 (iii B. C.); κριθῶν ὥ. εἰς τὰ κτήνη barley for the animals, PCair.Zen.251.5 (iii B. C.); ὥ. εἰς ξένια φοίνικας PHal.1.7.4 (iii B. C.).
b c. dat., for, χρεία αὐτοῦ ἐστὶν ὥ. Πισικλεῖ it is needed for P., PCair.Zen.241 (iii B. C.); ὥ. τοῖς χησίν IG11(2).287A45 (iii B. C.).

German (Pape)

[Seite 1422] adv., das sich zu ὡς verhält, wie ὅστε zu ὅς, das Folgende mit dem Vorhergehenden enger verbindend (vgl. τέ), – 1) wie ὡς und ὥσπερ, wie, sowie, gleichwie, so wie auch, eine Vergleichung einleitend, oft bei Hom. u. Her.; auch ὥςτε περ, Il. 18, 518; wie ὥσπερ immer zu Anfange des Vergleichungssatzes; häufig wie ὡς dem demonstr. adv. ὥς entsprechend. So auch Pind. P. 4, 64 (vgl. ὧτε); Tragg.; κατώρυχες δ' ἔναιον ὥςτ' ἀήσυροι μύρμηκες Aesch. Prom. 450; Spt. 13 Ch. 415 u. oft; πάντες ὥςτε τοξόται σκοποῦ τοξεύετ' ἀνδρὸς τοῦδε Soph. Ant. 1020; κατ' οἶκον οἰκουροῦσιν ὥςτε παρθένοι O. C. 344; Eur.; einzeln auch bei den andern Attikern, s. Schäf. zu Long. p. 333. 460 u. Schol. An. Rh. 1, 296, wie Lob. zu Phryn. 427. – In Gemäßheit einer Eigenschaft, als, wie ἅτε, τὸν δ' ἐξήρπαξ' Ἀφροδίτη ῥεῖα μάλ' ὥςτε θεός, als Göttinn rettete sie ihn leicht, Il. 3, 381; auch Her. 5, 83. 101. 6, 94. – 2) als conj. beim Folgesatz, so daß; u. zwar – a) den Folgesatz äußerlich nur anreihend, wie itaque, und so, daher, weshalb; c. indic., βέβηκεν, ὥςτε πᾶν ἐν ἡσύχῳ ἔξεστι φωνεῖν Soph. O. C. 82, er ging, u. so steht es frei, ruhig zu sprechen; τοσόνδ' ἔχεις τόλμης πρόσωπον, ὥςτε τὰς ἐμὰς στέγας ἵκου O. R. 533; ὥςτε καταληψόμεθα αὐτὸν ἔνδον Plat. Prot. 311 a, vgl. Gorg. 464 d, u. öfter; καὶ εἰς μὲν τὴν ὑστεραίαν οὐχ ἧκεν, ὥςθ' οἱ Ἕλληνες ἐφρόντιζον Xen. An. 2, 3,25, u. oft; Mem. 2, 2,3 Cyr. 1, 4,1; bes. wenn es sich auf den ganzen vorigen Satz, nicht auf ein einzelnes Wort desselben bezieht, dah. An. 3, 4,37 auffällt; vgl. aber auch Plat. οὕτως ἀγαπῶσι τοὺς ἐπαινέτας, ὥςτε προσπαραγράφουσι πρώτους Phaedr. 257 e; Gorg. 478 e; γίγνεται τοσοῦτον μεταξὺ τῶν στρατευμάτων, ὥςτε τῇ ὑστεραίᾳ οὐκ ἐφάνησαν οἱ πολέμιοι Xen. An. 3, 4,37, wo Krüger behauptet, der Satz sei so fortgeführt, als wenn πολύ voranstände, nicht τοσοῦτον. – Auch c. opt. pot., Soph. El. 325 O. C. 45 O. R. 857 Her. 2, 16 Ar. Ach. 908; ὥςθ' ὁ βίος ἀβίωτος γίγνοιτ' ἂν τὸ παράπαν Plat. Polit. 299 e; Prot. 335 d u. sonst, wie Xen. An. 5, 6,20. – Sogar der imperat. steht dabei, θνητὸς δ' Ὀρέστης, ὥςτε μὴ λίαν στένε Soph. El. 1163, darum klage nicht so sehr; ὥςτε θάῤῥει Xen. Cyr. 1, 3, 18. – Vgl. noch Pors. praef. Eur. Hec. p. LIII, – b) einen innern Zusammenhang zwischen dem Folgesatze und dem Hauptsatze ausdrückend, bes. wenn es sich auf ein bestimmt ausgesprochenes Demonstrativ bezieht; mit acc. c. inf.; bei Hom. nur zweimal: εἰ δὲ σοὶ θυμὸς ἐπέσσυται, ὥςτε νέεσθαι, ἔρχεο Il. 9, 42, wenn dir das Herz strebt, so daß du heimkehren möchtest, so gehe; οὐ τηλίκος εἰμί, ὥςτε σημάντορι πάντα πιθέσθαι, ich bin nicht in dem Alter, daß ich gehorchen könnte, um in Allem zu gehorchen, Od. 17, 21; ῥηϊδίως κεν ἐργάσσαιο, ὥςτε σέ κ' εἰς ἐνιαυτὸν ἔχειν, so daß du auf ein Jahr genug hast, Hes. O. 44; Pind. Ol. 9, 80 N. 5, 1. 35. 50; Tragg.: αὐχῶ τήνδε δωρεάν μοι δώσειν Λί', ὥςτε τῶνδέ σ' ἐκλῦσαι πόνων Aesch. Prom. 339; οἶμαι μὲν ἀρκεῖν σοί γε καὶ τὰ σὰ ἀλγήματα, ὥςτε μὴ τὰ τῶν πέλας στένειν Soph. Phil. 340, vgl. Ant. 1235 Tr. 1116; Eur.; Ar.; u. in Prosa: ἤδη γὰρ ὑπέφαινέ τι ἡμέρας, ὥςτε καταφανῆ αὐτὸν γενέσθαι Plat. Prot. 312 a; Gorg. 458 c u. sonst; natürlich, wenn dasselbe subj. wie im Hauptsatz ist, der nom. beim inf., Polit. 295 a. – Steht ἄν dabei, so ist der inf. als aus dem optat. pot. entstanden zu denken, μιᾶς τρέφει πρὸς νυκτός, ὥςτε μήτ' ἐμέ, μήτ' ἄλλον βλάψαι ποτ' ἄν Soph. O. R. 374; El. 1308; οἱ θεοὶ ἐν τοῖς ἱεροῖς ἐσήμηναν, ὥςτε καὶ ἰδιώτην ἂν γνῶναι (auch ein Unkundiger könnte es merken) Xen. An. 5, 10, 31. – Bes. ist ὥςτε c. inf. nach einem compar. mit ἤ zu merken, μέζω κακὰ ἢ ὥςτε ἀνακλαίειν, größeres Elend, als daß man es beweinen könnte, d. i. zu groß, als daß Thränen dafür hinreichten, Her. 3, 14; νεώτεροί εἰσιν ἢ ὥςτε εἰδέναι, sie sind zu jung, als daß sie wüßten, u. ä.; auch beim bloßen Positiv, ψυχρόν, ὥςτε λούσασθαι, zu kalt, um sich zu baden, Xen. Mem. 3, 13, 3. – In einzelnen Fällen ist es angemessener, es durch »unter der Bedingung daß« auszudrücken, ἐκήρυξάν τε, εἰ βούλοιντο τὰ ὅπλα παραδοῦναι καὶ σφᾶς αὐτοὺς Ἀθηναίοις, ὥςτε βουλεῦσαι, ὅτι ἂν ἐκείνοις δοκῇ Thuc. 4, 37; vgl. 1, 28; Xen. An. 5, 6,26 εἰδώς, ἃ Τιμασίωνι οἱ Ἡρακλεῶται ἐπαγγέλλοιντο, ὥςτε ἐκπλεῖν, unter der Bedingung nämlich, so nämlich hatten sie es ihm versprochen, daß sie fortschifften; ähnl. βούλεται πονεῖν, ὥστε πολεμεῖν 2, 6,6, wenn er nur Krieg führen könnte. – Beim partic. steht es auch für ὡς, z. B. ὥςτε φυλασσομένων τῶν ὁδῶν, da die Wege bewacht waren, Her. 5, 35; vgl. ὥςτε περὶ ψυχῆς, da es um das Leben galt, Od. 9, 423.

French (Bailly abrégé)

adv. et conj.
I. adv. 1 comme seul. en poésie et en prose ion. : ὥστε μύρμηκες ESCHL comme des fourmis ; qqf séparé : ὥς τίς τε λέων IL comme un lion;
2 comme, en qualité de seul. dans Hom. et dans la prose ion. ; ὥστε θεός IL en qualité de déesse ; avec un part. attendu que, vu que : ὥστε φυλασσομένων τῶν ὁδῶν HDT attendu que les routes étaient gardées ; elliptique. ὥστε περὶ ψυχῆς OD attendu qu'il s'agissait de la vie;
II. conj. 1 de telle sorte que, avec l'ind. : καὶ εἰς μὲν τὴν ὑστεραίαν οὐχ ἧκεν, ὥσθ' οἱ Ἕλληνες ἐφρόντιζον XÉN et le lendemain il ne revint pas, de sorte que les Grecs étaient soucieux ; avec l'inf. ao. : ὥστε ἀποπλησθῆναι τὸν χρησμόν HDT de sorte que l'oracle fut accompli ; avec un impér. : ὥστε μὴ λίαν στένε SOPH ainsi ne te lamente pas trop ; ὥστε θάρρει XÉN ainsi courage ! au commenc. d'une phrase de sorte que, c'est pourquoi;
2 à ce point que, d'ord. avec un antécéd. οὕτω, τηλίκος, etc. ; avec l'ind. : οὐχ οὕτω φρενοβλαβέες ἦσαν ὥστε ἐβούλοντο HDT ils n'auraient pas été insensés au point de vouloir ; avec l'inf. : οὐ τηλίκος εἰμὶ ὥστε σημάντορι πάντα πιθέσθαι OD je ne suis pas d'âge à obéir en tout à un maître;
3 pour que, avec l'inf. : εἰ δέ τοι αὐτῷ θυμὸς ἐπέσσυται ὥστε νέεσθαι, ἔρχεο IL si ton cœur te pousse à retourner, va ; surt. après un Cp. : μέζω κακὰ ἢ ὥστε ἀνακλαίειν HDT maux trop grands pour qu'on les déplore en plaintes bruyantes ; en ce sens ὥστε est qqf s.e. : νόσημα μεῖζον ἢ φέρειν SOPH mal trop grave pour qu'on le supporte ; après un positif : ψυχρὸν ὥστε λούσασθαι XÉN eau trop froide pour s'y baigner ; en ce sens ὥστε est qqf s.e. : ὀλίγους εἶναι στρατιῇ τῇ Μήδων συμβάλλειν HDT trop peu nombreux pour en venir aux mains avec l'armée des Mèdes ; à la condition que : ἐκήρυξάν τε, εἰ βούλοιντο, τὰ ὅπλα παραδοῦναι Ἀθηναίοις ὥστε βουλεῦσαι ὅτι ἂν ἐκείνοις δοκῇ THC ils firent demander par un héraut s'ils voulaient livrer leurs armes aux Athéniens, en laissant ces derniers prononcer sur leur sort comme ils l'entendraient ; εἰδὼς ἃ ἐπαγγέλοιντο, ὥστε ἐκπλεῖν XÉN sachant ce qu'ils proposeraient, à condition de s'éloigner par mer.
Étymologie: ὡς, τε.
2dor. c. οὕστε, acc. pl. de ὅστε.

Russian (Dvoretsky)

ὥστε:
I
1 как, словно (ὥ. παῖδες Hom.; κόρακες ὥ. Aesch.; ὥ. τοξόται σκοποῦ Soph.);
2 как, в качестве: ὥ. θεός Hom. так как была богиней (досл. в качестве богини);
3 потому что, так как (ὥ. θαλασσοκράτορες ἐόντες Her.): ὥ. περὶ ψυχῆς Hom. так как речь шла о жизни;
4 а потому, поэтому: ὥ. οὐκ ἂν ἔλαθεν αὐτόθεν ὁρμώμενος ὁ Κλέων τῷ στρατῷ Thuc. так что Клеон не мог (бы) тайно уйти оттуда со своим войском; ὥ. ὁ βίος ἀβίωτος γίγνοιτ᾽ ἄν Plat. ввиду чего жизнь стала бы невыносимой;
5 что: οὕτως …, ὥ. Xen. настолько …, что;
6 чтобы: οὐκ ἐχθροὶ ὄντες, ὥ. βλάπτειν Thuc. не будучи (настолько) враждебно настроены, чтобы причинять вред; μεῖζον ἢ ὥ. φέρειν δύνασθαι κακόν Xen. зло слишком большое, чтобы можно было перенести его; γέρων ἐκεῖνος, ὥ. σ᾽ ὠφελεῖν παρών Eur. он слишком стар, чтобы его присутствие помогло тебе;
7 так чтобы, при условии: ἃ ὑπισχνοῦντο, ὥ. ἐκπλεῖν Xen. то, что они обещали, при условии отплытия (греков).
II дор. (= οὕστε) acc. pl. к ὅστε.

Greek (Liddell-Scott)

ὥστε: Α. ὡς ἐπίρρ. ἔχον τὴν αὐτὴν σχέσιν πρὸς τὸ ὡς, ὡς τὸ ὥστε πρὸς τὸ ὅς, καὶ ἐν συχνοτέρᾳ χρήσει παρ’ Ὁμήρῳ τοῦ ὡς ἐν παρομοιώσεσιν, ὅτε συνήθως γράφεται διῃρημένως καὶ ἀναφέρεται εἰς τὸ δεικτικὸν ὥς· τίθεται δὲ ἐνίοτε, ὡς τὸ ὡς, μετ’ ἐνεστ. ὁριστ., Ἰλ. Β. 459 κἑξ., πρβλ. Μ. 421 κἑξ., Ν. 703· ἐνίοτε μετ’ ἀορ. Γ. 23· ἄλλοτε μεθ’ ὑποτακτ. ἐνεστ. ἢ ἀορ., Β. 474 κἑξ., Λ. 68, Π. 428, Ὀδ. Χ. 302· - καὶ αἱ τρεῖς χρήσεις ἐν τῇ αὐτῇ παρομοιώσει εὑρίσκονται ἐν Ἰλ. Ε. 136-139· - τὸ ῥῆμα ἐνίοτε παραλείπεται, ὥστε θεοί περ Σ. 513, πρβλ. Κ. 154. Εἰ καὶ ἡ χρῆσις αὕτη τοῦ ὥστε εἶναι κυρίως Ἐπικὴ (ὁ Πίνδ. ἔχε ὦτε, ὃ ἴδε), ἀλλ’ ὅμως ἀπαντᾷ ἐνιαχοῦ παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς ποιηταῖς, κατώρυχες δ’ ἔναιον ὥστ’ ἀήσυροι μύρμηκες Αἰσχύλ. Πρ. 452, πρβλ. Θήβ. 13, 62, Πέρσ. 424, Χο. 421, Σοφ. Ο. Κ. 343, Ἀντ. 1033. ΙΙ. εἰς δήλωσιν τῆς δυνάμεως ἢ ἐξουσίας, δι’ ἧς πράττει τίς τι, ὡς τὸ ἅτε, Λατιν. utpote, τὸν δ’ ἐξήρπαξ’ Ἀφροδίτη ῥεῖα μάλ’, ὥστε θεὸς Ἰλ. Γ. 381· ὥστε περὶ ψυχῆς Ὀδ. Ι. 423· οὕτω παρ’ Ἡροδ., ὥστε ταῦτα νομίζων Α. 8, πρβλ. Ε. 35, 83, 101, Ζ. 94, Θ. 118· οὐδαμοῦ οὕτω παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς. Β. ὡς σύνδεσμος τίθεται εἰς δήλωσιν τοῦ πραγματικοῦ ἢ μελετωμένου ἀποτελέσματος τῆς ἐνεργείας ἣν ἐκφέρει τὸ ῥῆμα τῆς κυρίας προτάσεως: Ι. ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον μετ’ ἀπαρ., «ὥστε νά, διὰ νά», σχεδὸν ὡς τὸ Γαλλικὸν pour πρὸ ἀπαρ.· παρ’ Ὁμήρ. μόνον δίς, εἰ δέ σοι θυμὸς ἐπέσσυται, ὥστε νέεσθαι, ἂν δὲ ἡ καρδία σου σὲ ἐφορμᾷ νὰ ὑποστρέψῃς, Ἰλ. Ι. 42· οὐ γὰρ ἐπὶ σταθμοῖσι μένειν ἔτι τηλίκος εἰμί, ὥς τ’ ἐπιτειλαμένῳ σημάντορι ταῦτα πείθεσθαι, «ἤγουν, οὐκ εἰμὶ τοιαύτης ἡλικίας, ὥστε εἰς πᾶν ἔργον πείθεσθαι τῷ κελεύοντί μοι κατ’ ἀγροὺς» Εὐστ.), Ὀδ. Ρ. 21· ῥηιδίως κεν ἐργάσσαιο, ὥστε σε κεἰς ἐνιαυτὸν ἔχειν Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 44· ὥστε ἀποπλῆσαι τὸν χρησμὸν Ἡρόδ. 8. 96. - Ἡ σύνταξις αὕτη γίνεται συνηθεστέρα παρὰ Πινδ., π. χ. Ο. 9. 113, Ν. 5. 2, 64· καὶ εἶναι συχνὴ παρ’ Ἀττικ. ἔτι καὶ ὅπου (ὡς ἐν Ἰλ. Ι. 42 ἀνωτέρ.) τὸ ὥστε φαίνεται πλεονάζον· οὕτω μετὰ τὸ ἐθέλειν, Εὐρ. Ἱππ. 1327· μετὰ τὸ ἔστι, ἀντὶ ἔξεστι, Σοφ. Φιλ. 656· μετὰ τὸ ψηφίζεσθαι, Θουκ. 5. 17, ἴδε Valck. εἰς Εὐρ. Ἱππ. 1327, Ma?ck. εἰς Σοφ. Ἱκέτ. 581· - ἀλλὰ τἀνάπαλιν, εὑρίσκομεν πολλάκις τὸ ἀπαρέμφ. μόνον ὅπου τὸ ὥστε φαίνεται ἀναγκαῖον, οἷον παρ’ Ἡροδ. 1. 13, 82, πρβλ. Πόρσ. εἰς Εὐρ. Ὀρ. 387, εἰς Μήδ. 1396· - τὸ ὡς εἶναι πολὺ σπανιώτερον ἐπὶ ταύτης τῆς χρήσεως, ὡς ἐν Ξεν. Ἀναβ. 2. 2, 4· πρβλ. ὡς Β. ΙΙΙ· - οὕτω μετὰ τὸ οὕτως, τοιοῦτος, τοσοῦτος, ἢ ἄλλην τινὰ δεικτικὴν λέξιν τὸ ὥστε τίθεται μετ’ ἀπαρεμφ. π. χ. ἐν Σοφ. Ο. Τ. 595. 2) τίθεται μετὰ τοῦ ἢ ὡς β’ ὅρος συγκρίσεως, ὅταν ἀποφάσκηται τὸ δυνατὸν τοῦ ἀποτελέσματος (πρβλ. ὡς Β. ΙΙΙ. 2), μέζω κακὰ ἢ ὥστε ἀνακλαίειν, μεγαλείτερα παρὰ τὰ συνήθως κινοῦντα τὰ δάκρυα, Valck. εἰς Ἡρόδ. 3. 14· μεῖζον ἢ ὥστε φέρειν δύνασθαι κακὸν Ξεν. Ἀπομν. 3. 5, 17· ἀλλὰ παρὰ ποιηταῖς ἐνίοτε τὸ ὥστε παραλείπεται, νόσημα μεῖζον ἢ φέρειν Σοφ. Ο. Τ. 1293· κρείσσον’ ἢ φέρειν κακὰ Εὐρ. Ἑκ. 1107, Ἄλκ. 230· - ἐνίοτε, εἰ καὶ σπανίως, τὸ θετικὸν τίθεται ἀντὶ τοῦ συγκριτικοῦ, ψυχρὸν ὥστε λούσασθαι (ἀντὶ ψυχρότερον ἢ ὥστε ...), παρὰ πολὺ ψυχρὸν διὰ νὰ λουσθῇ τις, Ξενοφ. Ἀπομν. 3. 13, 3· ἡμεῖς ἔτι νέοι ὥστε διελέσθαι, παρὰ πολὺ νέοι ὥστε νά ..., Πλάτ. Πρωτ. 314Β· γέρων ἐκεῖνος ὥστε σ’ ὠφελεῖν παρών Εὐρ. Ἀνδρ. 80· - τὸ ὥστε ἐνίοτε παραλείπεται, ὀλίγους εἶναι στρατιῇ τῇ Μήδων συμβαλέειν Ἡρόδ. 6. 109· ταπεινὴ ἡ διάνοια ἐγκαρτερεῖν Θουκ. 2. 61, κλπ. 3) ὥστε μὴ ... ἄν, τίθεται μετ’ ἀπαρεμφ. ἐπὶ πραγμάτων μᾶλλον ἢ ἧττον πιθανῶν, οὕτως ἐκάετο ὥστε μήτε... ἄλλο τι ἢ γυμνοὶ ἀνέχεσθαι, ἥδιστά τε ἂν ἐς ὕδωρ ψυχρὸν σφᾶς αὐτοὺς ῥίπτειν Θουκ. 2. 49, πρβλ. Σοφ. Ο. Τ. 374, Ἠλ. 1316. 4) ἐνίοτε σημαίνει τὸν ὅρον, ἐπὶ τῷ ὅρῳ νὰ ..., ὡς τὸ ἐφ’ ὧτε· παραδοῦναι σφᾶς αὐτοὺς Ἀθηναίοις, ὥστε βουλεῦσαι ὅ τι ἂν ἐκείνοις δοκῇ Θουκ. 4. 37, πρβλ. Ξεν. Ἀνάβ. 5. 6, 26. ΙΙ. μεθ’ ὁριστ., εἰς δήλωσιν τοῦ πραγματικοῦ ἀποτελέσματος μετ’ ἐμφάσεων, οὐχ οὕτω φρενοβλαβέες ..., ὥστε ... ἐβούλοντο Ἡρόδ. 2. 120· ἀσθενέες οὕτω ὥστε ... διατετρανέεις ὁ αὐτ. 3. 12· βέβηκεν, ὥστε πᾶν ἐν ἡσύχῳ ἔξεστι φωνεῖν Σοφ. Οἰδ. Κολ. 82, πρβλ. Οἰδ. Τύρ. 533· τοῦτο εἶναι συχνὸν παρὰ Ξεν., π. χ. Ἀν. 1. 9, 28, Ἀπομν. 2. 2, 3, κ. ἀλλ.· - μετὰ τοῦ ἂν καὶ παρατ. ἢ ἀορ. ἐκφέρει ὑποθετικὴν περίπτωσιν, ὥστ’, εἰ φρονῶν ἔπρασσον, οὐδ’ ἂν ὧδ’ ἐγιγνόμην κακὸς Σοφοκλ. Οἰδ. Κολ. 271· ὣστε οὐκ ἂν ἔλαθεν αὐτόθεν ὁρμώμενος Θουκ. 5. 6· - ἐπὶ ἀπιθάνου ἐπακολουθήματος, ὥστε ἂν ἡγήσω ... Ξεν. Ἀγησ. 1, 26. 2) ἐν ἀρχῇ λόγου ἢ προτάσεως δηλοῖ ἰσχυρὸν συμπέρασμα, λοιπόν, ἑπομένως, ὥστ’... ὄλωλα καί σε προσδιαφθερῶ Σοφ. Φιλ. 75· ὥστ’ οὐχ ὕπνῳ γ’ εὕδοντά μ’ ἐξεγείρετε ὁ αὐτ. ἐν Ο. Τ. 65, Πόρσ. Προοίμ. εἰς Εὐρ. Ἑκ. σ. xlvii· μετὰ τῆς προστακτ., θνητὸς δ’ Ὀρέστης, ὥστε μὴ λίαν στένε Σοφ. Ἠλ. 1172· ὥστε θάρρει Ξεν. Κύρ. 1. 3, 18· ὥστε, ἂν βούλησθε, χειροτονήσατε Δημ. 129. 1. 3) οὕτω καὶ μετ’ εὐκτ. εἰς δήλωσιν ὑποθετικοῦ ἐπακολουθήματος, ἢ μετὰ μόνης εὐκτικῆς (ἄνευ τοῦ ἂν), Ξεν. Ἀπομν. 3. 1, 9, Οἰκ. 1, 13· ἢ (συνηθέστερον) μετὰ τοῦ ἄν, Ἡρόδ. 2. 26· βρέφος γὰρ ἦν τότ’ . . ὥστ’ οὐκ ἂν αὐτὸν γνωρίσαιμ’ Εὐρ. Ὀρ. 379, πρβλ. Σοφ. Οἰδ. Τύρ. 857, Ἠλ. 325, Ἀριστοφ. Ἀχ. 943. ΙΙΙ. μετὰ μετοχ. ἀντὶ ἀπαρ., καθ’ ἕλξιν τινά, ὅταν ὑπάρχῃ μετοχὴ ἐν τῇ κυρίᾳ προτάσει, τοσοῦτον ἀπάντων διενεγκόντες, ὥσθ’ ὑπὲρ Ἀργείων δυστυχησάντων Θηβαίοις ... ἐπιτάττοντες Ἰσοκρ. 53D· οὕτω σφόδρα μισοῦντα τοῦτον, ὥστε πολὺ δὴ θάνατον διαθέμενον Ἰσαῖος 76. 19· ὥστε ... δέον Δημ. 28. 7.

English (Autenrieth)

(ὥς τε): as, just as, with or without verb. Only twice used to ex press result as in Attic, so that, Il. 9.42, Od. 17.21.

English (Slater)

ὥστε
   a c. inf.,
   I c. pres., aor. inf., so as to ἔστα σὺν Ἀχιλλεῖ μόνος ὥστ' ἔμφρονι δεῖξαι μαθεῖν Πατρόκλου βιατὰν νόον (O. 9.74) οὐκ ἀνδριαντοποιός εἰμ, ὥστ' ἐλινύσοντα ἐργάζεσθαι ἀγάλματ (N. 5.1) εἰ δὲ Θεμίστιον ἵκεις ὥστ' ἀείδειν, μηκέτι ῥίγει (N. 5.50)
   II c. fut. inf., after vb. of commanding, (Goodwin, M & T, § 558.) κατένευσέν τέ οἱ ὥστ' ἐν τάχει τινὰ Νηρείδων πράξειν ἄκοιτιν (N. 5.35)
   b introducing simile, (Boeckh, Schr. altered all exx. of this usage to ὥτε (ὧτε Boeckh), v. Schr., Proll. 2. § 83, Σ (N. 6.45) c: but ὥστε is preserved on papyrus (N. 6.28), fr. 215. 7.) [[[ὥστε]] (codd.: ὧτε Boeckh.) (O. 10.86) ὥστε (ὥσπερ v.l.) (P. 1.91) ὥστε (unus cod.: om. rell.: ὥτε Bergk) (P. 4.64) ὥστε (ὥτε v.l.) (P. 10.54) ὥσθ (ὥθ cod. alter) (N. 7.93) ωστ (Π: ὥτ codd.) (N. 6.28) ] ἔστι μοι πατρίδ' ἀρχαίαν κτενὶ Πιερίδ[ων ὥ]στε χαίταν παρθένου ξανθ[ (supp. Lobel: fort. in ὥτε corrigendum) fr. 215. 7.

English (Strong)

from ὡς and τέ; so too, i.e. thus therefore (in various relations of consecution, as follow): (insomuch) as, so that (then), (insomuch) that, therefore, to, wherefore.

English (Thayer)

(ὠτάριον) ὠταριου, τό (diminutive of οὖς, ὠτός; cf. γυναικάριον (Winer's Grammar, 24,96 (91))), equivalent to ὠτίον (which see), the ear: L T Tr WH; T Tr WH. (Anthol. 11,75, 2; Anaxandrides quoted in Athen. 3, p. 95c.)

Greek Monotonic

ὥστε: ως επίρρ.,
Α. I. έχει την ίδια σχέση με το ὡς, όπως το ὅστε προς το ὅς, και χρησιμ. από τον Όμηρ. πιο συχνά από το ὡςστις παρομοιώσεις· σπανίως απαντά στους Αττ. ποιητ., κατώρυχες δ' ἔναιον ὥστ' ἀήσυροι μύρμηκες, σε Αισχύλ. κ.λπ.
II. χρησιμοποιείται για δήλωση της δύναμης ή της εξουσίας με την οποία πράττει κανείς κάτι, όπως το ἅτε, Λατ. utpote· ῥεῖα μάλ', ὥστε θεός, πολύ εύκολα, σαν να είναι θεός, σε Ομήρ. Ιλ.· ὥστε περὶ ψυχῆς, σαν να ήταν για την ζωή, σε Ομήρ. Οδ.· ὥστε ταῦτα νομίζων, σε Ηρόδ. Β. ως σύνδ., εκφράζει το αποτέλεσμα ή την επίδραση της ενέργειας στην κύρια πρόταση.
I. 1. με απαρ., ώστε να... (κάνω κάποιο πράγμα), εἰ δέ σοι θυμὸς ἐπέσσυται, ὥστε νέεσθαι, αν η καρδιά σου σε σπρώχνει να επιστρέψεις, σε Ομήρ. Ιλ.· οὐ τηλίκος, ὥστε πιθέσθαι, δεν είμαι τέτοιας ηλικίας ώστε να υπακούσω, σε Ομήρ. Οδ., Αττ.
2. ύστερα από συγκριτικά, μετά το ἤ, ως βʹ όρος σύγκρισης, όταν η δυνατότητα του αποτελέσματος αναιρείται· μείζω κακὰ ἢ ὥστε ἀνακλαίειν, μεγαλύτερα από αυτά που κάνουν κάποιον να κλάψει, δηλαδή πολύ δυνατά για δάκρυα, σε Ηρόδ.· μεῖζον ἢ ὥστε φέρειν δύνασθαι κακόν, σε Ξεν.· ο θετικός βαθμός μερικές φορές τίθεται αντί του συγκριτικού, ψυχρὸν ὥστε λούσασθαι (αντί ψυχρότερον ἢ ὥστε...), πάρα πολύ κρύο για να λουστεί κάποιος, στον ίδ.
3. με τον όρο να..., όπως το ἐφ'ᾧτε, παραδοῦναι σφᾶς αὐτοὺς Ἀθηναίοις, ὥστε βουλεῦσαι ὅ τι ἂν ἐκείνοις δοκῇ, σε Θουκ.
II. 1. με οριστ., για να δηλώσει έμφαση το αποτέλεσμα, το πραγματικό αποτέλεσμα· οὐχ οὕτω φρενοβλαβέες..., ὥστε... ἐβούλοντο, όχι τόσο παράφρονες ώστε να θέλουν, σε Ηρόδ.· βέβηκεν ὥστεπᾶν ἔξεστι φωνεῖν, σε Σοφ. κ.λπ.
2. στην αρχή μιας πρότασης, για να δηλώσει ισχυρό συμπέρασμα· λοιπόν, επομένως, συνεπώς· ὥστ' ὄλωλα καί σε προσδιαφθερῶ, στον ίδ.· με προστ., ὥστε μὴ λίαν στένε, σε Σοφ.· ὥστε θάρρει, σε Ξεν.
III. με μτχ. καθ' έλξη αντί απαρ., όταν υπάρχει μτχ. στην κύρια πρόταση· τοσοῦτον διενεγκόντες, ὥσθ'... ἐπιτάττοντες, διαφωνούσαν τόσο πολύ ώστε να επιβάλουν φρουρούς, σε Ισοκρ.

Middle Liddell

A. as adv., bearing the same relation to ὡς, as ὅστε to ὅς, and used by Hom. more frequently than ὡς in similes; rare in Attic Poets, κατώρυχες δ' ἔναιον ὥστ' ἀήσυροι μύρμηκες Aesch., etc.
II. as, as being, like ἅτε, Lat. utpote, ῥεῖα μάλ', ὥστε θεός very easily, as being a goddess, Il.; ὥστε περὶ ψυχῆς since it was for life, Od.; ὥστε ταῦτα νομίζων Hdt.
B. as Conjunction, to express the result or effect of the action in the principal clause:
I. with Inf. so as to do a thing, εἰ δέ σοι θυμὸς ἐπέσσυται, ὥστε νέεσθαι if thy heart is bent upon returning, Il.; οὐ τηλίκος, ὥστε πιθέσθαι not of such age as to obey, Od.; freq. in Attic
2. after Comparatives with ἤ, when the possibility of the consequence is denied, μέζω κακὰ ἢ ὥστε ἀνακλαίειν greater woes than that one is wont to weep for, i. e. too great for tears, Hdt.; μεῖζον ἢ ὥστε φέρειν δύνασθαι κακόν Xen.:—the Posit. is sometimes put for the comp., ψυχρὸν ὥστε λούσασθαι (for ψυχρότερον ἢ ὥστε . .) too cold to bathe in, Xen.
3. on the condition that . ., like ἐφ' ᾧτε, παραδοῦναι σφᾶς αὐτοὺς Ἀθηναίοις, ὥστε βουλεῦσαι ὅ τι ἂν ἐκείνοις δοκῇ Thuc.
II. with the Ind., to express the result with emphasis, οὐχ οὕτω φρενοβλαβέες, ὥστε ἐβούλοντο not so insane, as to wish, Hdt.; βέβηκεν, ὥστε πᾶν ἔξεστι φωνεῖν Soph., etc.
2. at the beginning of a sentence, to mark a strong conclusion, and so, therefore, consequently, ὥστ' ὄλωλα καί σε προσδιαφθερῶ Soph.; with the Imperat., ὥστε μὴ λίαν στένε Soph.; ὥστε θάρρει Xen.
III. with part., for inf., by attraction to a participle in the principal clause, τοσοῦτον διενεγκόντες, ὥσθ' ἐπιτάττοντες differing so much as to impose commands, Isocr.

Chinese

原文音譯：éste 何士-帖
詞類次數：連詞（83）
原文字根：正如-此外
字義溯源：甚至，所以，為此，故此，為使，以致，只好，只得，倒不如，叫，要，這樣，這樣看來，這樣說來，可見，既然如此，如今，就是；由（ὡς / ὡσάν）*=好像）與（τέ）*=兩者，並，又）組成
出現次數：總共（85）；太（15）；可（13）；路（5）；約（1）；徒（8）；羅（5）；林前（14）；林後（7）；加（5）；腓（3）；帖前（4）；帖後（2）；來（1）；彼前（2）
譯字彙編：
1） 甚至（24） 太8:24； 太8:28； 太12:22； 太13:32； 太13:54； 太15:31； 可2:2； 可4:32； 可4:37； 路5:7； 路12:1； 約3:16； 徒5:15； 徒15:39； 徒16:26； 徒19:12； 羅15:19； 林前13:2； 林後1:8； 林後3:7； 加2:13； 帖前1:7； 帖後1:4； 帖後2:4；
2） 所以（16） 太12:12； 可2:28； 可3:10； 徒1:19； 羅13:2； 林前3:21； 林前4:5； 林前5:8； 林前10:12； 林前11:27； 林前11:33； 林前14:39； 林前15:58； 林後5:16； 帖前4:18； 來13:6；
3） 以致（9） 太27:14； 可1:27； 可2:12； 可3:20； 可9:26； 可15:5； 林前1:7； 腓1:13； 帖前1:8；
4） 叫（6） 太15:33； 可1:45； 徒19:10； 徒19:16； 羅7:6； 彼前1:21；
5） 要（4） 太27:1； 路4:29； 路9:52； 帖前2:4；
6） 這樣（3） 林前7:38； 加3:24； 加4:7；
7） 這樣看來（3） 羅7:12； 林前14:22； 林後4:12；
8） 故此（3） 太19:6； 腓4:1； 彼前4:19；
9） 為此（2） 林後5:17； 腓2:12；
10） 只好（2） 太13:2； 可4:1；
11） 可見（2） 林前3:7； 加3:9；
12） 如今（1） 加4:16；
13） 就是（1） 林前5:1；
14） 不如（1） 林後2:7；
15） 就叫（1） 林後7:7；
16） 既然如此（1） 可10:8；
17） 這就是（1） 太23:31；
18） 能（1） 太10:1；
19） 也就（1） 太24:24；
20） 好將（1） 路20:20；
21） 使（1） 徒14:1；
22） 這樣說來（1） 羅7:4

English (Woodhouse)

as, of comparison, on condition that, provided that, so that, with the proviso that, with the reservation that