ψιθυρός
From LSJ
πλέων επί οίνοπα πόντον επ' αλλοθρόους ανθρώπους → while sailing over the wine-dark sea to men of strange speech
English (Slater)
ψῐθῠρός pro subs., whisperer οἶα ψιθύρων παλάμαις ἕπετ' αἰεὶ βροτῷ (Heimdorf: βροτῶν codd.) (P. 2.75)
German (Pape)
[Seite 1399] όν, zischelnd, flüsternd, zwitschernd, ὄρνιθες Ep. ad. 33 (XII, 136); bes. verleumdend, βροτοί Pind. P. 2, 75, λόγοι Soph. Ai. 148, Sp., wie Luc. Merc. cond. 28; ὁ ψιθυρός = ψιθυριστής, der Verleumder, Ohrenbläser. – Aber ὁ ψίθυρος ist subst., = ψιθύρισμα, Verleumdung, Aesch. Suppl. 1026, l. d.
Russian (Dvoretsky)
ψῐθῠρός:
1 досл. шепчущий, нашептывающий, перен. втайне клевещущий, наушничающий (βροτοί Pind.; λόγοι Soph., Luc.);
2 щебечущий (ὄρνιθες Anth.).
II ὁ тайный клеветник, ябедник, наушник Plut.
