eloquens
γραμματική ἐστιν ἐμπειρία τῶν παρὰ ποιηταῖς τε καὶ συγγραφεῦσιν ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ λεγομένων → grammar is a practical knowledge of the usage of poets and writers of prose
Latin > English
eloquens (gen.), eloquentis ADJ :: eloquent, articulate
Latin > English (Lewis & Short)
ēlŏquens: entis, Part. and P. a., from eloquor.
Latin > French (Gaffiot 2016)
ēlŏquēns,¹² tis, part. adj. de eloquor, éloquent, qui a le talent de la parole : Cic. Or. 18 ; 60 ; 100 || -tior Quint. 12, 6, 6 ; -tissimus Cic. Br. 145.
Latin > German (Georges)
ēloquēns, entis, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. eloquor), a) mit Sprache begabt, redend, res mutae et eloquentes, Cornif. rhet. 4, 61. – b) wohlredend, beredt, ein vollkommener Redner (Ggstz. indisertus), Cic. u.a.: haudquaquam el., Cic.: qui sibi eloquentiores videntur, quam ut causas agant, Quint.: omnium eloquentissimi Ti. et C. Sempronii, Cic. – v. Lebl., ut magis loquacem quam eloquentem haberes epistulam meam, Augustin. epist. 261, 4.
