Μούνη γὰρ ἄγειν οὐκέτι σωκῶ λύπης ἀντίρροπον ἄχθος → I have no longer strength to bear alone the burden of grief that weighs me down
ηη γυναίκα του δασκάλου.[ΕΤΥΜΟΛ. < δάσκαλος + (παραγ. κατάλ.) -αινα].