υπαινικτικός

From LSJ

Μὴ φεῦγ' ἑταῖρον ἐν κακοῖσι κείμενον → Ne fuge sodalem, cum calamitas ingruit → Lass einen Freund in Schwierigkeiten nicht im Stich

Menander, Monostichoi, 341

Greek Monolingual

-ή, -ό, Ν
αυτός που ενέχει υπαινιγμό, αυτός που εκφράζει κάτι με συγκαλυμμένο τρόπο («υπαινικτικός χαρακτηρισμός»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < υπαινίσσομαι. Το επίθ. μαρτυρείται από το 1891 στην εφημερίδα Βρεταννικός Αστήρ].