3,274,917
edits
ὁπότε: Difference between revisions
From LSJ
m
Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1"
m (Text replacement - "l’" to "l'") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0362.png Seite 362]] ep. [[ὁππότε]], ion. [[ὁκότε]], correl. zu [[πότε]], relativ u. indirect fragend, [[dann wann]], [[wenn]], [[als]]; – c. indic., Hom. u. Folgde überall; οὐδ' [[ὑμεῖς]] περ ἐνὶ φρεσὶ θέσθε μ' ἀνεγεῖραι, ὁππότ' [[ἐκεῖνος]] ἔβη, als jener ging, Od. 4, 729; ἦ ῥά τι [[ἴδμεν]], [[ὁππότε]] Τηλέμαχος νεῖτ' ἐκ Πύλου, wissen wir, wann Telemach heimkehrt, ib. 633; Hes. O. 496 Th. 431. 595; Pind. Ol. 1, 37 u. öfter; [[ὁπότε]] γε καὶ τὸν ἐν χεροῖν κατεῖχον, da ich ja, Soph. O. C. 1696; Plat. Prot. 356 e Polit. 301 d u. sonst; – häufig im Vergleich, ὡς [[ὁπότε]], wie wenn, Il. 11, 492. 23, 630; in welcher Vrbdg auch der conj. dabei steht, Il. 11, 305 Od. 4, 335. 17, 126; vgl. Heyne exc. IV zu Il. IX; – in der Betheuerung, ὡς ὄφελεν θάνατός μοι [[ἁδεῖν]], [[ὁππότε]] υἱέι σῷ ἑπόμην, Il. 3, 173; – c. ἄν u. conj., zeitbedingend, [[dann]], [[wann]], so oft als, Il. 16, 62. 20, 316. Daher ist Il. 21, 340 ὁπότ' ἂν δὴ φθέγξομ' [[ἐγών]] conj., wie ἱμείρεται Od. 1, 41; [[ὁππότε]] κεν – θήσει, Od. 16, 282, ist ein verdächtiger Vers. – Nach Homer wird daraus [[ὁπόταν]], welches m. vgl.; einzeln findet sich auch der conj. ohne ἄν in dieser Vbdg, ὁππότ' ἐγώ περ ἴω, Il. 16, 245; ἄχνυται, [[ὁππότε]] τις μνήσῃ, Od. 14, 170; Hes. Th. 435. 782; ὁπότ' ἀθρήσωσιν, Qu. Sm. 7, 410; – c. optat. in indirecter Rede, Soph. Trach. 821, Plat. Theaet. 143 c, Xen. An. 4, 6, 20; od. Ausdruck der wiederholten Handlung in der Vergangenheit, [[so oft]], πολλάκι μιν ξείνισσεν, [[ὁπότε]] Κρήτηθεν ἵκοιτο, Il. 3, 233; [[ὁπότε]] ἀναγκασθείη, πάντας ἐκράτει, Plat. Conv. 220 a; [[ὁπότε]] τις εἴποι τὸ μὴ ὄν, ἀκριβῶς ᾤμην ξυνιέναι, Soph. 243 b; [[πάλιν]] δὲ [[ὁπότε]] ἀπίοιεν, ταὐτὸ ἔπασχον, Xen. An. 3, 4, 28, vgl. 7, 7, 6; εἰώθει [[γοῦν]], [[ὁπότε]] δεῦρ' ἐμβάλλοι, Cyr. 2, 1, 5; auch [[ὁπότε]] πρῶτον ὑμῶν τῳ σοφῶν ἐντύχοιμι, Plat. Hipp. mai. 286 d, sobald ich nur. Erst bei Sp. so auch in Beziehung auf die Gegenwart, Luc. D. mort. 21, 1. – Auch wie quoniam, [[da]], [[da einmal]], [[ὁπότε]] ἐνταῦθά ἐσμεν τοῦ λόγου, [[τόδε]] ἀποκρινώμεθα, Plat. Legg. X, 895 b; [[τότε]] μὲν ἦτε ἀγαθοί, νῦν δ', [[ὁπότε]] περὶ τῆς ὑμετέρας σωτηρίας ὁ [[ἀγών]] ἐστι, πολὺ προσήκει ἀμείνονας εἶναι, Xen. An. 3, 2, 15; χαλεπὰ τὰ παρόντα, [[ὁπότε]] στρατηγῶν τοιούτων στερόμεθα, da wir solcher Feldherren beraubt sind, 3, 2, 2, vgl. Cyr. 6, 1, 8; u. so [[ὁπότε]] γε, [[da ja]], An. 7, 6, 11, [[μέγας]] δὴ σύ γε, [[ὁπότε]] γε καὶ ἡμῖν τάξεις, ἃ ἂν δέῃ ποιεῖν, Cyr. 8, 3, 7; – ἦν δὲ [[ὁπότε]], bisweilen, Xen. An. 4, 2, 27. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0362.png Seite 362]] ep. [[ὁππότε]], ion. [[ὁκότε]], correl. zu [[πότε]], relativ u. indirect fragend, [[dann wann]], [[wenn]], [[als]]; – c. indic., Hom. u. Folgde überall; οὐδ' [[ὑμεῖς]] περ ἐνὶ φρεσὶ θέσθε μ' ἀνεγεῖραι, ὁππότ' [[ἐκεῖνος]] ἔβη, als jener ging, Od. 4, 729; ἦ ῥά τι [[ἴδμεν]], [[ὁππότε]] Τηλέμαχος νεῖτ' ἐκ Πύλου, wissen wir, wann Telemach heimkehrt, ib. 633; Hes. O. 496 Th. 431. 595; Pind. Ol. 1, 37 u. öfter; [[ὁπότε]] γε καὶ τὸν ἐν χεροῖν κατεῖχον, da ich ja, Soph. O. C. 1696; Plat. Prot. 356 e Polit. 301 d u. sonst; – häufig im Vergleich, ὡς [[ὁπότε]], wie wenn, Il. 11, 492. 23, 630; in welcher Vrbdg auch der conj. dabei steht, Il. 11, 305 Od. 4, 335. 17, 126; vgl. Heyne exc. IV zu Il. IX; – in der Betheuerung, ὡς ὄφελεν θάνατός μοι [[ἁδεῖν]], [[ὁππότε]] υἱέι σῷ ἑπόμην, Il. 3, 173; – c. ἄν u. conj., zeitbedingend, [[dann]], [[wann]], so oft als, Il. 16, 62. 20, 316. Daher ist Il. 21, 340 ὁπότ' ἂν δὴ φθέγξομ' [[ἐγών]] conj., wie ἱμείρεται Od. 1, 41; [[ὁππότε]] κεν – θήσει, Od. 16, 282, ist ein verdächtiger Vers. – Nach Homer wird daraus [[ὁπόταν]], welches m. vgl.; einzeln findet sich auch der conj. ohne ἄν in dieser Vbdg, ὁππότ' ἐγώ περ ἴω, Il. 16, 245; ἄχνυται, [[ὁππότε]] τις μνήσῃ, Od. 14, 170; Hes. Th. 435. 782; ὁπότ' ἀθρήσωσιν, Qu. Sm. 7, 410; – c. optat. in indirecter Rede, Soph. Trach. 821, Plat. Theaet. 143 c, Xen. An. 4, 6, 20; od. Ausdruck der wiederholten Handlung in der Vergangenheit, [[so oft]], πολλάκι μιν ξείνισσεν, [[ὁπότε]] Κρήτηθεν ἵκοιτο, Il. 3, 233; [[ὁπότε]] ἀναγκασθείη, πάντας ἐκράτει, Plat. Conv. 220 a; [[ὁπότε]] τις εἴποι τὸ μὴ ὄν, ἀκριβῶς ᾤμην ξυνιέναι, Soph. 243 b; [[πάλιν]] δὲ [[ὁπότε]] ἀπίοιεν, ταὐτὸ ἔπασχον, Xen. An. 3, 4, 28, vgl. 7, 7, 6; εἰώθει [[γοῦν]], [[ὁπότε]] δεῦρ' ἐμβάλλοι, Cyr. 2, 1, 5; auch [[ὁπότε]] πρῶτον ὑμῶν τῳ σοφῶν ἐντύχοιμι, Plat. Hipp. mai. 286 d, sobald ich nur. Erst bei Sp. so auch in Beziehung auf die Gegenwart, Luc. D. mort. 21, 1. – Auch wie quoniam, [[da]], [[da einmal]], [[ὁπότε]] ἐνταῦθά ἐσμεν τοῦ λόγου, [[τόδε]] ἀποκρινώμεθα, Plat. Legg. X, 895 b; [[τότε]] μὲν ἦτε ἀγαθοί, νῦν δ', [[ὁπότε]] περὶ τῆς ὑμετέρας σωτηρίας ὁ [[ἀγών]] ἐστι, πολὺ προσήκει ἀμείνονας εἶναι, Xen. An. 3, 2, 15; χαλεπὰ τὰ παρόντα, [[ὁπότε]] στρατηγῶν τοιούτων στερόμεθα, da wir solcher Feldherren beraubt sind, 3, 2, 2, vgl. Cyr. 6, 1, 8; u. so [[ὁπότε]] γε, [[da ja]], An. 7, 6, 11, [[μέγας]] δὴ σύ γε, [[ὁπότε]] γε καὶ ἡμῖν τάξεις, ἃ ἂν δέῃ ποιεῖν, Cyr. 8, 3, 7; – ἦν δὲ [[ὁπότε]], bisweilen, Xen. An. 4, 2, 27. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=<i>épq.</i> [[ὁππότε]];<br /><i>conj.</i><br /><b>I.</b> <i>avec idée de temps</i> quand :<br /><b>1</b> <i>dans l'interrog. indir.</i> : ἢ ῥὰ [[τι]] [[ἴδμεν]] [[ὁππότε]] [[Τηλέμαχος]] [[νεῖται]] ; OD est-ce que nous pouvons savoir quand Télémaque reviendra ? ; <i>avec l'opt. après un temps secondaire</i> : ἵζε, [[δέγμενος]] [[ὁππότε]] [[ναῦφιν]] ἀφορμηθεῖν Ἀχαιοί IL il était assis attendant que les Grecs se fussent élancés des vaisseaux;<br /><b>2</b> <i>au sens relat.</i> : quand par hasard : ἔστιν [[ὁπότε]] XÉN il y a des temps où, en bien des cas, <i>etc. ; avec l'opt. obl., pour marquer une énumération</i> : toutes les fois que, aussi souvent que ; <i>en gén.</i> quand, lorsque : ὁπότ’ [[ἐν]] Λήμνῳ (<i>s.e.</i> [[ἦτε]]) IL lorsque vous étiez à Lemnos;<br /><b>II.</b> <i>avec idée de cause</i> puisque, comme, <i>avec l'ind.</i> ; [[ὁπότε]] [[γε]] XÉN attendu que;<br /><b>III.</b> <i>avec idée de supposition ou de condition</i> si, <i>avec l'ind. ou l'opt.</i><br />'''Étymologie:''' ὁ-, thème du pron. relat. [[ὅς]] et [[πότε]] ; [[ὁππότε]] de *ὁτπότε de *ὁδπότε de ὁδ- neutre primit. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ὁπότε''': Ἐπικ. ὁππότε, ἀμφότερα παρ’ Ὁμήρῳ: Ἰων. ὁκότε· παρὰ τοῖς Δωρ. ποιηταῖς ὁππόκᾰ, Θεόκρ. 5. 98., 24. 128. - Ἐπίρρ. χρόνου συσχετικὸν τοῦ [[πότε]], ἐν χρήσει σχεδὸν ὡς τὸ ὅτε, πλὴν ὅτι [[κυρίως]] ἡ [[ἔννοια]] [[εἶναι]] ἧττον ὡρισμένη (πρβλ. Ξεν. Κύρ. 1. 6, 3), ἂν καὶ [[καθόλου]] ἀμφότερα [[εἶναι]] ἐν χρήσει ἀδιακρίτως· Ι. ἀναφορ., μεθ’ ὁριστ. ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐν σχέσει πρὸς τὸ παρελθόν, [[ὁπότε]] μιν ξυνδῆσαι Ὀλύμπιοι [[ἤθελον]] ἄλλοι Ἰλ. Α. 299· ὅππότε Τηλέμαχος νεῖτ’ ἐκ Πύλου ἡμαθόεντος Ὀδ. Δ. 633, κτλ· ἡ ὁριστ. [[ἦμεν]] παραλείπεται, Ἰλ. Θ. 230· μετὰ τοῦ ἐνεστ. ἐπὶ παρομοιώσεως, ὡς δ’ [[ὁπότε]] ... ποταμὸς [[πεδίονδε]] κάτεισιν Λ. 492· - εἰς [[ὁπότε]], μετὰ μέλλ., ὡς τὸ Ἐπικ. [[εἰσόκε]], καθ’ ὃν χρόνον, [[ὅταν]], τολμᾷ λέγειν εἰς ὁπότ’ ἔσται Αἰσχίν. 67. 39· - μεθ’ ὑποτακτ., ὡς τὸ [[ὁπόταν]], ἐν σχέσει πρὸς τὸ μέλλον, ὁππότ’ Ἀχαιοὶ Τρώων ἐκπέρσωσ’ ἐὺ ναιόμενον [[πτολίεθρον]] Ἰλ. Α. 163, πρβλ. Ν. 817, Φ. 112, Ὀδ. Ξ. 170, Ἡσ. Θ. 782· [[ἐνίοτε]] ἐν παρομοιώσεσιν, ὡς [[ὁπότε]] νέφεα [[Ζέφυρος]] στυφελίξῃ Ἰλ. Λ. 305, πρβλ. Ὀδ. Δ. 335, Ρ. 126· - [[ὡσαύτως]], [[ὁπότε]] περ Ἰλ. Π. 245· - ἀλλὰ τὸ ὁπότ’ ἄν, Ἐπικ. [[ὁπότε]] ἢ ὁππότε κεν, [[εἶναι]] συνηθέστερον μετὰ τῆς ὑποτακτ., παρὰ δὲ τοῖς Ἀττικοῖς τὸ ἂν ἀναγκαίως [[δέον]] νὰ ὑπάρχῃ, ἴδε ἐν λ. [[ὁπόταν]]. 2) μετ’ εὐκτ. ἐν σχέσει πρὸς τὸ παρελθόν, ὁποτεδήποτε· α) εἰς δήλωσιν γεγονότος συμβάντος [[πολλάκις]], [[ὁπότε]] Κρήτηθεν ἵκοιτο Ἰλ. Γ. 233, πρβλ. Κ. 189, Ο. 284, Ὀδ. 591, κτλ· οὕτω καὶ Ἀττ., Θουκ. 1. 99., 2. 15, Πλάτ. Συμπ. 220Α, Ξεν. Ἀν. 3. 4, 28· οὕτω, [[μέχρι]] τοσούτου [[ὁπότε]], [[μέχρι]] τοῦ χρόνου καθ’ ὃν ..., ὁ αὐτ. ἐν Κύρ. 1. 4, 23· - [[ἐνίοτε]] ἐπὶ τυχαίων συμβεβηκότων οὐχὶ ἐν τῷ παρελθόντι, Ὀδ. Πολ. 332Α (εἰ μὴ [[ἀναγνωστέον]] ἀπαιτεῖ)· οὕτω ἡγουμένης εὐκτικῆς ἐν τῇ κυρίᾳ προτάσει, Ὀδ. Σ. 148, Πλάτ. Πολ. 396C, Ξεν. Κύρ. 1. 6, 3. β) ἐν πλαγίῳ λόγῳ, Σοφ. Τρ. 124, Ξεν. Ἀν. 4. 6, 20. ΙΙ. ἐν πλαγίαις ἐρωτήσεσιν ἢ φράσεσι, 1) μεθ’ ὁριστ., ἦ ῥά τι [[ἴδμεν]], ὁππότε Τηλέμαχος [[νεῖται]], [[πότε]] πρόκειται να ἐπανέλθῃ, Ὀδ. Δ 633· σπανίως παρῳχημένου χρόνου ἡγουμένου, προσεδέρκετο [[δέγμενος]] αἰεὶ, ὁππότε δὴ ... ἐφήσει (ἀντὶ ἐφείη, ἴδε κατωτ. 2) Υ. 386 2. μετ’ εὐκτ., ἷζε ... [[δέγμενος]] ὁππότε ναυσὶν ἐφορμηθεῖεν Ἰλ. Β. 794, πρβλ. Δ. 331, Ι. 191, κτλ.· ΙΙΙ. ὁποτεοῦν, καθ’ οἱονδήποτε χρόνον, Ἀριστ. Μετὰ τὰ Φυσ. 8. 7, 1. Β. ἐπὶ αἰτιολογικῆς σημασ., [[ἐπειδὴ]], ἀφοῦ, ὡς τὸ Λατ. quando ἀντὶ quoniam, μεθ’ ὁριστ., Θέογν. 747, Ἡρόδ. 2. 125, Πλάτ. Νόμ. 895, κτλ· - [[ὡσαύτως]] [[ὁπότε]] γε, Λατ. quandoquidem, Σοφ. Ο. Κ. 1699, Ξεν. Κύρ. 8. 3, 7. | |lstext='''ὁπότε''': Ἐπικ. ὁππότε, ἀμφότερα παρ’ Ὁμήρῳ: Ἰων. ὁκότε· παρὰ τοῖς Δωρ. ποιηταῖς ὁππόκᾰ, Θεόκρ. 5. 98., 24. 128. - Ἐπίρρ. χρόνου συσχετικὸν τοῦ [[πότε]], ἐν χρήσει σχεδὸν ὡς τὸ ὅτε, πλὴν ὅτι [[κυρίως]] ἡ [[ἔννοια]] [[εἶναι]] ἧττον ὡρισμένη (πρβλ. Ξεν. Κύρ. 1. 6, 3), ἂν καὶ [[καθόλου]] ἀμφότερα [[εἶναι]] ἐν χρήσει ἀδιακρίτως· Ι. ἀναφορ., μεθ’ ὁριστ. ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐν σχέσει πρὸς τὸ παρελθόν, [[ὁπότε]] μιν ξυνδῆσαι Ὀλύμπιοι [[ἤθελον]] ἄλλοι Ἰλ. Α. 299· ὅππότε Τηλέμαχος νεῖτ’ ἐκ Πύλου ἡμαθόεντος Ὀδ. Δ. 633, κτλ· ἡ ὁριστ. [[ἦμεν]] παραλείπεται, Ἰλ. Θ. 230· μετὰ τοῦ ἐνεστ. ἐπὶ παρομοιώσεως, ὡς δ’ [[ὁπότε]] ... ποταμὸς [[πεδίονδε]] κάτεισιν Λ. 492· - εἰς [[ὁπότε]], μετὰ μέλλ., ὡς τὸ Ἐπικ. [[εἰσόκε]], καθ’ ὃν χρόνον, [[ὅταν]], τολμᾷ λέγειν εἰς ὁπότ’ ἔσται Αἰσχίν. 67. 39· - μεθ’ ὑποτακτ., ὡς τὸ [[ὁπόταν]], ἐν σχέσει πρὸς τὸ μέλλον, ὁππότ’ Ἀχαιοὶ Τρώων ἐκπέρσωσ’ ἐὺ ναιόμενον [[πτολίεθρον]] Ἰλ. Α. 163, πρβλ. Ν. 817, Φ. 112, Ὀδ. Ξ. 170, Ἡσ. Θ. 782· [[ἐνίοτε]] ἐν παρομοιώσεσιν, ὡς [[ὁπότε]] νέφεα [[Ζέφυρος]] στυφελίξῃ Ἰλ. Λ. 305, πρβλ. Ὀδ. Δ. 335, Ρ. 126· - [[ὡσαύτως]], [[ὁπότε]] περ Ἰλ. Π. 245· - ἀλλὰ τὸ ὁπότ’ ἄν, Ἐπικ. [[ὁπότε]] ἢ ὁππότε κεν, [[εἶναι]] συνηθέστερον μετὰ τῆς ὑποτακτ., παρὰ δὲ τοῖς Ἀττικοῖς τὸ ἂν ἀναγκαίως [[δέον]] νὰ ὑπάρχῃ, ἴδε ἐν λ. [[ὁπόταν]]. 2) μετ’ εὐκτ. ἐν σχέσει πρὸς τὸ παρελθόν, ὁποτεδήποτε· α) εἰς δήλωσιν γεγονότος συμβάντος [[πολλάκις]], [[ὁπότε]] Κρήτηθεν ἵκοιτο Ἰλ. Γ. 233, πρβλ. Κ. 189, Ο. 284, Ὀδ. 591, κτλ· οὕτω καὶ Ἀττ., Θουκ. 1. 99., 2. 15, Πλάτ. Συμπ. 220Α, Ξεν. Ἀν. 3. 4, 28· οὕτω, [[μέχρι]] τοσούτου [[ὁπότε]], [[μέχρι]] τοῦ χρόνου καθ’ ὃν ..., ὁ αὐτ. ἐν Κύρ. 1. 4, 23· - [[ἐνίοτε]] ἐπὶ τυχαίων συμβεβηκότων οὐχὶ ἐν τῷ παρελθόντι, Ὀδ. Πολ. 332Α (εἰ μὴ [[ἀναγνωστέον]] ἀπαιτεῖ)· οὕτω ἡγουμένης εὐκτικῆς ἐν τῇ κυρίᾳ προτάσει, Ὀδ. Σ. 148, Πλάτ. Πολ. 396C, Ξεν. Κύρ. 1. 6, 3. β) ἐν πλαγίῳ λόγῳ, Σοφ. Τρ. 124, Ξεν. Ἀν. 4. 6, 20. ΙΙ. ἐν πλαγίαις ἐρωτήσεσιν ἢ φράσεσι, 1) μεθ’ ὁριστ., ἦ ῥά τι [[ἴδμεν]], ὁππότε Τηλέμαχος [[νεῖται]], [[πότε]] πρόκειται να ἐπανέλθῃ, Ὀδ. Δ 633· σπανίως παρῳχημένου χρόνου ἡγουμένου, προσεδέρκετο [[δέγμενος]] αἰεὶ, ὁππότε δὴ ... ἐφήσει (ἀντὶ ἐφείη, ἴδε κατωτ. 2) Υ. 386 2. μετ’ εὐκτ., ἷζε ... [[δέγμενος]] ὁππότε ναυσὶν ἐφορμηθεῖεν Ἰλ. Β. 794, πρβλ. Δ. 331, Ι. 191, κτλ.· ΙΙΙ. ὁποτεοῦν, καθ’ οἱονδήποτε χρόνον, Ἀριστ. Μετὰ τὰ Φυσ. 8. 7, 1. Β. ἐπὶ αἰτιολογικῆς σημασ., [[ἐπειδὴ]], ἀφοῦ, ὡς τὸ Λατ. quando ἀντὶ quoniam, μεθ’ ὁριστ., Θέογν. 747, Ἡρόδ. 2. 125, Πλάτ. Νόμ. 895, κτλ· - [[ὡσαύτως]] [[ὁπότε]] γε, Λατ. quandoquidem, Σοφ. Ο. Κ. 1699, Ξεν. Κύρ. 8. 3, 7. | ||
}} | }} | ||
{{Autenrieth | {{Autenrieth | ||
