αὐτόχειρες οὔτε τῶν ἀγαθῶν οὔτε τῶν κακῶν γίγνονται τῶν συμβαινόντων αὐτοῖς → for not with their own hands do they deal out the blessings and curses that befall us
-άομαι, Α
μυκώμαι κοντά σε κάποιον ή ως απάντηση σε κάτι («βρυχία δ' ἠχὼ παραμυκᾱται βροντῆς», Αισχύλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)- + μυκῶμαι «γκαρίζω»].