ποιμενισμός
From LSJ
καὶ ὑποθέμενος κατὰ τῆς κεφαλῆς φέρειν τὰς πληγάς, ὡς ἐν ἐκείνῃ τοῦ τε κακοῦ τοῦ πρὸς ἀνθρώπους → and having instructed them to bring their blows against the head, seeing that the harm to humans ... (Josephus, Antiquities of the Jews 1.50)
Greek Monolingual
ο, Ν
φρ. «ποιμενισμός ημιμόνιμος»
(κοινων.) όρος που αναφέρεται σε έναν τρόπο ζωής με έκδηλα χαρακτηριστικά την εποχική μετακίνηση τών κοπαδιών και τον συνδυασμό της γεωργίας και της κτηνοτροφίας για την εξασφάλιση τών αναγκαίων μέσων συντήρησης.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ποιμήν, -μένος + -ισμός].
