3,274,816
edits
μάλα: Difference between revisions
From LSJ
6_3
(13_7_3b) |
(6_3) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0086.png Seite 86]] 1) Positiv., <b class="b2">sehr</b>, gar sehr, heftig, stark, von Hom. an überall, am häufigsten – a) mit adj. u. adv. vrbdn, den Begriff derselben steigernd u. verstärkend, μίνυνθά περ, [[οὔτι]] [[μάλα]] δήν, Od. 22. 473, [[μάλα]] πολλά, sehr viel, osi bei Hom., [[μάλα]] μυρίοι, ganz unzählige, Od. 16, 121, [[μάλα]] πάντες, allesammt, alle ohne Ausnahme, Il. 13, 741. 22, 115 Od. 2, 306. 16, 286, [[πάγχυ]] [[μάλα]] u. [[μάλα]] [[πάγχυ]], ganz u. gar, Il. 12, 165. 14, 143 Od. 14, 367 u. sonst, εὖ [[μάλα]] u. μάλ' εὖ, gar wohl, recht sehr, 22, 190. 23, 175, u. so auch in Prosa, προσέχων τὸν νοῦν εὖ [[μάλα]], Plat. Soph. 233 d, εὖ [[μάλα]] [[ἤδη]] πρεσβύτην εἶναι, Parm. 127 b, u. sonst, immer noch verstärkend, <b class="b2">gar sehr</b>; auch in umgekehrter Stellung, μάλ' εὖ ἄμουσοι, Theaet. 156 a; μάλ' [[αὐτίκα]], gleich auf der Stelle, sogleich, Od. 10, 111. 15, 424, wie [[αὐτίκα]] [[μάλα]], Her. 7, 103; vgl. Plat. Prot. 318 b; εὖ εἴσει [[αὐτίκα]] δὴ [[μάλα]], Rep. I, 338 b; μάλ' [[αἰεί]], immerfort, immerwährend, Il. 23, 717 Od. 7, 118; [[ἄχρι]] [[μάλα]] κνέφαος, bis ganz zur Dämmerung, 18, 370; μάλ' ὧδε, ganz so, gerade so, 6, 258; ἄβληχρος [[μάλα]] [[τοῖος]], so recht gelind, 11, 135; Σαρδάνιον [[μάλα]] τοῖον, so recht sardanisch, 20, 302; – μάλ' [[ἑτοῖμος]], Pind. Ol. 4, 15; [[μάλα]] πολλοί, P. 9, 111; Tragg., [[μάλα]] [[μέγας]] [[κτύπος]], Soph. O. C. 1462; in Prosa bei den Attikern sehr geläufig, [[μάλα]] γε ὀψὲ ἀφικόμενος, Plat. Prot. 310 c, [[μάλα]] [[μόγις]], Theaet. 142 d, εἰ μὴ [[μάλα]] γέ τινες ὀλίγοι, sehr wenige, Rep. VII, 531 d. – Oft noch durch [[καί]] verstärkt, eigtl. <b class="b2">undzwarsehr</b>, καὶ μάλ' ἀσμένως, Aesch. Prom. 730, δόξαι τ' ἀνδρῶν καὶ μάλ' ὑπ' αἰθέρι σεμναί, Eum. 351; καὶ μάλ' ἀνδρικῶς, Plat. Phaedr. 265 a; καὶ μάλ' [[εἰκότως]] ὀκνεῖν, Rep. III, 413 c; auch καὶ [[πάνυ]] [[μάλα]], Phaed. 80 c. Aehnlich [[μάλα]] τοι, Xen. Mem. 1, 2, 46. – Seltener beim compar., [[μάλα]] [[πρότερος]], weit früher, weit eher, Il. 10, 124. – Bei Wiederholungen wird des Nachdruckes wegen zu αὖ u. [[αὖθις]] noch [[μάλα]] gesetzt, ὤ μοι μάλ' [[αὖθις]], Aesch. Ag. 1318; Soph. El. 1408; Eur. Hec. 1037; ὅρα, ὅρα μάλ' [[αὖθις]], Aesch. Eum. 245; ὦ παῖ, παῖ μάλ' [[αὖθις]], Ch. 643; auch ohne [[αὖθις]] so, Pers. 1045 οἲ [[μάλα]] καὶ τόδ' ἀλγῶ. – Auch zur Negation tritt es verstärkend hinzu, μάλ' οὐ, μάλ' [[οὔπως]], Il. 2, 241 Od. 5, 103, Her. 1, 93; οὐ [[μάλα]] τι, mit nichten, ἄρχεσθαι δ' ὑπ' ἄλλων οὐ [[μάλα]] ἐθέλειν ἐλέγετο, Xen. An. 2, 6, 15, vgl. Hell. 6, 1, 15. – b) bei Verbis seltener, φεῦγε [[μάλα]], Il. 1, 173, [[μάλα]] γάρ τε κατεσθίει, 3, 25, σοὶ δὲ μάλ' ἕψομ' ἐγώ, 10, 108; [[μάλα]] τιμᾷ, Pind. I. 5, 63, [[μάλα]] θερμαίνει, Ol. 11, 91; [[μάλα]] βουλόμενος, sehr wünschend, Xen. Hell. 6, 5, 16, [[μάλα]] πολιορκεῖσθαι, 7, 1, 25. – Mit großem Nachdruck betheuernd ist Od. 4, 732 gesagt: εἰ γὰρ ἐγὼ πυθόμην – τῷ κε μάλ' ἤ κεν ἔμεινε, dann wahrlich wäre er geblieben, da wäre er gar sehr geblieben. – So steht es c) bes. im Anfang der Sätze, ἦ [[μάλα]] δή, Il. 5, 422. 18, 12 Od. 4, 169. 333. 777 u. öfter, auch ἦ δή που [[μάλα]], Il. 21, 583, u. oft ἦ [[μάλα]], 3, 204. 18, 18 u. sonst. – Daher in nachdrücklich bejahenden Antworten, <b class="b2">allerdings</b>, theils allein, theils mit dem Verbum, [[μάλα]] γε, Plat. Rep. VIII, 555 d, καὶ [[μάλα]], Phaedr. 258 b, καὶ μάλ' ἐπαύσατο, Conv. 189 a, καὶ [[μάλα]] γε, Theaet. 148 c; [[μάλα]] τοι, Xen. Hem. 1, 2, 46. – d) mit εἰ vrbdn, εἰ [[μάλα]], εἰ καὶ [[μάλα]], καὶ εἰ [[μάλα]], εἰ καὶ [[μάλα]] περ; mit dem ind., εἰ [[μάλα]] κάρτερός ἐσσι, wenn du sehr stark bist, was dir nicht bestritten wird, Il. 1, 178; häufig c. optat., <b class="b2">wenn auch noch so sehr, </b>wie sehr auch, wo die Sache als möglich zugestanden wird, εἰ [[μάλα]] μιν [[χόλος]] ἵκοι, wenn der Zorn ihn auch sehr, auch noch so sehr überkäme, Il. 17, 399 Od. 5, 485. 8, 139. 22, 13. So auch [[μάλα]] περ, cum partic., οὔτ' οὖν Τηλέμαχον [[μάλα]] περ πολύμυθον ἐόντα, [[οὔτε]] θεοπροπίης ἐμπαζόμεθα, Od. 2, 200, obwohl er sehr, oder: wenn er auch nach so viel Worte macht, Il. 14, 58. 13, 317. 17, 710 u. sonst; eben so bei καὶ [[μάλα]] περ u. [[καίπερ]] [[μάλα]], Il. 1, 217. 17, 571. In den meisten Fällen ist es auch hier zu einem adj. zu ziehen. – In Il. 10, 249, μήτ' ἄρ με μάλ' αἴνεε [[μήτε]] τι νείκει, lobe mich weder sehr, noch tadele mich, übersetzt man unnöthigerweise »zu sehr«, vgl. Od. 14, 464. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0086.png Seite 86]] 1) Positiv., <b class="b2">sehr</b>, gar sehr, heftig, stark, von Hom. an überall, am häufigsten – a) mit adj. u. adv. vrbdn, den Begriff derselben steigernd u. verstärkend, μίνυνθά περ, [[οὔτι]] [[μάλα]] δήν, Od. 22. 473, [[μάλα]] πολλά, sehr viel, osi bei Hom., [[μάλα]] μυρίοι, ganz unzählige, Od. 16, 121, [[μάλα]] πάντες, allesammt, alle ohne Ausnahme, Il. 13, 741. 22, 115 Od. 2, 306. 16, 286, [[πάγχυ]] [[μάλα]] u. [[μάλα]] [[πάγχυ]], ganz u. gar, Il. 12, 165. 14, 143 Od. 14, 367 u. sonst, εὖ [[μάλα]] u. μάλ' εὖ, gar wohl, recht sehr, 22, 190. 23, 175, u. so auch in Prosa, προσέχων τὸν νοῦν εὖ [[μάλα]], Plat. Soph. 233 d, εὖ [[μάλα]] [[ἤδη]] πρεσβύτην εἶναι, Parm. 127 b, u. sonst, immer noch verstärkend, <b class="b2">gar sehr</b>; auch in umgekehrter Stellung, μάλ' εὖ ἄμουσοι, Theaet. 156 a; μάλ' [[αὐτίκα]], gleich auf der Stelle, sogleich, Od. 10, 111. 15, 424, wie [[αὐτίκα]] [[μάλα]], Her. 7, 103; vgl. Plat. Prot. 318 b; εὖ εἴσει [[αὐτίκα]] δὴ [[μάλα]], Rep. I, 338 b; μάλ' [[αἰεί]], immerfort, immerwährend, Il. 23, 717 Od. 7, 118; [[ἄχρι]] [[μάλα]] κνέφαος, bis ganz zur Dämmerung, 18, 370; μάλ' ὧδε, ganz so, gerade so, 6, 258; ἄβληχρος [[μάλα]] [[τοῖος]], so recht gelind, 11, 135; Σαρδάνιον [[μάλα]] τοῖον, so recht sardanisch, 20, 302; – μάλ' [[ἑτοῖμος]], Pind. Ol. 4, 15; [[μάλα]] πολλοί, P. 9, 111; Tragg., [[μάλα]] [[μέγας]] [[κτύπος]], Soph. O. C. 1462; in Prosa bei den Attikern sehr geläufig, [[μάλα]] γε ὀψὲ ἀφικόμενος, Plat. Prot. 310 c, [[μάλα]] [[μόγις]], Theaet. 142 d, εἰ μὴ [[μάλα]] γέ τινες ὀλίγοι, sehr wenige, Rep. VII, 531 d. – Oft noch durch [[καί]] verstärkt, eigtl. <b class="b2">undzwarsehr</b>, καὶ μάλ' ἀσμένως, Aesch. Prom. 730, δόξαι τ' ἀνδρῶν καὶ μάλ' ὑπ' αἰθέρι σεμναί, Eum. 351; καὶ μάλ' ἀνδρικῶς, Plat. Phaedr. 265 a; καὶ μάλ' [[εἰκότως]] ὀκνεῖν, Rep. III, 413 c; auch καὶ [[πάνυ]] [[μάλα]], Phaed. 80 c. Aehnlich [[μάλα]] τοι, Xen. Mem. 1, 2, 46. – Seltener beim compar., [[μάλα]] [[πρότερος]], weit früher, weit eher, Il. 10, 124. – Bei Wiederholungen wird des Nachdruckes wegen zu αὖ u. [[αὖθις]] noch [[μάλα]] gesetzt, ὤ μοι μάλ' [[αὖθις]], Aesch. Ag. 1318; Soph. El. 1408; Eur. Hec. 1037; ὅρα, ὅρα μάλ' [[αὖθις]], Aesch. Eum. 245; ὦ παῖ, παῖ μάλ' [[αὖθις]], Ch. 643; auch ohne [[αὖθις]] so, Pers. 1045 οἲ [[μάλα]] καὶ τόδ' ἀλγῶ. – Auch zur Negation tritt es verstärkend hinzu, μάλ' οὐ, μάλ' [[οὔπως]], Il. 2, 241 Od. 5, 103, Her. 1, 93; οὐ [[μάλα]] τι, mit nichten, ἄρχεσθαι δ' ὑπ' ἄλλων οὐ [[μάλα]] ἐθέλειν ἐλέγετο, Xen. An. 2, 6, 15, vgl. Hell. 6, 1, 15. – b) bei Verbis seltener, φεῦγε [[μάλα]], Il. 1, 173, [[μάλα]] γάρ τε κατεσθίει, 3, 25, σοὶ δὲ μάλ' ἕψομ' ἐγώ, 10, 108; [[μάλα]] τιμᾷ, Pind. I. 5, 63, [[μάλα]] θερμαίνει, Ol. 11, 91; [[μάλα]] βουλόμενος, sehr wünschend, Xen. Hell. 6, 5, 16, [[μάλα]] πολιορκεῖσθαι, 7, 1, 25. – Mit großem Nachdruck betheuernd ist Od. 4, 732 gesagt: εἰ γὰρ ἐγὼ πυθόμην – τῷ κε μάλ' ἤ κεν ἔμεινε, dann wahrlich wäre er geblieben, da wäre er gar sehr geblieben. – So steht es c) bes. im Anfang der Sätze, ἦ [[μάλα]] δή, Il. 5, 422. 18, 12 Od. 4, 169. 333. 777 u. öfter, auch ἦ δή που [[μάλα]], Il. 21, 583, u. oft ἦ [[μάλα]], 3, 204. 18, 18 u. sonst. – Daher in nachdrücklich bejahenden Antworten, <b class="b2">allerdings</b>, theils allein, theils mit dem Verbum, [[μάλα]] γε, Plat. Rep. VIII, 555 d, καὶ [[μάλα]], Phaedr. 258 b, καὶ μάλ' ἐπαύσατο, Conv. 189 a, καὶ [[μάλα]] γε, Theaet. 148 c; [[μάλα]] τοι, Xen. Hem. 1, 2, 46. – d) mit εἰ vrbdn, εἰ [[μάλα]], εἰ καὶ [[μάλα]], καὶ εἰ [[μάλα]], εἰ καὶ [[μάλα]] περ; mit dem ind., εἰ [[μάλα]] κάρτερός ἐσσι, wenn du sehr stark bist, was dir nicht bestritten wird, Il. 1, 178; häufig c. optat., <b class="b2">wenn auch noch so sehr, </b>wie sehr auch, wo die Sache als möglich zugestanden wird, εἰ [[μάλα]] μιν [[χόλος]] ἵκοι, wenn der Zorn ihn auch sehr, auch noch so sehr überkäme, Il. 17, 399 Od. 5, 485. 8, 139. 22, 13. So auch [[μάλα]] περ, cum partic., οὔτ' οὖν Τηλέμαχον [[μάλα]] περ πολύμυθον ἐόντα, [[οὔτε]] θεοπροπίης ἐμπαζόμεθα, Od. 2, 200, obwohl er sehr, oder: wenn er auch nach so viel Worte macht, Il. 14, 58. 13, 317. 17, 710 u. sonst; eben so bei καὶ [[μάλα]] περ u. [[καίπερ]] [[μάλα]], Il. 1, 217. 17, 571. In den meisten Fällen ist es auch hier zu einem adj. zu ziehen. – In Il. 10, 249, μήτ' ἄρ με μάλ' αἴνεε [[μήτε]] τι νείκει, lobe mich weder sehr, noch tadele mich, übersetzt man unnöthigerweise »zu sehr«, vgl. Od. 14, 464. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''μάλα''': [μᾰλᾰ· ἀλλ’ ὁ [[Ὅμηρος]] [[ἐνίοτε]] ποιεῖ τὴν λήγουσαν μακρὰν ἐν ἄρσει, Ἰλ. Γ. 214., Δ. 379., Κ. 172]· Ἐπίρρ., [[λίαν]], [[ἄγαν]], [[πάνυ]], [[σφόδρα]]. Ἀπὸ τῶν Ὁμηρικῶν χρόνων καὶ [[ἐφεξῆς]] μία τῶν κοινοτάτων Ἑλληνικῶν λέξεων, προτασσομένη ἢ ἐπιτασσομένη τοῖς ἐπιθέτοις, ῥήμασι καὶ ἐπιρρήμασι: 1) [[ἁπλῶς]] ἐπιτείνει τὴν λέξιν μεθ’ ἧς συντάσσεται, ὅτε [[ἑρμηνευτέον]] αὐτὸ κατὰ τὰς περιστάσεις, α) μετ’ ἐπιθέτων, παρ’ Ὁμ. συχνότατον, [[μάλα]] πολλά, παρὰ πολλά· [[ὡσαύτως]] [[μάλα]] πάντες, μ. πᾶσαι, μ. πάντα, κτλ., Ἰλ. Ν. 741, Ὀδ. Β. 306, κτλ.· μάλ’ [[ἀσκηθής]], [[ὅλως]] [[ἀβλαβής]], Ε. 26· ἀβληχρὸς [[μάλα]] [[τοῖος]], [[ὅλως]] [[ἀδύνατος]], Λ. 135· Σαρδάνιον [[μάλα]] τοῖον, τόσον πολὺ σαρκαστικῶς, Υ. 302· [[μάλα]] μυρίοι, [[λίαν]] πολλαί, Ο. 556., Π. 121, κτλ.· [[πρότερος]] [[μάλα]], πολὺ [[πρότερος]], Ἰλ. Κ. 124· - οὕτω παρ’ Ἀττ., [[μάλα]] φιλόσοφοι, [[μάλα]] [[ἀμφιλαφής]], κτλ., Πλάτ. Παρμ. 126Β, κτλ.· ἐπιτεταμ. [[μάλα]] δὴ [[πρεσβύτης]], πολὺ [[γέρων]], Ξεν. Κύρ. 8. 7, 1· μ. γέ τινες ὀλίγοι Πλάτ. Πολ. 531Ε. β) μετ’ ἐπιρρημάτων, [[πάγχυ]] [[μάλα]] καὶ [[μάλα]] [[πάγχυ]], ὁλοσχερῶς, ἐντελῶς, Ἰλ. Μ. 165, κτλ.· [[πάνυ]] μ. Πλάτ. Φαίδων 80C· εὖ [[μάλα]], πολὺ καλά, Ὀδ. Χ. 190, Πλάτ. Φαίδων 92D, κτλ.· [[ἐνίοτε]] καὶ μάλ’ εὖ ὁ αὐτ. ἐν Θεαιτ. 156Α· μάλ’ [[αὐτίκα]] (ἴδε ἐν λέξ. [[αὐτίκα]])· μάλ’ ἀεί, ἀείποτε, διὰ παντός, [[ἐσαεί]], Ἰλ. Ψ. 717, κτλ· [[ἄχρι]] [[μάλα]] κνέφαος, μέχρις ὅτου γείνῃ ἐντελῶς [[σκότος]], Ὀδ. Σ. 370· μάλ’ ὧδε, ἐντελῶς οὕτω, Ζ. 258· [[μάλα]] [[διαμπερές]], ἐντελῶς διὰ μέσου, Ἰλ. Υ. 362· - οὕτω παρ’ Ἀττ., μ. [[μόλις]] (ἴδε ἐν λέξ. [[μόλις]])· πρὸς ἔκφρασιν ἐπανειλημμένης πράξεως, μάλ’ [[αὖθις]], μάλ’ αὖ Αἰσχύλ. Ἀγ. 1345, Χο. 654, Σοφ. Ἠλ. 1410, κτλ.· καὶ οὕτω μόνον, [[μάλα]], ἔα, ἔα [[μάλα]] Αἰσχύλ. Σοφ. 870, πρβλ. Πέρσ. 1045, Ἀριστοφ. Εἰρ. 460 κἑξ.· (οὕτω, [[ἄλλος]] [[πύργος]]..., καὶ [[ἕτερος]] [[μάλα]] ἐπὶ τούτῳ Ἡρόδ. 1. 181, πρβλ. 7. 186)· ὁμοίως [[συχνάκις]] προηγουμένου, καί, αὗταί σ’ ὁδηγήσουσι καὶ μάλ’ ἀσμένως Αἰσχύλ. Πρ. 728, πρβλ. Χο. 879 - μετ’ ἀρνήσ., μάλ’ οὐ, μάλ’ [[οὔπως]] Ἰλ. Β. 241, Ὀδ. Ε. 103· οὐ [[μάλα]] Ἡρόδ., κτλ. γ) [[μετὰ]] ῥημάτων, μήτ’ ἄρ με μάλ’ αἴνεε [[μήτε]] τι νείκει Ἰλ. Κ. 249· ἀλλὰ μάλ’ ὤφελλες..., Ὀδ. Δ. 472· ἡ δὲ μάλ’ ἡνιόχευεν, [[μετὰ]] προσοχῆς..., Γ. 319· οὐ [[μάλα]] ἔχει θαύματα Ἡρόδ. 1. 93· [[μάλα]]... προπέμπει, εἰλικρινῶς, ἐνθέρμως, Αἰσχύλ. Θήβ. 915, πρβλ. Εὐμ. 368· [[μάλα]] δοκοῦντας φρονίμους [[εἶναι]] Ξεν. Κύρ. 6. 1, 36. 2) ἐπιτείνει ἰσχυρισμόν τινα, νῦν δὲ [[μάλα]] χρὴ αἰχμητὴν ἔμεναι, δηλ. τώρα πρὸ πάντων, Ἰλ. Π. 492· τῷ κε μάλ’ ἔμεινε, [[ὅθεν]] ἀναμφιβόλως θὰ εἶχε μείνῃ, Ὀδ. Δ. 733· - ἀλλὰ τὸ πλεῖστον μετά τινος ἄλλης λέξεως, ὡς, ἦ [[μάλα]] δή..., τώρα κατ’ ἀλήθειαν, Ἰλ. Ε. 422, κτλ.· ἦ δὴ που [[μάλα]] Φ. 583· καὶ [[συχνάκις]] ἦ [[μάλα]], [[ἄνευ]] τοῦ δή, Γ. 204. κτλ. 3) παρ’ Ὁμ. [[συχνάκις]] [[μετὰ]] τὸ εἰ, ὡς οὐδ’ εἰ [[μάλα]] μιν [[χόλος]] ἵκοι, οὐδὲ ἂν κυριεύσῃ αὐτὸν ἡ ὀργὴ ὁσονδήποτε ἰσχυρῶς, Ἰλ. Ρ. 399, Ὀδ. Ε. 485, κτλ.· (ἀλλ’ ἐν Ἰλ. Α. 178, εἰ μ. [[καρτερός]] ἐσσι, τὸ [[μάλα]] ἀνήκει εἰς τὸ ἐπίθ.)· οὕτω πολὺ καὶ [[μάλα]] περ. [[μετὰ]] μετοχ., [[μάλα]] περ μεμαώς, ὅσον πολὺ καὶ ἂν ἐπεθύμει, Ἰλ. Ρ. 317, πρβλ. Ξ. 58., Ρ. 710, κτλ· οὕτω καί, καὶ [[μάλα]] περ, καί περ [[μάλα]] Α. 217., Ρ. 571, Ὀδ. Σ. 385. κτλ. 4) παρ’ Ἀττ. [[συχνάκις]] ἐν ἀποκρίσεσι, [[μάλιστα]], βεβαίως, «ἐννοεῖται», [[μάλα]] γε Πλάτ. Πολ. 555D., 564Ε, κτλ.· μ. τοι Ξεν. Ἀπομν. 1. 2, 45· καί μ. Πλάτ. Φαῖδρ. 258C· καὶ μ. γε ὁ αὐτ. ἐν Θεαιτ. 148C, κτλ.· καὶ μ. δὴ [[αὐτόθι]] 177Α· καὶ μ. ἐπαύσατο, βεβαίως ἐπαύσατο, ὁ αὐτ. ἐν Συμπ. 189Α, κτλ. ΙΙ. Συγκρ. [[μᾶλλον]], περισσότερον, ἰσχυρότερον, Λατ. polins, Ἰλ. Ε. 231, Ὀδ. Α. 351· κατὰ τὸ πλεῖστον ἑπομένου τοῦ ἤ, ἀλλὰ παρὰ πεζογράφοις [[ὡσαύτως]] ἑπομένης γενικῆς, μ. τοῦ ξυμφέροντος, περισσότερον παρ’ ὅσον συμφέρει, Ἀντιφῶν 129. 31· μ. τοῦ δέοντος Πλάτ. Γοργ. 487Β, Ξεν. κλ.· τοῦτο [[ἐνίοτε]] ἐκφέρεται μόνον διὰ τοῦ [[μᾶλλον]], Πλάτ. Φαίδων 63D· [[ὡσαύτως]], παντὸς μ., βεβαίως, βεβαιότατα, ὁ αὐτ. ἐν Νόμ. 715D· - ἐν Πλάτ. Ἀπολ. 36D, οὔκ ἐσθ’ ὅ τι μ. πρέπει [[οὕτως]], ὡς..., ὑπάρχει [[ἀνάμιξις]] τῶν δύο συντάξεων: οὐκ ἔσθ’ ὅ τι μ. πρέπει ἤ..., καί, οὐκ ἔσθ’ ὅ τι [[οὕτως]] πρέπει, ὡς...· - [[ὡσαύτως]] δηλουμένης συνεχοῦς αὐξήσεως ἢ προόδου, «ἐπὶ [[μᾶλλον]]», ἔτι [[μᾶλλον]], Ὀδ. Ο. 370· καὶ [[ἐνταῦθα]] ἀνήκει ἡ Ὁμηρικὴ [[φράσις]], [[κηρόθι]] [[μᾶλλον]] Ἰλ. Ι. 300, κτλ.· [[οὕτως]] ἐν τῷ πεζῷ λόγῳ· παρὰ δὲ τοῖς Ἀττ. [[ἐνίοτε]] διπλασιάζεται, [[μᾶλλον]] [[μᾶλλον]], Λατ. magis magisque, Εὐρ. Ι. Τ. 1406, Ἀριστοφ. Βάτρ. 1001, πρβλ. Meineke εἰς Μένανδρ. σ. 286. - Χρῆσις: 1) [[συχνάκις]] ἐπιτείνεται, πολὺ μ. Ἰλ. Ι. 700, καὶ Ἀττ.· ἔτι μ., συχνὸν παρ’ Ὁμ.· μ. ἔτι Ὀδ. Α. 322· καὶ μ. Ἰλ. Θ. 470· καὶ μ. ἔτι Ὀδ. Σ. 22· ἔτι καὶ μ. Πινδ. Π. 10. 88· ἔτι καὶ πολὺ μ. Ἰλ. Ψ. 386, 429, Ἡσίοδ.· [[ὡσαύτως]], ἐπὶ μ. Ἡρόδ. 3. 104· ([[ὅπερ]] δὲν πρέπει νὰ μεταβληθῇ εἰς ἔτι μ., [[ἐπειδὴ]] ἐν 1, 94 ὁ αὐτὸς ἔχει: ἐπὶ μ. ἔτι)· ἢ καὶ τροποποιεῖται, [[μᾶλλον]] τι, κἄπως πλειότερον, Ἡρόδ. 1. 50, 114, κτλ., καὶ Ἀττ.· [[ὡσαύτως]], μ. ἤδη προσδεχομένου Θουκ. 8. 71. 2) τὸ [[μᾶλλον]] [[ἐνίοτε]] συνάπτεται μετ’ ἄλλου συγκριτικοῦ, ῥηίτεροι μ. Ἰλ. Ω. 243· [[οὕτως]] οὐχὶ σπανίως παρ’ Ἡροδ., ὡς 1. 31, 32, κτλ., καὶ παρὰ τοῖς δοκιμωτάτοις τῶν Ἀττ., ὡς Αἰσχύλ. Θήβ. 673, Ἱκέτ. 279, Σοφ. Ἀντ. 1210, Εὐρ. Ἠλ. 222, Πλάτ. Φαίδων 79Ε, Γοργ. 487Β, Ἰσαῖ. 47 ἐν τέλ., Ἀριστ. Ρητ. 1. 7, 18· ἴδε κατωτ. ΙΙΙ. 3. 3) λέγεται ὅτι παρελείφθη [[μετὰ]] τὸ [[ῥῆμα]] [[βούλομαι]] ἐν Ἰλ. Α. 112, 117., Ρ. 331, Ψ. 594, Ὀδ. Λ. 489, Μ. 359· ἀλλὰ πιθαν. τὸ [[βούλομαι]] ἔχει καθ’ ἑαυτὸ συγκριτικὴν δύναμιν: θὰ προετίμων, θὰ ἤθελα [[μᾶλλον]]..., πρβλ. [[βούλομαι]] ΙΙΙ, [[αἱρέω]] Β. ΙΙ· οὕτω παρὰ Σοφ. Αἴ. 1357, νικᾷ γὰρ ἀρετή με τῆς ἔχθρας πολύ, δύναται νὰ ἀποδοθῇ συγκριτικὴ [[δύναμις]] εἰς τὸ νικᾷ· ἀλλ’ [[ὅμως]] ἐν Αἴ. 966, ἐμοὶ πικρὸς τέθνηκεν ἢ κείνοις [[γλυκύς]], [[δέον]] νὰ νοηθῇ τὸ [[μᾶλλον]]. 4) [[μᾶλλον]] δέ, ἢ [[μᾶλλον]]..., καί τι περισσότερον..., πρὸς ἐπανόρθωσιν τῶν ἠπιώτερον λεχθέντων, ὁ [[δεσπότης]] πέπραγεν εὐτυχέστατα, μ. δ’ ὁ Πλοῦτος αὐτὸς Ἀριστοφ. Πλ. 633· πολλοί, μ. δὲ πάντες Δημ. 246. 17, πρβλ. Stallb. εἰς Πλάτ. Συμπ. 173Ε· οὐ μ. ἤ..., οὐχὶ [[οὕτως]], ἀλλὰ [[μᾶλλον]]..., Θουκ. 2. 87. 5) μ. δὲ καὶ ἡσυχαίτερα ὁ αὐτ. 3. 82. 6) οὐδὲν μ., Λατ. nihilo magis, ὁ αὐτ. 3. 79· [[οὐδέ]] τι μ. Πλάτ. Φαίδων 87D· μηδέν τι μ. ἤ... Σοφ. Αἴ. 280· - ἀλλὰ τὸ μ. ἤ... [[συχνάκις]] ἀκολουθεῖται ὑπὸ τοῦ ἀρνητικοῦ οὐ ([[ὅπου]] τὸ οὐ φαίνεται πλεονάζον), [[ἐπειδὴ]] ἡ [[ἔννοια]] τῆς προτιμήσεως ἐν πάσῃ συγκρίσει περιέχει καὶ τὴν [[ἔννοια]] τῆς ἀπορρίψεως ἢ ἀρνήσεως, πόλιν ὅλην διαφθείρειν [[μᾶλλον]] ἢ οὐ τοὺς αἰτίους Θουκ. 3. 36· πρβλ. τὸ Γαλλικόν: ceux qui parlent autrement qu ’ils ne pensent, κτλ.· σημειωτέον [[ὡσαύτως]] ὅτι τοῦ μ. ἢ οὐ ἀείποτε προηγεῖται ἑτέρα ἄρνησις, Ἡρόδ. 4. 118., 5. 94., 7. 16, 3, κτλ.· ἢ [[ἐρώτησις]] ἐνέχουσα ἄρνησιν, τί δεῖ... [[μᾶλλον]], ἢ οὐ...; Ξεν. Ἑλλ. 6. 3, 15· ἢ [[πρότασις]] ἀρνητικὴ κατ’ ἔννοιαν, Θουκ. ἔνθ’ ἀνωτ., κτλ.· πρβλ. Jelf Gr. Gr. § 749. 3. 7) τὸ μ. καὶ ἧττον, [[σχῆμα]] συλλογισμοῦ [[ὅπερ]] νῦν καλεῖται τὸ «κατ’ ἰσχυρότερον λόγον», Ἀριστ. Ρητ. 2. 23, 4. ΙΙΙ. Ὑπερθετ. [[μάλιστα]], πρὸ πάντων, [[ὑπὲρ]] πάντα, Ὅμ., κτλ.· [[μάλιστα]] δέ... Ὀδ. Φ. 353· μ. μέν..., [[ἔπειτα]] ἢ [[ἔπειτα]] δέ..., πρῶτον καὶ πρὸ πάντων..., ἀκολούθως δέ..., Σοφ. Ο. Τ. 647, Φ. 1285· μ. μέν..., δεύτερον δέ..., Ἰσαῖ. περὶ Μενεκλ. Κλήρου § 20· μ. μέν..., εἰ δὲ μή..., Ἡρόδ. 8. 22, Θουκ. 1. 40, Πλάτ. Πολ. 590Ε, Δημ. 464, 25, κτλ.· τοῦτο δ’ ἐστὶ [[μάλιστα]] μὲν [[θάνατος]], εἰ δὲ μή, πάντα τὰ [[ὄντα]] ἀφελέσθαι Δημ. 564. 2· [[μάλιστα]] μέν..., [[μᾶλλον]] μέντοι... Πλάτ. Συμπ. 180Α· [[μάλιστα]]..., εἰ μὴ δ’... Σοφ. Φ. 617· δοκέων μιν μ. [[ταύτῃ]] ἂν πείθεσθαι, βεβαίως, Ἡρόδ. 3. 53· - τί [[μάλιστα]]; τί ἀκριβῶς χρειάζεσαι [[[ὥστε]] νὰ τὸ κάμω]; Πλάτ. Γοργ. 448D, πρβλ. Μένωνα 80Β, Συμπ. 218C· - [[μετὰ]] γεν. διαιρ., μ. πάντων Ἡρόδ. 2. 37· Θουκ., κτλ.· 1) ἐπιτεταμ., ὡς ἢ ὅτι μ., Λατ. quam maxime, ὁ αὐτ. 1. 141, Πλάτ. Πολ. 460Α, κτλ.· ὅσον μ. Αἰσχύλ. Πρ. 524· ὅσον δύναται μ. Ἡρόδ. 1. 185· ὡς μ., βεβαίως, ἐπὶ ἀποκρίσεων, Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 294, Πλάτ.· ὡς [[δύναμαι]] μ. ὁ αὐτ. ἐν Πολ. 367Β· ὡς οἷόν τε μ. ὁ αὐτ. ἐν Γοργ. 510Β· εἰς ὅσον ἀνθρώπῳ δυνατὸν μ. ὁ αὐτ. ἐν Φαίδρ. 277Α· ὅ τι μ. δύνασαι ὁ αὐτ. ἐν Σοφ. 239Β· μακρῷ μ. Ἡρόδ. 1. 171· πολλῷ μ. Παυσ. 1. 42, 2· παντὸς μ. Διον. Ἁλ. 3. 35, κλ.· καὶ μ. Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 1. 9, 2, κτλ. 2) [[μετὰ]] τοῦ ἄρθρ., ἐς τὰ [[μάλιστα]], κατὰ τὸ πλεῖστον, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, Ἡρόδ. 1. 20., 2. 76, κτλ.· [[οὕτως]] [[ἄνευ]] τοῦ ἐς, φίλοι, τὰ μ. 2. 147, Θουκ., κτλ.· εἰ τὰ μ. ἧσαν ἀληθεῖς Δημ. 257. 27· εἰ τὰ μ. μὴ τινές, ἀλλὰ πάντες... ἐὰν (ἵνα λάβωμεν ἐσχάτην τινὰ περίπτωσιν) οὐχὶ τινές, ἀλλὰ πάντες..., ὁ αὐτ. 457. 14· εἰ... δοκοίη τὰ μ. ὁ αὐτ. 232. 6· (οὕτω, si maxume velllet, Terent. Ad. 3. 2, 4· si vel maxime, συχνὸν παρὰ Λιβίῳ)· ἀνὴρ [[δόκιμος]] ὅμοια τῷ μ. πεφημισμένος ὡς ὁ μέγιστα [πεφημισμένος], Ἡρόδ. 7. 118· πρβλ. 3. 8. β) ἐν τοῖς μ., Λατ. imprimis, ἰδίως, πρὸ πάντων, ὡς οἷόν τε, Θουκ. 8. 90, Πλάτ. Συμπ. 173Α, κτλ.· καὶ [[μετὰ]] ὑπερθ., ἐν τοῖς μ. ὠμότατος Αἰλιαν. π. Ζ. 14. 40. 3) τὸ [[μάλιστα]] [[ἐνίοτε]] συνάπτεται ὑπερθετ. (ἴδε [[μᾶλλον]] ΙΙ. 2, πλεῖστον), [[ἔχθιστος]] [[μάλιστα]], [[μάλιστα]] [[φίλτατος]] Ἰλ. Β. 220., Ω. 334· μ. κῃ ἐμφερέστατα Ἡρόδ. 2. 76· μ. [[φίλτατος]] Εὐρ. Ἱππ. 1421· πρβλ. Ἀλκ. 790, Μήδ. 1323. 4) [[μάλιστα]] ἀντὶ [[μᾶλλον]], μ. τῆς κόρης Ψευδο-Εὐρ. Ι. Α. 1591· [[μάλιστα]] ἢ ἐμοὶ Ἀπολλ. Ρόδ. Γ. 91. 5) [[ὅπου]] ἀναφέρεται [[ἀριθμὸς]] οὐχὶ ὡρισμένος μετ’ ἀκριβείας, κτλ., [[συχνάκις]] παραλαμβάνεται τὸ [[μάλιστα]], [[ὅπερ]] δεικνύει ὅτι ὁ [[ἀριθμὸς]] δὲν [[εἶναι]] ἀκριβὴς καὶ ἑρμηνεύεται διὰ τοῦ «[[περίπου]]», Θουκ. 3. 29, 92, Ξεν., κτλ.· οὐχὶ δὲ διὰ τοῦ «τὸ πολύ», [[ἐπειδὴ]] τὸ [[πεντήκοντα]] [[μάλιστα]] [[εἶναι]] πράγματι 49 ἐν Θουκ. 1. 118· τὸ δὲ ἑκατοστὸς μ. 99ος, [[αὐτόθι]] 8. 68· [[οὕτως]], ἐς [[μέσον]] [[μάλιστα]], περὶ τὸ [[μέσον]], Ἡρόδ. 1. 191, πρβλ. 7. 21· ἥμισυ μ. Θουκ. 1. 93· μ. [[σφᾶς]] μεσοῦν δειπνοῦντας, ὅτε εὑρίσκοντο ἐν τῷ μέσῳ τοῦ δείπνου, Πλάτ. Συμπ. 475C· - ([[οὕτως]] ἐν τῇ Λατ. quum maxime, [[περίπου]] καθ’ ὃν χρόνον..., Λίβ. 25. 33· hoc maxime modo, [[αὐτόθι]] 31)· - [[ὡσαύτως]] μάλιστά κῃ Ἡρόδ. 1. 76, 191, κτλ.· κου μ. [[αὐτόθι]] 7. 22· μ. πως Πολύβ. 2. 41, 13. 6) καὶ [[μάλιστα]], κεῖται ἐν ἀποκρίσεσι, βεβαιότατα, Λατ. vei maxime, Ἀριστοφ. Πλ. 826, κτλ.· μ. γε Σοφ. Ο. Τ. 994, Ἀριστοφ. Νεφ. 253· μ. πάντων Ἀριστοφ. Ὄρν. 1531, Πλάτ. Πρωτ. 327Α· πάντων μ. ὁ αὐτ. ἐν Γοργ. 453D· ἴδε ἀνωτ. Ι. 4. | |||
}} | }} | ||
