ιαμβανάπαιστος

Ὡς ἡδὺ κάλλος, ὅταν ἔχῃ νοῦν σώφρονα → Quam dulce facies pulchra cum ingenio probo → Wie froh macht Schönheit, wenn sie klugen Sinn besitzt

Menander, Monostichoi, 555

Greek Monolingual

ἰαμβανάπαιστος, -ον (Μ)
(για στίχο) αυτός που αποτελείται από ιάμβους και αναπαίστους.