συναινετικός

From LSJ

ἀνάγκᾳ δ' οὐδὲ θεοὶ μάχονται → but not even gods fight necessity (Simonides, fr. 37.1.29)

Source

Greek Monolingual

-ή, -ό / συναινετικός, -ή, -όν, ΝΜΑ συναινῶ
αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη συναίνεση ή αυτός που γίνεται με συναίνεση («συναινετικό διαζύγιο»)
αρχ.
το ουδ. ως ουσ. τὸ συναινετικόν
αυτό που έγινε ύστερα από συναίνεση.