3,276,318
edits
ἐπισκήπτω: Difference between revisions
From LSJ
6_14
(13_7_3) |
(6_14) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0978.png Seite 978]] 1) darauf stämmen, darauf lasten od. wuchten lassen, <b class="b2">daraufwerfen</b>, ἐς δὲ παῖδ' ἐμὸν Ζεὺς ἐπέσκηψεν τελευτὴν θεσφάτων Aesch. Pers. 726; ἐπέσκηψε Πέρσαις πολέμους διέπειν, verhängte über sie, 104. Dah. Jemandem <b class="b2">auferlegen</b>, auftragen, befehlen oder dringend, bittweise, <b class="b2">ans Herz legen</b>, [[βάξις]] ἦλθεν Ἰνάχῳ σαφῶς ἐπισκήπτουσα καὶ μ υθουμένη Aesch. Prom. 667; ὑμῖν πάντα ταῦτ' [[ἐπισκήπτω]] τελεῖν Soph. O. R. 252; ὑμῖν κοινὴν τήνδ' ἐπισκ. [[χάριν]] Ai. 563; πόλει καὶ σοὶ [[ταῦτα]] Eur. Phoen. 781, mit doppeltem acc., [[ἐπισκήπτω]] σε τάδε, ich bitte dich darum, I. T. 683, wie τοσοῦτον δή σ' [[ἐπισκήπτω]] Soph. Tr. 1211; mit dem acc. der Person u. folgdm inf., wie κελεύειν Eur. Alc. 372; vgl. Her. 4, 33; in Prosa bes. von den Wünschen u. Verfügungen Sterbender, ὑμῖν τάδε [[ἐπισκήπτω]], τοὺς θεοὺς ἐπικαλέων μὴ περιϊδεῖν Her. 3, 65, vgl. 7, 158; μέμνησθε τὰ ἐπέσκηψε Πέρσῃσι τελευτῶν τὸν βίον μὴ πειρωμένοισι ἀνακτᾶσθαι τὴν [[ἀρχήν]], was er den Persern anwünschte, wenn sie nicht versuchten, 3, 73; ἐπισκήψαντος τοῦ πατρὸς ἐπεξελθεῖν τοῖς φονεῦσι Antiph. 1, 1; αὐτοῖς μηδένα ἐάσειν Is. 9, 19; Lys. 13, 4. 41; ἃ οἱ πατέρες ἡμῖν ἐπέσκηπτον ἀπαγγέλλειν Plat. Menez. 246 c; auch mit Schwurformeln, ἔπισκήπτω ὑμῖν πρὸς θεῶν Andoc. 1, 32, wie beschwören; so abdt Aesch. κλαίοντας, ἱκετεύοντας –, ἐπισκήπτοντας μηδενὶ τρόπῳ τὸν ἀλιτήριον στεφανοῦν 3, 157; ἐπισκήπτουσιν ὑμῖν πρὸς τῶν ὅρκων μηδὲν νεωτερίζειν, sie beschwören euch bei den Eiden, Thuc. 2, 73; 3, 59; θεοὺς καὶ δαίμονας D. Hal. 10, 11; τὶ [[περί]] τινος, Luc. D. M. 13, 2; διὰ γραμμάτων Plut. Them. 9. – 2) med. sich worauf stützen, sich worauf berufen, μάρτυρι Dem. 34, 28, wo Becker das simplex σκήπτει hergestellt hat; – sich auflehnen gegen Einen, bes. in der attischen Gerichtssprache <b class="b2">Klage führen</b>, gegen falsches Zeugniß, μαρτυρίᾳ Is. 3, 11; τοῖς μεμαρτυρηκοσι ib. 66; τούτοις οὐκ ἐπεσκήψατο [[δηλονότι]] τἀληθῆ μεμαρτυρηκότας εἰδώς Dem. 29, 33; ἐπισκήπτεσθαι ὅλῃ τῇ μαρτυρίᾳ καὶ μέρει Plat. Legg. XI, 937 b, der auch pass. sagt ἐὰν ἐπισκηφθῇ τὰ ψευδῆ μαρτυρῆσαι, ibid.; Dem. abdt οὐδ' ᾗ τινι τῶν ψευδομαρτυριῶν ἐπεσκήψατο (sc. μαρτυρίᾳ), er brachte keine Anklage des falschen Zeugnisses gegen seine Aussage vor, 29, 7; wegen Mordes Klage erheben, ἐπεξιέναι καὶ ἐπισκήπτεσθαι φόνου τῷ πατρί Plat. Euthyphr. 9 a; – ὁ ἐπιβουληθεὶς οὐκ ἐτόλμησε ἐπισκήψασθαι εἰς ὑμᾶς Lys. 3, 39. So auch im act., Plat. Theaet. 145 c. – Pass., wie bei Plat. oben, Soph. αἰτίαν πρὸς τῆς θανούσης τῆσδ' ἐπεσκήπτου μόρων Ant. 1297, du wirst beschuldigt, Schuld zu haben. – 3) intr., mit Gewalt darauf niederstürzen, dagegen hervorbrechen, ἐπεὶ δὲ [[πρᾶγμα]] δεῦρ' ἐπέσκηψεν [[τόδε]] Aesch. Eum. 460; Sp.; [[νόσος]] ἐπέσκηψε Plut. Thes. 15. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0978.png Seite 978]] 1) darauf stämmen, darauf lasten od. wuchten lassen, <b class="b2">daraufwerfen</b>, ἐς δὲ παῖδ' ἐμὸν Ζεὺς ἐπέσκηψεν τελευτὴν θεσφάτων Aesch. Pers. 726; ἐπέσκηψε Πέρσαις πολέμους διέπειν, verhängte über sie, 104. Dah. Jemandem <b class="b2">auferlegen</b>, auftragen, befehlen oder dringend, bittweise, <b class="b2">ans Herz legen</b>, [[βάξις]] ἦλθεν Ἰνάχῳ σαφῶς ἐπισκήπτουσα καὶ μ υθουμένη Aesch. Prom. 667; ὑμῖν πάντα ταῦτ' [[ἐπισκήπτω]] τελεῖν Soph. O. R. 252; ὑμῖν κοινὴν τήνδ' ἐπισκ. [[χάριν]] Ai. 563; πόλει καὶ σοὶ [[ταῦτα]] Eur. Phoen. 781, mit doppeltem acc., [[ἐπισκήπτω]] σε τάδε, ich bitte dich darum, I. T. 683, wie τοσοῦτον δή σ' [[ἐπισκήπτω]] Soph. Tr. 1211; mit dem acc. der Person u. folgdm inf., wie κελεύειν Eur. Alc. 372; vgl. Her. 4, 33; in Prosa bes. von den Wünschen u. Verfügungen Sterbender, ὑμῖν τάδε [[ἐπισκήπτω]], τοὺς θεοὺς ἐπικαλέων μὴ περιϊδεῖν Her. 3, 65, vgl. 7, 158; μέμνησθε τὰ ἐπέσκηψε Πέρσῃσι τελευτῶν τὸν βίον μὴ πειρωμένοισι ἀνακτᾶσθαι τὴν [[ἀρχήν]], was er den Persern anwünschte, wenn sie nicht versuchten, 3, 73; ἐπισκήψαντος τοῦ πατρὸς ἐπεξελθεῖν τοῖς φονεῦσι Antiph. 1, 1; αὐτοῖς μηδένα ἐάσειν Is. 9, 19; Lys. 13, 4. 41; ἃ οἱ πατέρες ἡμῖν ἐπέσκηπτον ἀπαγγέλλειν Plat. Menez. 246 c; auch mit Schwurformeln, ἔπισκήπτω ὑμῖν πρὸς θεῶν Andoc. 1, 32, wie beschwören; so abdt Aesch. κλαίοντας, ἱκετεύοντας –, ἐπισκήπτοντας μηδενὶ τρόπῳ τὸν ἀλιτήριον στεφανοῦν 3, 157; ἐπισκήπτουσιν ὑμῖν πρὸς τῶν ὅρκων μηδὲν νεωτερίζειν, sie beschwören euch bei den Eiden, Thuc. 2, 73; 3, 59; θεοὺς καὶ δαίμονας D. Hal. 10, 11; τὶ [[περί]] τινος, Luc. D. M. 13, 2; διὰ γραμμάτων Plut. Them. 9. – 2) med. sich worauf stützen, sich worauf berufen, μάρτυρι Dem. 34, 28, wo Becker das simplex σκήπτει hergestellt hat; – sich auflehnen gegen Einen, bes. in der attischen Gerichtssprache <b class="b2">Klage führen</b>, gegen falsches Zeugniß, μαρτυρίᾳ Is. 3, 11; τοῖς μεμαρτυρηκοσι ib. 66; τούτοις οὐκ ἐπεσκήψατο [[δηλονότι]] τἀληθῆ μεμαρτυρηκότας εἰδώς Dem. 29, 33; ἐπισκήπτεσθαι ὅλῃ τῇ μαρτυρίᾳ καὶ μέρει Plat. Legg. XI, 937 b, der auch pass. sagt ἐὰν ἐπισκηφθῇ τὰ ψευδῆ μαρτυρῆσαι, ibid.; Dem. abdt οὐδ' ᾗ τινι τῶν ψευδομαρτυριῶν ἐπεσκήψατο (sc. μαρτυρίᾳ), er brachte keine Anklage des falschen Zeugnisses gegen seine Aussage vor, 29, 7; wegen Mordes Klage erheben, ἐπεξιέναι καὶ ἐπισκήπτεσθαι φόνου τῷ πατρί Plat. Euthyphr. 9 a; – ὁ ἐπιβουληθεὶς οὐκ ἐτόλμησε ἐπισκήψασθαι εἰς ὑμᾶς Lys. 3, 39. So auch im act., Plat. Theaet. 145 c. – Pass., wie bei Plat. oben, Soph. αἰτίαν πρὸς τῆς θανούσης τῆσδ' ἐπεσκήπτου μόρων Ant. 1297, du wirst beschuldigt, Schuld zu haben. – 3) intr., mit Gewalt darauf niederstürzen, dagegen hervorbrechen, ἐπεὶ δὲ [[πρᾶγμα]] δεῦρ' ἐπέσκηψεν [[τόδε]] Aesch. Eum. 460; Sp.; [[νόσος]] ἐπέσκηψε Plut. Thes. 15. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ἐπισκήπτω''': μέλλ. -ψω: πρκμ. ἐπέσκηφα, Διογ. Λ. 1. 118: Κάμνω τι νὰ πέσῃ ἐπί τινος, ἐς δὲ παῖδ’ ἑμὸν [[Ζεὺς]] ἐπέσκηψεν τελευτὴν θεσφάτων Αἰσχύλ. Πέρσ. 740· ἀναθέτω, ὑμῖν τε κοινὴν τὴν τήνδ’ [[ἐπισκήπτω]] [[χάριν]] Σοφ. Αἴ. 566. 2) ἀμετάβ., [[ἐπιπίπτω]] ὡς [[κεραυνός]], Λατ. ingruere, invadere, [[πρᾶγμα]] δεῦρ’ ἐπέσκηψεν, κατήντησεν εἰς τοῦτο τὸ [[σημεῖον]], Αἰσχύλ. Εὐμ. 482· [[νόσος]] ἐπέσκηψε πολλὴ Πλουτ. Θησ. 15· ᾧ ἂν [[ἔρως]] ἐπισκήψῃ ὁ αὐτ. 2. 767D, πρβλ. 701Β. ΙΙ. [[ἐπιβάλλω]], [[μετὰ]] δοτ. προσ. καὶ ἀπαρ., [[θεόθεν]] γὰρ κατὰ μοῖρ’ ἐκράτησεν τὸ παλαιόν, ἐπέσκηψε δὲ Πέρσαις πολέμους… διέπειν Αἰσχύλ. Πέρσ. 104· [[κελεύω]], Σοφ. Ο. Τ. 252, 1446, Ἀντιφῶν 111. 36, Θουκ. 2. 73· σπανιώτερον μετ’ αἰτ. καὶ ἀπαρ., Ἡρόδ. 4. 33, Εὐρ. Ἀλκ. 365· τὸ ἀπαρ. [[συχνάκις]] ἐξυπακούεται, τοσοῦτον δὴ σ’ [[ἐπισκήπτω]] (ἐξυπ. ποιεῖν) Σοφ. Τρ. t223· οὕτω, πρὸς δεξιᾶς τσε τῆσδ’ [[ἐπισκήπτω]] τάδε Εὐρ. Ι. Τ. 701· τὸ [[πρόσωπον]] [[συχνάκις]] [[ὡσαύτως]] παραλείπεται, ἐπ. (ἐξυπακ. ὑμῖν) τόν... φόνον ἐκπρήξασθαι Ἡρόδ. 7. 158· ἐπισκήπτουσα… ἔξω δόμων… ὠθεῖν ἐμὲ Αἰσχύλ. Πρ. 664· ἐπέσκηψε... εἶρξαι Αἴαντα Σοφ. Αἴ. 752· [[ὡσαύτως]], ἐπ. [[περί]] τινος Εὐρ. Ι. Τ. 1077. 2) ἰδίως, [[ἐξορκίζω]] τινὰ νὰ κάμῃ τι, ὑμῖν τάδε [[ἐπισκήπτω]]… μὴ περιϊδεῖν Ἡρόδ. 3. 65· κλαίοντας, ἱκετεύοντας, ἐπισκήπτοντας μηδενὶ τρόπῳ τὸν ἀλιτήριον στεφανοῦν Αἰσχίν. 76. 6, πρβλ. Θουκ. 2. 73, κτλ.· ἐπὶ τῶν διαταγῶν ἢ παραγγελιῶν τῶν ἀποθνησκόντων, μέμνησθε τὰ ἐπέσκηψε Πέρσῃσι τελευτῶν τὸν βίον μὴ πειρεομένοισι Ἡρόδ. 3. 73, πρβλ. Λυσ. 138. 40, Δημ. 840. 15., 954. 15. ΙΙΙ. ὡς Ἀττ. δικανικὸς ὅρος, [[καθόλου]] ἐν τῷ Μέσῳ τύπῳ, [[καταγγέλλω]] τινὰ καὶ κινῶ ἀγωγὴν κατ’ [[αὐτοῦ]] ἐπὶ ψευδομαρτυρίᾳ (ἴδε [[ἐπίσκηψις]] ΙΙ), διεμαρτύρησεν οὑτοσὶ… ἐπισκηψαμένων δ’ ἡμῶν… ἡ… [[δίκη]] τῶν ψευδομαρτυριῶν εἰσῄει, ὃ ἐ. ἐκίνησέ τις καθ’ ἡμῶν διαμαρτυρίαν· [[ἡμεῖς]] δὲ ἀπηντήσαμεν δι’ ἐπισκήψεως…, καὶ ἐκινήσαμεν ἀγωγὴν ἐπὶ [[ψευδομαρτυρία]], Ἰσαῖος 52. 19· πλῆρες, ἐπ. τινὶ ψευδομαρτυριῶν Δημ. 846. 29, πρβλ. 1139. 7, Αἰσχίν. 18. 27· [[ὡσαύτως]] [[ἁπλῶς]], ἐπ. τινι Ἰσαῖος 39. 13· καί, ἐπ. τῇ μαρτυρίᾳ ὡς ψευδεῖ οὔσῃ, ἀποκηρύττειν αὐτὴν ὡς ψευδῆ, Δείναρχ. 96. 42: ― [[ὡσαύτως]] ἐπὶ ἑτέρων ἐγκλημάτων, [[οἷον]] φόνου, ἐπ. τινὶ φόνου Πλάτ. Εὐθύφρων 9Α, πρβλ. Νόμους 871Ε· ἐπ. εἰς ὑμᾶς, ποιεῖν καταγγελίαν, καταγγέλλειν ἐνώπιον ὑμῶν, Λυσ. 99. 38: ― αὕτη ἡ [[ἔννοια]] ἀπαντᾷ [[ὡσαύτως]] ἐν τῷ ἐνεργ., Πλάτ. Θεαίτ. 145C· [[ἐντεῦθεν]] τὸ Παθ., ἐὰν ἐπισκηφθῇ τὰ ψευδῆ μαρτυρῆσαι ὁ αὐτ. ἐν Νόμ. 937C· [[καθόλου]], πρὸς τῆς θανούσης… ἐπεσκήπτου, κατηγγέλλου κατηγορεῖσο, Σοφ. Ἀντ. 1313· ἴδε Att. Process. σ. 385. ― Καθ’ Ἡσύχ.: «ἐπισκήπτει· σημειοῦται, μέμφεται, προνοεῖται. ἐντέλλεται, ἐπιτιμᾷ». | |||
}} | }} | ||
