διστάζω: Difference between revisions

|Definition=fut. διστάσω Phld.''Sign.''1, al.: ([[δίς]]):—[[doubt]], [[hesitate]], abs., Pl. ''Tht.''190a, ''Ion''534e, etc.; <b class="b3">διστάζω εἰ</b>… Id.''Lg.''897b, ''BGU''388i17 (ii/iii A. D.); [[μή]]… Pl.''Sph.''235a; <b class="b3">μή ποτε</b>, c. ind., Phld.''Sign.''13, 21; [[πῶς]]… [[Aristotle|Arist.]]''[[Nicomachean Ethics|EN]]''1112b2; [[πότερον]]… Id.''Metaph.''1091a14; περί τι Id.''EN''1112b8; περί τινος Plu.2.62a:—Pass., to [[be in doubt]], D.S.17.9; τὰ δισταζόμενα ''OGI''315.66 (Pessinus), Phld.''Lib.''p.23 O.

|dgtxt=<b class="num">1</b> [[dudar]], [[vacilar]] ὅταν ... τὸ αὐτὸ ἤδη φῇ καὶ μὴ διστάζῃ Pl.<i>Tht</i>.190a, cf. <i>Io</i> 534e, ὀλιγόπιστε, εἰς τί ἐδίστασας <i>Eu.Matt</i>.14.31, cf. 28.17, <i>ISyène</i> 252.9 (III/IV d.C.)<br /><b class="num">•</b>[[dudar]], [[preguntarse]] c. περί y ac. o gen. περὶ αὐτάς Arist.<i>EN</i> 1112^b8, περὶ δὲ τὸ ὄνομα Ath.Al.<i>Syn</i>.41.1, μηδὲν δίσταζε περὶ ἐμοῦ no te preocupes por mi</i> en una carta <i>PMich</i>.491.10 (II d.C.), περὶ λουτροῦ καὶ τροφῆς Plu.2.62a, περὶ τῆς συνθέσεως A.D.<i>Synt</i>.329.6, c. interr. indir. εἰ ἑτέρως πως ἔχει Pl.<i>Lg</i>.897b, cf. <i>IUrb.Rom</i>.1536 (II d.C.), <i>BGU</i> 388.1.17 (II/III d.C.), πότερον ἐάσωμεν αὐτὸ ἢ ἐπισκεψόμεθα ἄλλον τρόπον Pl.<i>Tht</i>.187d, cf. Arist.<i>Metaph</i>.1091^a14, οὐ γὰρ διστάζομεν πῶς [[γραπτέον]] Arist.<i>EN</i> 1112^b2, ᾗ δ' ἀπονεύσω, [[διστάζω]] <i>AP</i> 12.89, τίνι δῷς ἢ τίνι μὴ δῷς Herm.<i>Mand</i>.2.4, c. μή e ind., Pl.<i>Sph</i>.235a, Plb.12.26c.2, Phld.<i>Sign</i>.13.36, <i>AP</i> 11.72 (Loll.), c. ὡς Longin.28.1, c. μήποτε y subj. Aristeas 53<br /><b class="num">•</b>en v. pas. [[ser puesto en duda]], [[ser dudoso]] αἱ μὲν συμμαχίαι τοῖς Θηβαίοις δισταζομένην εἶχον παρουσίαν la venida de los aliados era puesta en duda por los tebanos</i> D.S.17.9, τὸ δισταζόμενον lo que está en duda</i>, <i>UPZ</i> 110.57 (II a.C.), τὰ δισταζόμενα los casos dudosos, que plantean dudas</i>, <i>OGI</i> 315.66 (Pesinunte II a.C.), Phld.<i>Lib</i>.fr.47.2, c. interr. indir. διστάζεται εἰ σοφός, ὅτι τύραννος <i>IUrb.Rom</i>.1536 (II d.C.).<br /><b class="num">2</b> crist. [[no creer]], [[carecer de fe]] περὶ τῆς τοῦ θεοῦ δυνάμεως 1<i>Ep.Clem</i>.11.2, περὶ τῆς τοῦ σώματος ἀναστάσεως Ath.Al.<i>Inc</i>.31.22, περὶ θεοῦ Clem.Al.<i>Strom</i>.7.10.55.<br /><b class="num">• Etimología:</b> Deverbativo de [[δίζω]], o quizá denom. del comp. *δϝι-στ-ος, cf. ai. <i>dviṣṭha</i>- ‘[[de doble sentido]]’, anórd. <i>tvistr</i> ‘[[dividido]]’, ‘[[triste]]’, cuyo segundo término sería la r. de ἵστημι, q.u.