ἀπόπληκτος: Difference between revisions

|lstext='''ἀπόπληκτος''': -ον, ([[ἀποπλήσσω]]) ὁ παθὼν ἀποπληξίαν. 1) [[ἀπόπληκτος]] κατὰ τὸν νοῦν, ὡς τὸ Λατ. [[attomitus]], [[ἐμβρόντητος]], Ἡρόδ. 2. 173, πρβλ. Σοφ. Φ. 731· οὐχ [[οὕτως]] [[ἄφρων]] οὐδ’ [[ἀπόπληκτος]] Δημ. 561. 10· ἀπ. καὶ παντελῶς μαινόμενος ὁ αὐτ. 912. 10. 2) κατὰ τὸ [[σῶμα]], [[ἀνάπηρος]] καταστάς. Λατ. sideratus, Ἡρόδ. 1. 167, Πλάτ. Κωμ. ἐν «Σκευαῖς» 1· [[ἀπόπληκτος]] [[ἐξαίφνης]] ἐγένετο τὰς γνάθους, «πιάσθηκαν τὰ σαγόνια του», κατέστη [[ἄλαλος]], Ἀριστοφ. Σφ. 948. 3) παρ’ ἰατρ. συγγραφεῦσιν, ὁ ὑπὸ ἀποπληξίας προσβληθείς, Ἱππ. Ἀφ. 1247· ἢν δὲ ἀπόπληκτον ὁ Ἱπποκράτης εἴπῃ [[σκέλος]] τὸ κατ’ ἴξιν, ὡς νεκρῶδες, τὸ ἀχρεῖον καὶ τὸ ἀναλθὲς θέλει φράσαι Ἀρετ. π. Αἰτ. Χρον. Παθ. 1. 7: - ἀπόπληκτοι, ἀποπληκτικαὶ νόσοι, ἀποπληξίαι, Ἱππ. Ἀφ. 1247.