επιμέτρηση

From LSJ

Τὸν εὖ ποιοῦνθ' (εὐποροῦνθ') ἕκαστος ἡδέως ὁρᾷ → Den, der ihm wohltut, freut ein jeder sich zu sehn

Menander, Monostichoi, 501

Greek Monolingual

η (AM ἐπιμέτρησις) επιμετρώ
το να προστίθεται κάτι
νεοελλ.
φρ. «επιμέτρηση ποινής» — η προσαρμογή εκ μέρους του δικαστηρίου της ποινής που προβλέπει ο νόμος για αξιόποινη πράξη ανάλογα με τη βαρύτητα και τις συνθήκες του τελεσθέντος εγκλήματος και την προσωπικότητα του δράστη.