κολοβούρος

Greek Monolingual

κολοβοῦρος, -ον (Α)
αυτός που έχει κομμένη ουρά, κουτσονούρης.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κολοβός + -ουρος (< ουρά), πρβλ. λεύκουρος, πλατύουρος].