Serapis

Latin > English (Lewis & Short)

Sĕrāpis: (a short, Prud. adv. Symm. 2, 531; Mart. Cap. 2, § 191; Paul. Nol. Carm. 26, 100), is and ĭdis, m., = Σάρᾶπις,
I a chief divinity of the Egyptians, subsequently worshipped also in Greece and Rome, Varr. L. L. 5, § 57 Müll.; id. ap. Aug. Civ. Dei, 18, 5; Macr. S. 1, 20 fin.; Cic. Div. 2, 59, 123; id. N. D. 3, 19, 47; id. Verr. 2, 2, 66, § 160; Varr. ap. Charis. p. 69 P.; Plin. 37, 5, 19, § 75; Tac. H. 4, 81; 4, 84; Suet. Vesp. 7; Spart. Sev. 17; Mart. 9, 30, 6; Inscr. Orell. 931; 950; 987; 1887 sq.—Hence,
   A Sĕ-rāpēum, i, n., a temple of Serapis, the most celebrated in Alexandria, Tert. Apol. 18 fin.; id. Spect. 8 fin.; Lampr. Alex. Sev. 27; Amm. 22, 16, 12; cf. Tac. H. 4, 84.—
   B Sĕrāpĭcus, a, um, adj., of or belonging to Serapis, Serapian; transf., splendid, sumptuous: cenae, Tert. Apol. 39 med.>

Latin > French (Gaffiot 2016)

Sĕrāpis¹³ et Sărāpis, is ou ĭdis, m. (Σέραπις), Sérapis [divinité égyptienne adoptée dans le monde gréco-romain] : Cic. Div. 2, 123 ; Verr. 2, 2, 160 ; Varro L. 5, 57 ; Plin. 37, 75.

Latin > German (Georges)

Serāpis (Sarāpis), pis u. pidis, m. (Σέραπις, gew. Σάραπις), eine hohe Gottheit, besonders in Ägypten, später auch in Griechenland u. Rom verehrt, Varro LL. 5, 57. Cic. de div. 2, 123. Augustin. de civ. dei 18, 5: Genet. -pis, Varro bei Charis. 89, 29 (wo Sar.). Plin. 36, 58. Val. Max. 1, 3, 4. Macr. sat. 1, 20, 18: Genet. -pidis, Tac. hist. 4, 81. Spart. Sev. 17, 4 (wo Sar.). Amm. 23, 6, 47. Min. Fel. 2, 4. Corp. inscr. Lat. 6, 570: Dat. -pi, Vitr. 1, 7, 1. Hadr. bei Vopisc. Saturn. 8, 2. Apul. met. 11, 9. Corp. inscr. Lat. 6, 573 u. 574; vgl. 6, 353: Dat. -pidi, Tac. hist. 4, 84. Corp. inscr. Lat. 6, 402 u. 10, 1593 (wo Sarapidi): Akk. gew. -pim, Catull. 10, 26 (wo Sar.). Varro sat. Men. 128. Cic. de nat. deor. 3, 47; Verr. 2, 160. Mart. 9, 29, 6 (Schneidew. -pin); selten Akk. -pem, Tert. ad nat. 1, 10. Hadr. bei Vopisc. Saturn. 8, 2; u. Akk. -pidem, Hadr. bei Vopisc. Saturn. 8, 4. Lact. 1, 21, 22 (neben Serapim). Tert. ad nat. 2, 8: Abl. -pi, Macr. sat. 1, 20. § 16: Abl. -pe, Tert. ad nat. 1, 10; u. Abl. -pide, Suet. Vesp. 7, 2. – Dav.: A) Serāpēum (Serāpīum), ī, n, (Σεραπειον), ein Tempel des Serapis, Tert. u.a. – B) Sarāpīa, ōrum, n. (Σαραπεια, ionisch Σεραπήϊα), das Serapisfest, Monol. Colot. April. im Corp. inscr. Lat. 1². p. 280. – C) Serāpicus, a, um, serapisch, cenae, prachtvolle, kostbare, Tert. apol. 39. – / Bei spät. Dicht. a kurz gemessen, Prud. c. Symm. 2, 531. Mart. Cap. 2. § 191. Paul. Nol. carm. 26, 100.

Wikipedia EN

Serapis (Koinē Greek: Σέραπις, later form) or Sarapis (Σάραπις, earlier form, originally Demotic: wsjr-ḥp, Coptic: ⲟⲩⲥⲉⲣϩⲁⲡⲓ Userhapi "Osiris-Apis") is a Graeco-Egyptian deity. The cult of Serapis was pushed forward during the third century BC on the orders of Greek Pharaoh Ptolemy I Soter of the Ptolemaic Kingdom in Egypt as a means to unify the Greeks and Egyptians in his realm. A serapeum (Koinē Greek: Σεραπεῖον serapeion) was any temple or religious precinct devoted to Serapis. The cultus of Serapis was spread as a matter of deliberate policy by the Ptolemaic kings, who also built the immense Serapeum of Alexandria. Serapis continued to increase in popularity during the Roman Empire, often replacing Osiris as the consort of Isis in temples outside Egypt.

Wikipedia EL

Ο Σέραπις, ή Σάραπις, ήταν ελληνο-αιγυπτιακός θεός της αρχαιότητας. Κατά τη βασιλεία του Πτολεμαίου του Σωτήρα (305-283 π.Χ.) έγινε προσπάθεια να ενοποιηθεί η αιγυπτιακή θρησκεία με τη θρησκεία των Ελλήνων κυβερνητών (θρησκευτικός συγκρητισμός). Η πολιτική του Πτολεμαίου αποσκοπούσε στο να βρεθεί μία θεότητα που θα ενέπνεε το σεβασμό και στις δύο εθνότητες, παρά τους αφορισμούς των Αιγυπτίων ιερέων εναντίον των θεών προηγούμενων κατακτητών, όπως του Σεθ, ο οποίος λατρευόταν από τους Ὑξῶς. Παρόμοια προσπάθεια είχε γίνει και παλιότερα από το Μέγα Αλέξανδρο, χρησιμοποιώντας τον Άμμωνα, ο οποίος όμως δεν έγινε ποτέ ιδιαίτερα δημοφιλής στην Κάτω Αίγυπτο, όπου το ελληνικό στοιχείο είχε μεγαλύτερη επιρροή. Οι Έλληνες έδειχναν ελάχιστο σεβασμό σε θεότητες που αναπαριστώνταν με κεφαλή ζώου και έτσι επελέγη ένα ανθρωπομορφικό είδωλο, το οποίο ανακηρύχτηκε αντίστοιχη θεότητα με τον Άπι. Ονομάστηκε Άσερ-χαπι, δηλαδή Όσιρις-Άπις ή Σάραπις (Σέραπις) που θεωρήθηκε πως ήταν η πλήρης μορφή του Όσιρι και όχι απλώς η ζωική του δύναμη (το Κα).

Wikipedia DE

Serapis (auch Sarapis) war ein ägyptisch-hellenistischer Gott, der seit Ptolemaios I. als integrativer Reichsgott etabliert wurde. In ihm sind v. a. Züge der ägyptischen Gottheiten Osiris, des Apis-Stiers (der im Kult von Memphis sterbend zu Osiris wird), sowie der griechisch-römischen Hauptgötter Zeus-Jupiter und Hades-Pluto verschmolzen.