ἐντοσθίδιος

Spanish (DGE)

-ον
1 interno, interior πάθος ἐντοσθίδιον Androm. en Gal.14.42, πρὸς τὰς ἐντοσθιδίους δόσεις Orib.12.σ.29, ἡ ἐ. σάρκωσις Sch.Er.Il.13.191e, κρίκος Simp.in de An.304.40.
2 subst. τὰ ἐντοσθίδια entrañas, vísceras de pers. o anim., Hp.Steril.230, Alim.7, τὸ λογιστικὸν ἵδρυται οὐκ ἐν τῇ κεφαλῇ, ἀλλ' ἐν τοῖς ἐντοσθιδίοις Clem.Al.Paed.2.2.34, τὰ ἐντοσθίδια τρώγοντες Origenes Pasch.31.17, cf. Philostr.Iun.Im.10.17
•partes u órganos internos de los insectos, Arist.PA 684^b32, del hombre, Ti.Locr.100b
•sg. τὸ ἐ. el interior de las ovejas, op. ἡ δορά Gr.Nyss.Apoll.152.7; cf. ἐνδοσθίδια.