3,277,700
edits
κλονέω: Difference between revisions
From LSJ
Bailly1_3
(6_21) |
(Bailly1_3) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''κλονέω''': τὸ πλεῖστον κατ’ ἐνεστ.: μέλλ. -ήσω, Ἀριστοφ. Ἱππ. 361. ― Παθ., [[ὡσαύτως]] ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον κατ’ ἐνεστ.: μέσ. μέλλ. κλονήσομαι, Ἱππ. 232. 41: μετοχ. ἀόρ. κλονηθέν, ὁ αὐτ. 246. 16· ([[κλόνος]]). Ποιητ. [[ῥῆμα]] ἐν χρήσει καὶ παρ’ Ἴωσι καὶ τοῖς μεταγεν. πεζολόγοις, παρὰ δὲ Ὁμ. μόνον ἐν τῇ Ἰλ., [[διώκω]], [[ἐμβάλλω]] εἰς ἀταξίαν, ταραχὴν καὶ σύγχυσιν, [[τρέπω]] εἰς φυγήν, πρὸ ἔθεν κλονέοντα φάλαγγας Ἰλ. Ε. 95· ὥστ’ ἠὲ βοῶν ἀγέλην ἢ πῶϋ μέγ’ οἰῶν θῆρε δύω κλονέουσιν Ο. 324· ἀνέμω νέφεα κλονέοντε πάροιθεν Ψ. 213, πρβλ. Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 551· κλονέων [[ἄνεμος]] φλόγα εἰλυφάζει Ἰλ. Υ. 492· ὣς ἔφεπε κλονέων (δηλ. Τρῶας) Λ. 496, πρβλ. 526· Ἕκτορα δ’ ἀσπερχὲς κλονέων ἔφεπ’ Χ. 188· χερὶ κλονέειν τινά, ἐπὶ πύκτου, Πινδ. Ι. 8 (7). 141· ― ἀκολούθως [[καθόλου]], συνταράττω, ἐνοχλῶ, [[κλονίζω]], καί νιν οὐ [[θάλπος]] θεοῦ…, οὐδὲ πνευμάτων οὐδὲν κλονεῖ Σοφ. Τρ. 145· τόνδ… ἆται κλ. ὁ αὐτ. ἐν Ο. Κ. 1244, πρβλ. Ἀριστοφ. Ἱππ. 361. 2) ἀπολ., ἐπὶ τῶν ἀνέμων, [[πνέω]] σφοδρότατα, Διον. Π. 464. ΙΙ. Παθ., ὁρμῶ ἀγρίως, φέρομαι ὁρμητικῶς, ἵππους ἐχέμεν, [[μηδὲ]] κλονέεσθαι ὁμίλῳ Ἰλ. Δ. 302· διώκομαι ἐν συγχύσει, [[ἐμπίπτω]] εἰς σύγχυσιν, διαταράσσομαι, ὑπό Τυδείδῃ κλονέοντο φάλαγγες Ε. 93, πρβλ. Λ. 148, Ξ. 59, κτλ.· λαίλαπι κλονεύμενοι Σιμων. Ἱαμβ. 1. 15· ψάμαθοι κύμασι κλονέονται Πινδ. Π. 9. 84· τὸ [[συμπόσιον]] ἐκλονεῖτο τῷ γέλωτι Λουκ. Ὄν. 47· κλονεῖσθαι τὴν γαστέρα Αἰλ. π. Ζ. 2. 44. 2) ἀπολ., πλήττομαι ὑπὸ τῶν κυμάτων, ἀκτὰ κυματόπληξ χειμερία κλονεῖται Σοφ. Ο. Κ. 1241· πὰρ δ’ ἰχθύες ἐκλονέοντο, πλησίον δὲ ἀνετινάσσοντο οἱ ἰχθύες, Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 317· ἐπὶ μελισσῶν, [[συνέρχομαι]] εἰς [[σμῆνος]], Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 133. | |lstext='''κλονέω''': τὸ πλεῖστον κατ’ ἐνεστ.: μέλλ. -ήσω, Ἀριστοφ. Ἱππ. 361. ― Παθ., [[ὡσαύτως]] ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον κατ’ ἐνεστ.: μέσ. μέλλ. κλονήσομαι, Ἱππ. 232. 41: μετοχ. ἀόρ. κλονηθέν, ὁ αὐτ. 246. 16· ([[κλόνος]]). Ποιητ. [[ῥῆμα]] ἐν χρήσει καὶ παρ’ Ἴωσι καὶ τοῖς μεταγεν. πεζολόγοις, παρὰ δὲ Ὁμ. μόνον ἐν τῇ Ἰλ., [[διώκω]], [[ἐμβάλλω]] εἰς ἀταξίαν, ταραχὴν καὶ σύγχυσιν, [[τρέπω]] εἰς φυγήν, πρὸ ἔθεν κλονέοντα φάλαγγας Ἰλ. Ε. 95· ὥστ’ ἠὲ βοῶν ἀγέλην ἢ πῶϋ μέγ’ οἰῶν θῆρε δύω κλονέουσιν Ο. 324· ἀνέμω νέφεα κλονέοντε πάροιθεν Ψ. 213, πρβλ. Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 551· κλονέων [[ἄνεμος]] φλόγα εἰλυφάζει Ἰλ. Υ. 492· ὣς ἔφεπε κλονέων (δηλ. Τρῶας) Λ. 496, πρβλ. 526· Ἕκτορα δ’ ἀσπερχὲς κλονέων ἔφεπ’ Χ. 188· χερὶ κλονέειν τινά, ἐπὶ πύκτου, Πινδ. Ι. 8 (7). 141· ― ἀκολούθως [[καθόλου]], συνταράττω, ἐνοχλῶ, [[κλονίζω]], καί νιν οὐ [[θάλπος]] θεοῦ…, οὐδὲ πνευμάτων οὐδὲν κλονεῖ Σοφ. Τρ. 145· τόνδ… ἆται κλ. ὁ αὐτ. ἐν Ο. Κ. 1244, πρβλ. Ἀριστοφ. Ἱππ. 361. 2) ἀπολ., ἐπὶ τῶν ἀνέμων, [[πνέω]] σφοδρότατα, Διον. Π. 464. ΙΙ. Παθ., ὁρμῶ ἀγρίως, φέρομαι ὁρμητικῶς, ἵππους ἐχέμεν, [[μηδὲ]] κλονέεσθαι ὁμίλῳ Ἰλ. Δ. 302· διώκομαι ἐν συγχύσει, [[ἐμπίπτω]] εἰς σύγχυσιν, διαταράσσομαι, ὑπό Τυδείδῃ κλονέοντο φάλαγγες Ε. 93, πρβλ. Λ. 148, Ξ. 59, κτλ.· λαίλαπι κλονεύμενοι Σιμων. Ἱαμβ. 1. 15· ψάμαθοι κύμασι κλονέονται Πινδ. Π. 9. 84· τὸ [[συμπόσιον]] ἐκλονεῖτο τῷ γέλωτι Λουκ. Ὄν. 47· κλονεῖσθαι τὴν γαστέρα Αἰλ. π. Ζ. 2. 44. 2) ἀπολ., πλήττομαι ὑπὸ τῶν κυμάτων, ἀκτὰ κυματόπληξ χειμερία κλονεῖται Σοφ. Ο. Κ. 1241· πὰρ δ’ ἰχθύες ἐκλονέοντο, πλησίον δὲ ἀνετινάσσοντο οἱ ἰχθύες, Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 317· ἐπὶ μελισσῶν, [[συνέρχομαι]] εἰς [[σμῆνος]], Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 133. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=-ῶ :<br /><i>f.</i> κλονήσω, <i>ao. et pf. inus.</i><br /><b>1</b> pousser devant soi, chasser tumultueusement : πρὸ [[ἕθεν]] φάλαγγας IL chasser devant soi des lignes de guerriers qui fuient pêle-mêle ; [[βοῶν]] ἀγέλην IL un troupeau de bœufs ; Ἕκτορα IL poursuivre Hector ; <i>Pass.</i> être poursuivi, pourchassé;<br /><b>2</b> <i>p. ext.</i> troubler, agiter, porter le trouble, la confusion, le désordre dans : τόνδε ἆται κλ. SOPH les malheurs l’accablent ; <i>abs.</i> faire rage : ἀκτὰ κλονεῖται SOPH le rivage est battu des flots.<br />'''Étymologie:''' [[κλόνος]]. | |||
}} | }} | ||
