ἑκοντής

German (Pape)

[Seite 770] ὁ, der Freiwillige, Epict. Stob. fl. 46, 88 u. Sp.; von den Atticisten verworfen (dafür ἐθελοντής); – ἑκοντήν, adv., Inscr. u. VLL.; bei B. A. 1368 ἑκόντην.

Spanish (DGE)

-οῦ
voluntario, que obra de buen grado ἑ. εὐεργέτει Epict.Gnom.67, considerado incorrecto por Phryn.1, cf. Ael.Dion.ε 11, αὐτὸς ἑαυτὸν ἑκοντὴν παρέχων IPE 1².40.20 (Olbia II/III d.C.), τις πρεσβύτερος ἑ. εἵπετο Soz.HE 2.13.2.

Greek Monolingual

ἑκοντής, ο (AM)
(για πρόσωπο) αυτός που ενεργεί εκούσια, με τη θέλησή του
μσν.
(για πράξη, κίνηση ή ενέργεια) εκούσιος.