συνδρόμως

From LSJ

Ἡ γλῶσσ' ἁμαρτάνουσα τἀληθῆ λέγει → Inesse linquae veritas lapsae solet → Die Zunge, wenn sie in die Irre geht, spricht wahr

Menander, Monostichoi, 228

French (Bailly abrégé)

adv.
concurremment.
Étymologie: σύνδρομος.

Russian (Dvoretsky)

συνδρόμως:
1 наравне, не отставая, т. е. неутомимо (ἴχνος ῥινηλατεῖν Aesch.);
2 в согласии: τὸ πρός ἀλλήλους σ. ἔχειν Arst. взаимное совпадение.