View source for αλίμονο

{{grml
|mltxt=[[επιφώνημα]] σχετλιαστικό, που εκφέρεται: α) μόνο του<br />β) με προσωπικές κ.ά. αντωνυμίες σε γενική [[πτώση]]<br />γ) αναλυτικά με την [[πρόθεση]] σε και [[αιτιατική]] και δ) με ουσιαστικό ή [[επίθετο]]<br />[[εκτός]] από [[λύπη]], εκφράζει [[απορία]], [[έκπληξη]], [[προσφώνηση]], [[απειλή]] ή [[επιβεβαίωση]] («αλίμονό μου», «[[αλίμονο]] σε [[σένα]]», «[[αλίμονο]] τί έπαθα», «[[αλίμονο]] που θα μείνει [[μόνος]]»).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Επιφωνηματική λ. αβέβαιης ετυμολογίας<br />[[κατά]] μία [[άποψη]] η λ. προήλθε από το ευαγγελικό [[επιφώνημα]] <i>ἠλὶ ἠλὶ</i> (τα τελευταία [[λόγια]] του Χριστού [[πάνω]] στον Σταυρό) και το [[επιφώνημα]] <i>ἆ</i> που προτάσσεται (<b>βλ.</b> και <i>αλί</i>). Κατ’ [[άλλη]] [[άποψη]] η λ. προέρχεται από την αρχαία επιφωνηματική [[φράση]] <i>ἀλλ</i>’ [[οἴμοι]] (<b>[[πρβλ]].</b> και [[γραφή]] [[αλλοίμονο]]). Τέλος, [[κατά]] τον Φιλήντα, το [[επιφώνημα]] [[αλίμονο]] προήλθε από την επιφωνηματική [[φράση]] <i>αλί</i> (σε) <i>μένα</i> &GT; <i>αλίμενα</i> &GT; <i>αλίμενο</i> &GT; [[αλίμονο]]].
}}