φύρω: Difference between revisions

|lstext='''φύρω''': [ῡ], παρατ. ἔφῡρον· ― ἀόρ. ἔφυρσα Ὀδ. Σ. 21, Ἀπολλ. Ρόδ., κλπ.· μεταγεν. ἔφῡρα, Λουκ. Προμ. 13, Εὐστ. Πονημάτ. 279. 87. ― Μέσ., ἀόρ. μετοχ. φυρσάμενος Νικ. Θηρ. 507. ― Παθ., μέλλ. πεφύρσομαι Πινδ. Ν. 1. 104 μεταγεν. φυρήσομαι (συμ-) Σχόλ. ἐν τόπῳ· ― ἀόρ. ἐφύρθην Αἰσχύλ. Ἀγ. 732· μεταγεν. ἀόρ. β΄. ἐφύρην (συναν-) Λουκ. Ἐπιστ. Κρον. 28. (Ἐκ τῆς √ΦΥΡ παράγονται [[ὡσαύτως]] αἱ λ. φυράω, φύρδην, φύρμα, φυρμός). Μιγνύω τι ξηρὸν μετὰ οὐσίας ὑγρᾶς, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, μετὰ τῆς ἐννοίας τοῦ φθείρειν, καταστρέφειν ἢ μιαίνειν, φ. γαῖαν ὕδει Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 61· [[μάλιστα]] ἐπὶ δακρύων ἢ αἵματος, δάκρυσιν εἵματ’ ἔφυρον, ὕγραινον, ἔβρεχον τὰ ἐνδύματά των μὲ τὰ δάκρυα, Ἰλ. Ω. 162· [[ὡσαύτως]] μετὰ γεν. ἀντὶ δοτ., [[στῆθος]] καὶ χείλεα φύρσω αἵματος Ὀδ. Σ. 21. ― Παθ., δάκρυσι πεφυρμένη Ρ. 103, κλπ.· [[ὄμμα]] δακρύοις πεφυρμένοι Εὐρ. Ὀρ. 1411· πεφυρμένος αἵματι Ὀδ. Ι. 397, Ξεν. Ἀγησ. 2. 14· αἵματι δ’ [[οἶκος]] ἐφύρθη Αἰσχύλ. Ἀγ. 732· ἐν αἵμασι Εὐρ. Ἠλ. 1172· πάντα βορβόρῳ πεφυρμένα [[Σιμωνίδης]] Ἰαμβογρ. 6. 3· [[ἱστίον]]... πεφυρμένον ἄνθεϊ πρίνου, βεβαμμένον, [[Σιμωνίδης]] 23. 2) ἐπὶ ξηρῶν οὐσιῶν ἢ πραγμάτων, κόνει φύρουσα [[κάρα]] Εὐρ. Ἑκ. 496· γαίᾳ πεφύρσεσθαι κόμαν, «καὶ τὴν κόμην αὐτῶν... συμφυρήσεσθαι τῇ γῇ συμβήσεται» (Σχόλ.), Πίνδ. ἔνθ’ ἀνωτ., πρβλ. Ἀνθ. Παλατ. 7. 476. ― Ἡ [[ἔννοια]] τοῦ μιγνύναι [[ἄλευρον]] εἰς ἀποτέλεσιν φυράματος ἢ «ζυμαριοῦ» [[εἶναι]] πολὺ ἀμφ. ἐν τῷ ῥήματι τούτῳ, ἀνθ’ οὗ ἀποκαθίσταται τὸ [[φυράω]] παρὰ Θουκ., Ξεν., κλπ.· ἴδε Λοβέκ. εἰς Αἴ. (ἔκδ. 3) σ. 151. ΙΙ. μεταφ., ἀναμιγνύω [[ὁμοῦ]], [[συγχέω]], [[φέρω]] ἄνω [[κάτω]], «ἀνακατώνω», ἔφυρον εἰκῇ πάντα, ἀνέμιξαν τὰ πάντα, ἔφερον ἄνω [[κάτω]], Αἰσχύλ. Πρ. 450, πρβλ. Ἀριστ. Βάτρ. 945, Πλάτ. Φαίδ. 97Β· (καὶ [[οὕτως]] ἐν τῷ μέσ. τύπῳ, οὐκ ἂν φύροιο, δὲν ἤθελες «ἀνακατώσῃ» τὰ πάντα ἐν συγχύσει, [[αὐτόθι]] 101Ε)· φύρουσι δ’ αὐτὰ θεοὶ [[πάλιν]] τε καὶ [[πρόσω]] ταραγμὸν ἐντιθέντες Εὐρ. Ἑκ. 958· φύρειν ἐν ταῖς ὁμιλίαις, διαλέγεσθαι πρὸς ἀλλήλους [[συγκεχυμένως]], Μ. Ἀντων. 8. 51. ― Παθ., ἀναμιγνύομαι, «ἀνακατώνομαι», ἐν τῷ αὐτῷ Πλάτ. Φαίδων 465C, Ε· ἐκ πεφυρμένου καὶ θηριώδους, ἐκ καταστάσεως συγκεχυμένης καὶ ἀγρίας, Εὐρ. Ἱκ. 201. 2) ἐν τῷ παθ. [[ὡσαύτως]], ἀνακατώνομαι μετ’ ἄλλων, ἀναμιγνύομαι ἐν κοινωνίᾳ, Πλάτ. Νόμ. 950Α· φύρομαι πρὸς τὸν ἄνθρωπον, συναναστρέφομαι, ἔχω σχέσεις πρὸς αὐτόν, ὁ αὐτ. ἐν Ἱππ. Μείζ. 291Α· φυρομένοισιν ἀεὶ περὶ γαστέρος ὁρμήν, οἵτινες κυλίονται [[πάντοτε]] ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῆς κοιλίας, καὶ ἴδε [[μίγνυμι]] Β. πρβλ. Ruhnk. Τίμ. Ὀππ. Ἁλ. 3. 440. 3) [[μολύνω]] διὰ κακῶν λέξεων, κακολογῶ, [[ὑβρίζω]], Πλούτ. 2. 89D.