υπηκοότητα
From LSJ
Πρὸς υἱὸν ὀργὴν οὐκ ἔχει χρηστὸς πατήρ → Boni parentis ira nulla in filium → Ein guter Vater zürnt nicht gegen seinen Sohn
Greek Monolingual
η, Ν
(νομ.) ο νομικός δεσμός που συνδέει ορισμένο πρόσωπο με ορισμένο κράτος, έτσι ώστε το πρόσωπο να θεωρείται του συνόλου λαός, που υποστασιοποιεί το κράτος, και πολίτης της οικείας πολιτείας («έχει ελληνική υπηκοότητα»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < υπήκοος. Η λ., στον λόγιο τ. ὑπηκοότης, μαρτυρείται από το 1831 στον Αν. Πολυζωίδη].
