3,277,019
edits
m (Text replacement - "m’" to "m'") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
||
Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0518.png Seite 518]] (s. [[ἔρχομαι]]), 1) an der Seite oder daneben [[vorbeikommen]], Od. 12, 62. 16, 357; oft mit dem Nebenbegriffe »glücklich entkommen«, Il. 1, 132 (vgl. 2); mit dem acc. des Gegenstandes, an dem man vorbeikommt, 8, 239; Her. 3, 72; Plat. Alc. I, 123 b; – vorbeigehen, [[verfließen]], κῦμα, Od. 5, 429, von der Zeit, vergehen, πρὶν ἂν τὸ [[καῦμα]] παρέλθῃ, Plat. Phaedr. 242 a; τὸν παρελθόντ' ἄροτον, Soph. Trach. 69; ἐν τῷ παρεληλυθότι χρόνῳ, in der vergangenen Zeit, Plat. Rep. VI, 499 c; τῆς παρελθούσης νυκτὸς ταυτησί, Prot. 310 a; u. übh. von Dingen, die der Vergangenheit angehören, ταῖς ὁδοῖς παρελθούσαις, Soph. O. C. 1397, vgl. Phil. 1358; ὅντινα τὸν παρεληλυθότα βίον βεβίωκεν, Plat. Lach. 188 a, das vergangene Leben; Sp. – 2) zuvorkommen, an Schnelligkeit [[übertreffen]], οἴοισιν δείδοικα ποσὶν μή [[τίς]] με παρέλθῃ Φαιήκων, Od. 8, 230, daß mich Einer im Lauf übertreffe, vgl. Il. 23, 345 οὐκ ἔσθ' ὅς κέ σ' ἕλῃσι [[μετάλμενος]], οὐδὲ παρέλθῃ; aber auch ἐν δόλοισιν, in Listen übertreffen, Od. 13, 291. Daher = täuschen, überlisten, Διὸς νόον, Hes. Th. 613; vgl. Schaef. Schol. Par. Ap. Rh. 2, 936; [[ἕτερος]] ἕτερον ὄλβῳ καὶ δυνάμει παρῆλθεν, übertraf an Macht, Eur. Bacch. 904; μὴ τὴν τεκοῦσαν τῇ φιλανδρίᾳ ζήτει παρελθεῖν, Androm. 229; ἢν ἀναιδείᾳ παρέλθῃς αὐτόν, Ar. Equ. 277; τὰ ἔργα τοὺς λόγους παρέρχεται, Dem. 10, 3. – 3) [[übergehen]], aus der Acht lassen, unbemerkt lassen; ὡς δὲ πάντ' ἐπελήλυθεν κοὐδὲν παρῆλθεν, Ar. Vesp. 636; Plat. Phaedr. 278 e. Dader auch [[entgehen]], πολλά με καὶ συνιέντα παρέρχεται, Theogn. 419; vgl. Soph. Trach. 226, [[οὐδέ]] μ' ὄμματος φρουρὰν παρῆλθε τόνδε μὴ λεύσσειν στόλον; u. τοῦτο γὰρ αὖ με μικροῦ παρῆλθεν εἰπεῖν, Dem. 21, 110, das vergaß ich beinahe zu sagen. – Aber auch = darüber hinausgehen, [[übertreten]], νόμον, Lys. 6, 52; Dem. 37, 37; vgl. Eur. Suppl. 231. – 4) hinzu-, [[hinangehen]], -kommen; Hes. O. 218; [[εἴσω]], Aesch. Ch. 845 u. A.; εἴς τι, Her. 3, 77; Eur. Ion 1171, der es auch c. accus. verbindet, παρῆλθε νυμφικοὺς δόμους Med. 1137, Hipp. 108; εἰς τὰ [[βασίλεια]], Plut. Anton. 74; [[εἴσω]] Πυλῶν, eindringen, Dem. 18, 35; bes. vor einer Versammlung oder sonst als Redner öffentlich auftreten, παρελθὼν ἔλεξε τοιάδε, Thuc. 2, 59. 3, 36 u. öfter; Ar. Eccl. 409; ἐὰν θᾶττον ἐς τὸν Ἀθηναίων δῆμον παρέλθῃς, Plat. Alc. I, 105 a u. oft bei den Rednern u. Sp., παρελθὼν εἰς τὸν δῆμ ον, Plut. Them. 4; παρελθεῖν εἰς τὸ κοινὸν [[βουλευτήριον]], Pol. 2, 50, 10. – Auch εἰς τὴν δυναστείαν, Dem. 9, 24, zur Herrschaft gelangen, wie εἰς τὴν [[ἀρχήν]], Plut. Anton. 5; ἐπὶ τὰ πράγματα, Luc. D. Mort. 12, 4; εἰς τὴν οὐσίαν, die Erbschaft antreten, Gall. 12. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0518.png Seite 518]] (s. [[ἔρχομαι]]), 1) an der Seite oder daneben [[vorbeikommen]], Od. 12, 62. 16, 357; oft mit dem Nebenbegriffe »glücklich entkommen«, Il. 1, 132 (vgl. 2); mit dem acc. des Gegenstandes, an dem man vorbeikommt, 8, 239; Her. 3, 72; Plat. Alc. I, 123 b; – vorbeigehen, [[verfließen]], κῦμα, Od. 5, 429, von der Zeit, vergehen, πρὶν ἂν τὸ [[καῦμα]] παρέλθῃ, Plat. Phaedr. 242 a; τὸν παρελθόντ' ἄροτον, Soph. Trach. 69; ἐν τῷ παρεληλυθότι χρόνῳ, in der vergangenen Zeit, Plat. Rep. VI, 499 c; τῆς παρελθούσης νυκτὸς ταυτησί, Prot. 310 a; u. übh. von Dingen, die der Vergangenheit angehören, ταῖς ὁδοῖς παρελθούσαις, Soph. O. C. 1397, vgl. Phil. 1358; ὅντινα τὸν παρεληλυθότα βίον βεβίωκεν, Plat. Lach. 188 a, das vergangene Leben; Sp. – 2) zuvorkommen, an Schnelligkeit [[übertreffen]], οἴοισιν δείδοικα ποσὶν μή [[τίς]] με παρέλθῃ Φαιήκων, Od. 8, 230, daß mich Einer im Lauf übertreffe, vgl. Il. 23, 345 οὐκ ἔσθ' ὅς κέ σ' ἕλῃσι [[μετάλμενος]], οὐδὲ παρέλθῃ; aber auch ἐν δόλοισιν, in Listen übertreffen, Od. 13, 291. Daher = täuschen, überlisten, Διὸς νόον, Hes. Th. 613; vgl. Schaef. Schol. Par. Ap. Rh. 2, 936; [[ἕτερος]] ἕτερον ὄλβῳ καὶ δυνάμει παρῆλθεν, übertraf an Macht, Eur. Bacch. 904; μὴ τὴν τεκοῦσαν τῇ φιλανδρίᾳ ζήτει παρελθεῖν, Androm. 229; ἢν ἀναιδείᾳ παρέλθῃς αὐτόν, Ar. Equ. 277; τὰ ἔργα τοὺς λόγους παρέρχεται, Dem. 10, 3. – 3) [[übergehen]], aus der Acht lassen, unbemerkt lassen; ὡς δὲ πάντ' ἐπελήλυθεν κοὐδὲν παρῆλθεν, Ar. Vesp. 636; Plat. Phaedr. 278 e. Dader auch [[entgehen]], πολλά με καὶ συνιέντα παρέρχεται, Theogn. 419; vgl. Soph. Trach. 226, [[οὐδέ]] μ' ὄμματος φρουρὰν παρῆλθε τόνδε μὴ λεύσσειν στόλον; u. τοῦτο γὰρ αὖ με μικροῦ παρῆλθεν εἰπεῖν, Dem. 21, 110, das vergaß ich beinahe zu sagen. – Aber auch = darüber hinausgehen, [[übertreten]], νόμον, Lys. 6, 52; Dem. 37, 37; vgl. Eur. Suppl. 231. – 4) hinzu-, [[hinangehen]], -kommen; Hes. O. 218; [[εἴσω]], Aesch. Ch. 845 u. A.; εἴς τι, Her. 3, 77; Eur. Ion 1171, der es auch c. accus. verbindet, παρῆλθε νυμφικοὺς δόμους Med. 1137, Hipp. 108; εἰς τὰ [[βασίλεια]], Plut. Anton. 74; [[εἴσω]] Πυλῶν, eindringen, Dem. 18, 35; bes. vor einer Versammlung oder sonst als Redner öffentlich auftreten, παρελθὼν ἔλεξε τοιάδε, Thuc. 2, 59. 3, 36 u. öfter; Ar. Eccl. 409; ἐὰν θᾶττον ἐς τὸν Ἀθηναίων δῆμον παρέλθῃς, Plat. Alc. I, 105 a u. oft bei den Rednern u. Sp., παρελθὼν εἰς τὸν δῆμ ον, Plut. Them. 4; παρελθεῖν εἰς τὸ κοινὸν [[βουλευτήριον]], Pol. 2, 50, 10. – Auch εἰς τὴν δυναστείαν, Dem. 9, 24, zur Herrschaft gelangen, wie εἰς τὴν [[ἀρχήν]], Plut. Anton. 5; ἐπὶ τὰ πράγματα, Luc. D. Mort. 12, 4; εἰς τὴν οὐσίαν, die Erbschaft antreten, Gall. 12. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=<i>f.</i> παρελεύσομαι, <i>ao.2</i> παρῆλθον, <i>pf.</i> περελήλυθα;<br /><b>I. 1</b> passer à côté <i>ou</i> devant;<br /><b>2</b> passer outre, s'écouler ; <i>en parl. du temps</i> s'accomplir ; <i>t. de gramm.</i> ὁ [[παρεληλυθώς]] ([[χρόνος]]) le parfait;<br /><b>3</b> dépasser, surpasser : τινα qqn ; τινα ποσίν OD dépasser qqn à la course ; <i>fig.</i> τινα [[ἐν]] δόλοισιν OD surpasser qqn en ruses ; [[τῇ]] [[δόξῃ]] PLUT en gloire;<br /><b>4</b> transgresser, enfreindre : νόμον LYS la loi;<br /><b>5</b> passer à côté de, omettre, ne pas tenir compte de, acc.;<br /><b>6</b> passer auprès de qqn de façon qu’il ne s'en aperçoive pas : ἐπεὶ [[οὐ]] παρελεύσεαι IL puisque tu ne m'échapperas pas ; avec l'inf. il ne m'échappe pas de, <i>etc.</i><br /><b>II.</b> arriver, s'approcher, entrer, <i>avec</i> [[εἰς]] et l'acc., <i>ou avec l'acc. ; avec idée d'hostilité</i> παρέρχεσθαι βίᾳ [[εἰς]] τὴν πόλιν XÉN entrer de force dans la ville ; <i>particul.</i> s'avancer devant une assemblée pour parler ; <i>fig.</i> entrer en possession de, parvenir à (au pouvoir, <i>etc.) avec</i> [[εἰς]] et l'acc..<br />'''Étymologie:''' [[παρά]], [[ἔρχομαι]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''παρέρχομαι''': (αἱ λοιπαὶ ἐγκλίσεις τοῦ ἐνεστ., καὶ ὁ παρατατ. ὡς καὶ ὁ μέλλ. παραλαμβάνονται ἐκ τοῦ [[πάρειμι]] ([[εἶμι]]), ἴδε ἐν λ. [[ἔρχομαι]]): ἀόριστ. παρῆλθον: ἀπαρ. -ελθεῖν, σπανιώτερον -ήλῠθον Θεόκρ. 22. 85· ἀποθ. Διέρχομαι πλησίον ἢ [[πέραν]], «περνῶ» πλησίον, [[διέρχομαι]] «περνῶ», ἐπὶ πλοίου, Ὀδ. ΙΙ. 357· ἕως μέγα [[κῦμα]] παρῆλθεν Ε. 429· ἐπὶ πτηνῶν, Μ. 62· ἐπὶ προσώπων, Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 1004, κτλ.· παρῆλθεν ὁ [[κίνδυνος]] [[ὥσπερ]] [[νέφος]], «ἐπέρασεν», Δημ. 291. 12. 2) ἐπὶ χρόνου, «περνῶ», [[φεύγω]], Ἡρόδ. 2.86, Αἰσχίν. 163.25· ὁ παρελθὼν [[χρόνος]] Σοφ. Ἀποσπ. 309· ὁ π. ἄροτος, ἡ παρελθοῦσα ἐποχὴ τῆς ἀρόσεως, ὁ αὐτ. ἐν Τρ. 69· π. ὁδοί, αἱ παρελθοῦσαι περιπλανήσεις, ὡς τὸ Λατιν. acti labores, ὁ αὐτ. ἐν Ο. Κ. 1397· τοὺς παρεληλυθότας πόνους Πλάτ. Φαῖδρ. 231Β, πρβλ. Ξεν. Ἀν. 4. 3, 2· τῆς παρελθούσης νυκτὸς Πλάτ. Πρωτ. 310Α· ἐν τῷ παρελθόντι, κατὰ τὸ παρελθόν, Ξεν. Κύρ. 8. 8, 20, κτλ. | |lstext='''παρέρχομαι''': (αἱ λοιπαὶ ἐγκλίσεις τοῦ ἐνεστ., καὶ ὁ παρατατ. ὡς καὶ ὁ μέλλ. παραλαμβάνονται ἐκ τοῦ [[πάρειμι]] ([[εἶμι]]), ἴδε ἐν λ. [[ἔρχομαι]]): ἀόριστ. παρῆλθον: ἀπαρ. -ελθεῖν, σπανιώτερον -ήλῠθον Θεόκρ. 22. 85· ἀποθ. Διέρχομαι πλησίον ἢ [[πέραν]], «περνῶ» πλησίον, [[διέρχομαι]] «περνῶ», ἐπὶ πλοίου, Ὀδ. ΙΙ. 357· ἕως μέγα [[κῦμα]] παρῆλθεν Ε. 429· ἐπὶ πτηνῶν, Μ. 62· ἐπὶ προσώπων, Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 1004, κτλ.· παρῆλθεν ὁ [[κίνδυνος]] [[ὥσπερ]] [[νέφος]], «ἐπέρασεν», Δημ. 291. 12. 2) ἐπὶ χρόνου, «περνῶ», [[φεύγω]], Ἡρόδ. 2.86, Αἰσχίν. 163.25· ὁ παρελθὼν [[χρόνος]] Σοφ. Ἀποσπ. 309· ὁ π. ἄροτος, ἡ παρελθοῦσα ἐποχὴ τῆς ἀρόσεως, ὁ αὐτ. ἐν Τρ. 69· π. ὁδοί, αἱ παρελθοῦσαι περιπλανήσεις, ὡς τὸ Λατιν. acti labores, ὁ αὐτ. ἐν Ο. Κ. 1397· τοὺς παρεληλυθότας πόνους Πλάτ. Φαῖδρ. 231Β, πρβλ. Ξεν. Ἀν. 4. 3, 2· τῆς παρελθούσης νυκτὸς Πλάτ. Πρωτ. 310Α· ἐν τῷ παρελθόντι, κατὰ τὸ παρελθόν, Ξεν. Κύρ. 8. 8, 20, κτλ. | ||
}} | }} | ||
{{Autenrieth | {{Autenrieth |