vae victis
Δρυὸς πεσούσης πᾶς ἀνὴρ ξυλεύεται → Quercu cadente, nemo ignatu abstinet → Fiel erst die Eiche, holt ein jeder Mann sich Holz
Latin > Greek
οὐαὶ τοῖς ἡττημένοις, τοῖς νενικημένοις ὀδύνη, ὀδύνη τοῖς νενικημένοις
Wikipedia EN
Vae victis (IPA: [ˈwae̯ ˈwɪktiːs]) is Latin for "woe to the vanquished", or "woe to the conquered". It means that those defeated in battle are entirely at the mercy of their conquerors and should not expect—or request—leniency.
Wikipedia EL
Η φράση «οὐαὶ τοῖς ἡττημένοις», (στη νεοελληνική: αλίμονο στους ηττημένους ή τους νικημένους), είναι μια ιστορική λατινογενής φράση που κατά τον Τίτο Λίβιο (V, 48) λέχθηκε, το 390 π.Χ., από τον αρχηγό των Γαλατών, Βρέννο, τη στιγμή που, μετά από αντιρρήσεις των Ρωμαίων για το σωστό βάρος χρυσού που θα καταβαλλόταν ως λύτρα για την αποχώρηση των Γαλατών από τη Ρώμη, έριξε το ξίφος και τη ζώνη του πάνω στη ζυγαριά των δικών του σταθμών αναφωνώντας Vae victis.
