σφωΐτερος: Difference between revisions

|Definition=[ῐ], α, ον, possess. Adj. of [[σφῶϊ]], Pron. of 2nd pers. dual,<br><span class="bld">A</span> [[of you two]], <b class="b3">σ. ἔπος</b> the word [[of you two]], Hera and Athena, Il.1.216.<br><span class="bld">2</span> of [[σφωέ]], Pron. of 3rd pers. dual, [[of them two]] or [[both of them]], Antim.10,13.<br><span class="bld">II</span> = [[σφέτερος]] in A.R.:<br><span class="bld">1</span> for 2nd pers. pl., [[your own]], [[your]], 4.454.<br><span class="bld">2</span> for 2nd pers. sg., [[thine own]], [[thine]], [[thy]], 3.395.<br><span class="bld">3</span> for 3rd pers. sg., [[his]] or [[her own]], 2.465,544, al. (so Theoc.25.55); [[his]] or [[her]], 1.643, 3.600.<br><span class="bld">4</span> for 3rd pers. pl., [[their own]], 1.1286, Man.2.190.

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-1053.png Seite 1053]] possess. Adj. 1) der zweiten Person im, dual., [[σφῶϊ]], euer beider, [[euch beiden eigen]], Il. 1, 216. – 2) der dritten Person, im dual., ihrer beider, ihnen beiden eigen, Antimach. bei Apoll. D. de pron. 373. – 3) = [[σφέτερος]], Ap. Rh., sowohl in gerader Form als reflexiv, sein, 1, 643. 3, 600; auch für die 2. Pers. sing., dein, 3, 395; vgl. Theocr. 22, 67.

|btext=α, ον :<br /><i>adj. poss. au sens</i> :<br /><b>I.</b> <i>du duel : (2ᵉ pers.)</i> à vous deux (v. [[σφῶϊ]]);<br /><b>II.</b> <i>du sg.</i> :<br /><b>1</b> <i>(3ᵉ pers.)</i> son, sa, <i>au sens réfléchi du lat.</i> suus;<br /><b>2</b> <i>(2ᵉ pers.)</i> [[ton]], [[ta]].<br />'''Étymologie:''' [[σφῶϊ]].

|mltxt=<b>(I)</b><br />-[[τέρα]], -ον, Α<br /><b>1.</b> (κτητ. αντωνυμ. επίθ. του [[σφῶϊ]], αντων. β' προσ. δυϊκ. αριθ.) εσάς τών δύο, ο [[δικός]] σας («σφωΐτερον... [[ἔπος]]», <b>Ομ. Ιλ.</b>)<br /><b>2.</b> (και για το β' εν. πρόσ.) ο [[δικός]] σου.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>σφω</i>/[[σφῶϊ]] «εσείς οι δύο» <span style="color: red;">+</span> κατάλ. -<i>τερος</i> ([[πρβλ]]. [[ἡμέτερος]])].<br /> <b>(II)</b><br />-[[τέρα]], -ον, Α<br /><b>1.</b> (κτητ. αντωνυμ. επίθ. του [[σφωέ]], αντων. γ' προσ. δυϊκ. αριθ.) αυτός που ανήκει σε αυτούς τους δύο, ο [[δικός]] τους<br /><b>2.</b> [[αντί]] της κτητ. αντων. [[σφέτερος]], -[[τέρα]], -<i>ον</i><br /><b>3.</b> (και για το γ' εν. πρόσ.) ο [[δικός]] του.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[σφωέ]]/<i>σφωϊν</i> (<b>βλ. λ.</b> [[σφεῖς]]) <span style="color: red;">+</span> κατάλ. -<i>τερος</i> ([[πρβλ]]. [[σφέτερος]])].

|lsmtext='''σφωΐτερος:''' [ῐ], -α, -ον,<br /><b class="num">1.</b> κτητ. επίθ. του [[σφῶϊ]], του δυϊκ. της προσ. αντων. βʹ προσ., αυτός που ανήκει σε σας τους [[δύο]]· σφωΐτερον [[ἔπος]], τα [[λόγια]] των δυο σας, σε Ομήρ. Ιλ.· για το βʹ πρόσ. ενικ., [[δικός]] [[σου]], σε Θεόκρ.<br /><b class="num">2.</b> για το γʹ πρόσ. ενικ., [[δικός]] του, δική του, Λατ. [[suus]], στον ίδ.

|elnltext=σφωΐτερος -α -ον [σφεῖς] pron. poss., 2 dual. uw beider, van u beiden; ook als 3 sing.: σφωιτέρῳ σὺν παιδί met zijn eigen zoon Theocr. Id. 25.55.