δεκαπέντε

Greek (Liddell-Scott)

δεκαπέντε: οἱ, αἱ, τά, ἴδε ἐν λ. δέκα.

Spanish (DGE)

• Alolema(s): -πένδε Epigr.Anat.11.1988.101.65 (Perga I a.C.), tes. -πέμπε IG 9(2).553.12 (Larisa I a.C.); frec. escrito δέκα πέντε
quince X.An.7.8.26, Arist.HA 632^b21, Hp.Int.13, IIasos 2.16 (IV/III a.C.), IG 7.3055.14 (IV a.C.), Plb.3.56.3, PCair.Zen.176.196 (III a.C.), Asoka Edict.13S., PRev.Laws 12.17 (III a.C.), IG l.c., Eu.Io.11.18, Ep.Gal.1.18, IUrb.Rom.895.6, I.BI 2.519, D.Chr.32.87, Plu.2.837f, Philostr.VA 4.45, POxy.3514.19 (III d.C.), PCol.141.31 (IV d.C.), PMich.611.11 (V d.C.), OAshm.Shelton 149 (biz.)
•οἱ δ. ἄνδρες como trad. de lat. quindecimuiri sacris faciendis, Mon.Anc.Gr.12.9, IUrb.Rom.126.2 (II d.C.), οἱ δ. ἄνδρες οἱ ἱεροποιοί Mon.Anc.Gr.4.5, cf. δέκα.

English (Strong)

from δέκα and πέντε; ten and five, i.e. fifteen: fifteen.

English (Thayer)

for the earlier πεντεκαίδεκα, fifteen: Ald., Complutensian; Polybius 3,56, 3var.; Diodorus 2,13; Plutarch, Dion 38,1; others; cf. δεκαδύο).

Greek Monolingual

(AM δεκαπέντε)
ποσό που αποτελείται από μια δεκάδα και πέντε μονάδες.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

δεκαπέντε [δέκα, πέντε] indecl., vijftien.