idulis
From LSJ
κορυφαῖον τέλος τῶν πραγμάτων → crowning fulfilment of things
Latin > English (Lewis & Short)
īdūlis: e, adj. Idus,
I belonging to the Ides: idulis ovis dicebatur, quae omnibus idibus Jovi mactabatur, Paul. ex Fest. p. 104 Müll.; cf. Fest. S. V. SACRAM VIAM, p. 290 b fin.; Macr. S. 1, 15; cf. Ov. F. 1, 56.
Latin > French (Gaffiot 2016)
īdūlis, e (idus), relatif aux ides : Macr. Sat. 1, 15, 16.
Latin > Greek
Latin > Chinese
idulis ovis (idus.) :: 祭之綿羊
