View source for ἀπονοέομαι

{{LSJ1
|Full diacritics=ἀπονοέομαι
|Medium diacritics=ἀπονοέομαι
|Low diacritics=απονοέομαι
|Capitals=ΑΠΟΝΟΕΟΜΑΙ
|Transliteration A=aponoéomai
|Transliteration B=aponoeomai
|Transliteration C=aponoeomai
|Beta Code=a)ponoe/omai
|Definition=<span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> <b class="b2">have lost all sense</b>, </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">1</span> of fear, <b class="b2">to be desperate</b>, ἀπονοηθέντας διαμάχεσθαι <span class="bibl">X.<span class="title">HG</span>6.4.23</span>; ταῖς γνώμαις <span class="bibl">Plb.16.31.1</span>; <b class="b3">ἄνθρωποι ἀπονενοημένοι</b> <b class="b2">desperate</b> men, <span class="bibl">Th.7.81</span>, cf. <span class="bibl">X.<span class="title">HG</span>7.5.12</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">2</span> of shame or duty, ἀπονενοημένος <b class="b2">abandoned fellow</b>, <span class="bibl">Thphr.<span class="title">Char.</span> 6.1</span>, cf. <span class="bibl">Isoc.8.93</span>, <span class="bibl">D.19.69</span>:—later in Act., <b class="b2">make desperate</b>, <span class="bibl">J.<span class="title">AJ</span>18.1.6</span>.</span>
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0317.png Seite 317]] dep. pass., von Sinnen kommen, die Besinnung verlieren, verzweifeln, Xen. ἀπονοηθέντας διαμάχεσθαι Hell. 6, 4, 23; ἀπονενοημένος 7, 5, 12, vom Muth der Verzweiflung; wie Thuc. 7, 81 u. Luc. Asin. 23; ταῖς γνώμαις Pol. 16. 31; sich selbst aufgeben, Plut. Sol. 31; auch mit dem inf., zu einem verzweifelten Wagniß schreiten, Dio Chrys. II, 134, mit der v. 1. ἐπενοήθησαν; ὁ ἀπονενοημένος, ein verzweifelter, sittlich verlorner, gemeiner Mensch, Isocr. 8, 93; Dem. 25, 32; vgl. Theophr. Char. 6. Vgl. [[ἀπονενοημένως]].
}}
{{ls
|lstext='''ἀπονοέομαι''': μέλλ. -ήσομαι: ἀποθ. ([[νοέω]]): ― χάνω τὸν νοῦν μου, εἶμαι ἐν ἀπονοίᾳ. 1) ἐπὶ φόβου, εἶμαι ἐν ἀπογνώσει, ἀπονοηθέντας διαμάχεσθαι Ξεν. Ἑλλ. 6. 4, 23· ἄνθρωποι ἀπονενοημένοι, ἐν ἀπογνώσει, Θουκ. 7. 81· ὁ ἀπονενοημένος Ξεν. Ἑλλ. 7. 5, 12· πρβλ. [[ἀπονενοημένως]]. 2) ἐπὶ ἀναισχύντου, ἀπονενοημένος, χαμένος, πρόστυχος, [[αἰσχρός]]· ὁ δὲ ἀπονενοημένος τοιοῦτός τις… τῷ ἤθει ἀγοραῖός τις, καὶ ἀνασεσυρμένος καὶ [[παντοποιός]]. Δεινὸ δὲ… καὶ πορνοβοσκῆσαι… καὶ μηδεμίαν ἐργασίαν αἰσχρὰν ἀποδοκιμάσαι Θεοφρ. Χαρ. 6, πρβλ. Ἰσοκρ. 177Ε, Δημ. 363. 7: [[ἀλαζονεύομαι]], Ἰω, Χρυσ.
}}
{{bailly
|btext=-οοῦμαι;<br />perdre la raison, avoir l’esprit égaré (par le désespoir) ; être désespéré.<br />'''Étymologie:''' [[ἀπό]], [[νοέω]].
}}
{{lsm
|lsmtext='''ἀπονοέομαι:''' μέλ. <i>-ήσομαι</i>, αόρ. αʹ <i>-ενοήθην</i>, παρακ. <i>-νενόημαι</i>· αποθ.· ([[νοέω]])· χάνω το νου μου, λέγεται·<br /><b class="num">1.</b> για φόβο, [[πέφτω]] σε [[απελπισία]], σε [[απόγνωση]], σε Ξεν.· <i>ἄνθρωποι ἀπονενοημένοι</i>, απελπισμένοι άνθρωποι, Λατ. perditi, σε Θουκ.<br /><b class="num">2.</b> για άνθρωπο αναίσχυντο, <i>ἀπονενοημένος</i>, [[πρόστυχος]], [[αισχρός]], «το χαμένο [[κορμί]]», σε Θεόφρ.
}}