Themistocles

English > Greek (Woodhouse)

Latin > English (Lewis & Short)

Thĕmistŏcles: i and is, m., = Θεμιστοκλῆς,>
I a celebrated Athenian commander, whose life is written by Nepos; cf. Cic. de Or. 2, 74, 300; 2, 86, 351; 3, 16, 59; id. Rep. 1, 3, 5; id. Att. 7, 11, 3; id. Tusc. 4, 19, 44; id. Fin. 3, 32, 104; Nep. Them. 1, 1 sqq.— Hence, Thĕmistŏclēus, a, um, adj., of or belonging to Themistocles: consilium, Cic. Att. 10, 8, 4: exsilium, id. ib. 10, 8, 7.

Latin > French (Gaffiot 2016)

Thĕmistŏclēs,¹¹ ī et is, m. (Θεμιστοκλῆς), célèbre général athénien : Cic. Att. 7, 11, 3 ; Tusc. 4, 44 ; Nep. || -ēus, a, um, de Thémistocle : Cic. Att. 10, 8, 4 et 7. gén. -clī Cic. de Or. 2, 300 ; Fam. 5, 12, 5 ; Nep. Them. 4, 5 || -clis Just. 2, 9, 15 || acc. -clem Cic. Sest. 141 ; Rep. 1, 5 ; -clen Nep. Them. 8, 7 ; -clea Val. Max. 5, 3, 3.

Latin > German (Georges)

Themistoclēs, is u. ī, m. (Θεμιστοκλῆς), der berühmte Feldherr der Athener, Nep. Them. 1 sqq. Cic. de or. 1, 299 u.a.: Genet. -clis, Iustin. 2, 9, 15 u.a.: Genet. -cli, Cic. de or. 2, 300; ep. 5, 12, 5. Nep. Them. 4, 5: Akk. -clem, Cic. Sest. 141; de rep. 1, 6: Akk. -clēn, Nep. Them. 8, 7 u. 9, 1: Akk. -clea, Val. Max. 5, 3. ext. 3. – Dav. Themistoclēus, a, um (Θεμιστόκλειος), themistoklëisch, des Themistokles, Cic. ad Att. 10, 8. § 4 u. 7.

Wikipedia EN

Themistocles (/θəˈmɪstəkliːz/; Greek: Θεμιστοκλῆς; c. 524–459 BC) was an Athenian politician and general. He was one of a new breed of non-aristocratic politicians who rose to prominence in the early years of the Athenian democracy. As a politician, Themistocles was a populist, having the support of lower-class Athenians, and generally being at odds with the Athenian nobility. Elected archon in 493 BC, he convinced the polis to increase the naval power of Athens, a recurring theme in his political career. During the first Persian invasion of Greece he fought at the Battle of Marathon (490 BC) and was possibly one of the ten Athenian strategoi (generals) in that battle.

Wikipedia EL

Ο Θεμιστοκλής του Νεοκλέους ο Φρεάριος (527 π.Χ. - 459 π.Χ.) ήταν Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός. Υπήρξε αρχηγός της δημοκρατικής παράταξης στην κλασική Αθήνα, έλαβε μέρος στη Μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ. και στη Ναυμαχία του Αρτεμισίου το 480 π.Χ.. Έμεινε όμως γνωστός ως ο θεμελιωτής της ναυτικής δύναμης της Αθήνας και ως ο κυριότερος συντελεστής της αποφασιστικής νίκης των Ελλήνων εναντίον των Περσών στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας το 480 π.Χ. στις 22 Σεπτεμβρίου, που σηματοδότησε την αρχή του τέλους της περσικής παρουσίας στη Μεσόγειο.