3,277,759
edits
οὐδέ: Difference between revisions
From LSJ
5
(29) |
(5) |
||
| Line 36: | Line 36: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=(Α [[οὐδέ]])<br />(αρν. [[μόριο]] που χρησιμοποιείται ως [[συμπλεκτικός]] σύνδ.) [[ούτε]], και όχι<br /><b>αρχ.</b><br />Ι. (ΩΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ) ΧΡΗΣΗ-ΘΕΣΗ: 1. ως επί το πλείστον αντιτίθεται με το <i>μὲν</i> («ἄλλοις μὲν πᾱσιν ἑήνδανεν, [[οὐδέ]] ποθ' Ἥρη, οὐδὲ Ποσειδάων', οὐδὲ γλαυκώπιδι κούρῃ», <b>Ομ. Ιλ.</b>)<br /><b>2.</b> συνδέει προτάσεις, ενώ το [[οὔτε]] συνδέει μέρη προτάσεων<br /><b>3.</b> πολλές φορές χρησιμοποιείται [[χωρίς]] να προηγείται αρνητικό («τραχὺς [[μόναρχος]] οὐδ' [[ὑπεύθυνος]]», <b>Αισχύλ.</b>)<br /><b>4.</b> όταν επαναλαμβάνεται στην [[αρχή]] δύο διαδοχικών προτάσεων, το πρώτο [[οὐδέ]] έχει επιρρηματική [[θέση]] και [[έτσι]] εκφέρει ισχυρότερη [[αντίθεση]] («καὶ μὴν οὐδ' ἡ [[ἐπιτείχισις]] οὐδὲ τὸ ναυτικὸν ἄξιον φοβηθῆναι», <b>Θουκ.</b>)<br /><b>5.</b> μπορεί να τεθεί [[μετά]] το [[οὔτε]] [[κατά]] ανακόλουθο [[σχήμα]]<br /><b>6.</b> επαναλαμβάνεται στην αναφορική και στην αντίστοιχη δεικτική [[πρόταση]] που προσδιορίζεται («[[ὥσπερ]] οὐδ' ηὔχετο, [[[οὕτως]]] οὐδ' ᾤετο», <b>Πλάτ.</b>)<br />II. (ΩΣ ΕΠΙΡΡ.)<br /><b>1.</b> [[ούτε]] και («[[ἐπεὶ]] οὔ οἱ ἔνι [[φρένες]] οὐδ' ἠβαιαί», <b>Ομ. Ιλ.</b>)<br /><b>2.</b> (με το <i>καί</i>, προκειμένου να δοθεί κάποια [[έμφαση]]) και όχι («καὶ οὐδ' αὐτοὶ αὖ μόνον, ἀλλὰ καί», <b>Θουκ.</b>)<br /><b>3.</b> <b>φρ.</b> «ἀλλ' οὐδ' ὧς» — μα [[ούτε]] κι [[έτσι]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>οὖ</i> (Ι) <span style="color: red;">+</span> <i>δέ</i> (<b>πρβλ.</b> [[μηδέ]])]. | |mltxt=(Α [[οὐδέ]])<br />(αρν. [[μόριο]] που χρησιμοποιείται ως [[συμπλεκτικός]] σύνδ.) [[ούτε]], και όχι<br /><b>αρχ.</b><br />Ι. (ΩΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ) ΧΡΗΣΗ-ΘΕΣΗ: 1. ως επί το πλείστον αντιτίθεται με το <i>μὲν</i> («ἄλλοις μὲν πᾱσιν ἑήνδανεν, [[οὐδέ]] ποθ' Ἥρη, οὐδὲ Ποσειδάων', οὐδὲ γλαυκώπιδι κούρῃ», <b>Ομ. Ιλ.</b>)<br /><b>2.</b> συνδέει προτάσεις, ενώ το [[οὔτε]] συνδέει μέρη προτάσεων<br /><b>3.</b> πολλές φορές χρησιμοποιείται [[χωρίς]] να προηγείται αρνητικό («τραχὺς [[μόναρχος]] οὐδ' [[ὑπεύθυνος]]», <b>Αισχύλ.</b>)<br /><b>4.</b> όταν επαναλαμβάνεται στην [[αρχή]] δύο διαδοχικών προτάσεων, το πρώτο [[οὐδέ]] έχει επιρρηματική [[θέση]] και [[έτσι]] εκφέρει ισχυρότερη [[αντίθεση]] («καὶ μὴν οὐδ' ἡ [[ἐπιτείχισις]] οὐδὲ τὸ ναυτικὸν ἄξιον φοβηθῆναι», <b>Θουκ.</b>)<br /><b>5.</b> μπορεί να τεθεί [[μετά]] το [[οὔτε]] [[κατά]] ανακόλουθο [[σχήμα]]<br /><b>6.</b> επαναλαμβάνεται στην αναφορική και στην αντίστοιχη δεικτική [[πρόταση]] που προσδιορίζεται («[[ὥσπερ]] οὐδ' ηὔχετο, [[[οὕτως]]] οὐδ' ᾤετο», <b>Πλάτ.</b>)<br />II. (ΩΣ ΕΠΙΡΡ.)<br /><b>1.</b> [[ούτε]] και («[[ἐπεὶ]] οὔ οἱ ἔνι [[φρένες]] οὐδ' ἠβαιαί», <b>Ομ. Ιλ.</b>)<br /><b>2.</b> (με το <i>καί</i>, προκειμένου να δοθεί κάποια [[έμφαση]]) και όχι («καὶ οὐδ' αὐτοὶ αὖ μόνον, ἀλλὰ καί», <b>Θουκ.</b>)<br /><b>3.</b> <b>φρ.</b> «ἀλλ' οὐδ' ὧς» — μα [[ούτε]] κι [[έτσι]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>οὖ</i> (Ι) <span style="color: red;">+</span> <i>δέ</i> (<b>πρβλ.</b> [[μηδέ]])]. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''οὐδέ:''' ([[οὐδέ]]), αρνητικό [[μόριο]], που σχετίζεται με το [[μηδέ]] όπως το <i>οὐ</i> με το <i>μή</i>,<br /><b class="num">I.</b> ως σύνδ.,<br /><b class="num">1.</b> αλλ' όχι, όταν προηγείται το <i>μὲν</i>· <i>ἄλλοις μὲν πᾶσιν ἐήνδανεν</i>, [[οὐδέ]] ποθ' Ἥρῃ οὐδὲ [[Ποσειδάων]]', <i>οὐδὲ γλαυκώπιδι κούρῃ</i>, σε Ομήρ. Ιλ.· [[ούτε]] και, [[ούτε]], Λατ. [[neque]], [[nec]]· τραχὺς [[μόναρχος]] οὐδ' [[ὑπεύθυνος]], σε Αισχύλ.· [[ἄθικτος]] οὐδ' [[οἰκητός]], σε Σοφ.<br /><b class="num">2.</b> όταν προηγείται μια απλή αποφατική [[λέξη]], [[ούτε]], [[οὐκέτι]] σοι [[μένος]] ἔμπεδον [[οὐδέ]] τις [[ἀλκή]], σε Ομήρ. Οδ.<br /><b class="num">II.</b> όταν το [[οὐδέ]] επαναλαμβάνεται στην [[αρχή]] [[δύο]] αλληλοδιαδόχων προτάσεων, το πρώτο [[οὐδέ]] είναι [[συχνά]] επιρρ. (κατωτ. III), [[ούτε]] καν..., [[αλλά]] [[ούτε]] [[βεβαίως]], λέγεται για να δηλώσει μια ισχυρότερη αντίθ. από τα [[οὔτε]]..., [[οὔτε]], [[ούτε]]..., [[ούτε]], στον ίδ., Αττ.<br /><b class="num">III. 1.</b> ως επίρρ., [[ούτε]] καν, Λατ. ne... quindem· <i>οὐδ' ἠβαιόν</i>, [[ούτε]] λίγο, [[ούτε]] καν, [[καθόλου]], <i>οὐδὲ τυτθόν</i>, οὐδὲ [[μίνυνθα]], σε Ομήρ. Ιλ., Αττ.· [[πριν]] το <i>ἕν</i> (ένα) δεν εκθλίβεται· <i>οὐδὲ ἕν</i>, σε Αριστοφ.<br /><b class="num">2.</b> το [[οὐδέ]] [[συχνά]] επαναλαμβάνεται από κοινού με άλλες αποφατικές λέξεις· <i>ἀλλ' οὐ γὰρ οὐδὲ νουθετεῖν ἔξεστί σε</i>, σε Σοφ.· ομοίως, οὐδὲ γὰρ [[οὐδέ]], σε Ομήρ. Ιλ. κ.λπ. | |||
}} | }} | ||
