κακόφημος: Difference between revisions
Ἑαυτὸν οὐδεὶς ὁμολογεῖ κακοῦργος ὤν → Nemo maleficus se fatetur maleficum → Von sich gibt keiner zu, dass er ein Schurke ist
m (Text replacement - "<b class="b2">([\w]+)-([\w]+)<\/b>" to "$1-$2") |
|||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=kakofimos | |Transliteration C=kakofimos | ||
|Beta Code=kako/fhmos | |Beta Code=kako/fhmos | ||
|Definition=ον, <span class="sense"><p> <span class="bld">A</span> <b class="b2">ill-sounding, ominous</b>, Sch.<span class="bibl">S.<span class="title">Aj.</span>214</span>; <b class="b3">τὸ κ</b>. [[evil]] or [[ominous words]], <span class="bibl">J.<span class="title">BJ</span>6.5.3</span>; of persons, [[foul-mouthed]], <span class="bibl">Ptol.<span class="title">Tetr.</span>166</span>. Adv. <b class="b3">-μως</b> | |Definition=ον, <span class="sense"><p> <span class="bld">A</span> <b class="b2">ill-sounding, ominous</b>, Sch.<span class="bibl">S.<span class="title">Aj.</span>214</span>; <b class="b3">τὸ κ</b>. [[evil]] or [[ominous words]], <span class="bibl">J.<span class="title">BJ</span>6.5.3</span>; of persons, [[foul-mouthed]], <span class="bibl">Ptol.<span class="title">Tetr.</span>166</span>. Adv. <b class="b3">-μως</b> [[with evil words]], [[abusively]], <span class="bibl">Man.5.323</span>.</span> | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
Revision as of 17:13, 1 July 2020
English (LSJ)
ον,
A ill-sounding, ominous, Sch.S.Aj.214; τὸ κ. evil or ominous words, J.BJ6.5.3; of persons, foul-mouthed, Ptol.Tetr.166. Adv. -μως with evil words, abusively, Man.5.323.
German (Pape)
[Seite 1305] von übler Vorbedeutung; – übel berüchtigt, in üblen Ruf bringend, Sp. – Adv., Han. 5, 323.
Greek (Liddell-Scott)
κακόφημος: -ον, κακῶς ἠχῶν, δυσοίωνος, Σχόλ. ἐις Σοφ. Αἴ. 214· τὸ κακόφημον, κακοί, δυσοίωνοι λόγοι, Ἰωσήπου Ἰουδ. Πόλ. 6. 5, 3. - Ἐπίρρ. -μως, μὲ κακοὺς, ὀνειδιστικοὺς λόγους, ὑβριστικῶς, Μανέθων 5. 323.
Greek Monolingual
-η, -ο (AM κακόφημος, -ον)
νεοελλ.
αυτός που έχει κακή φήμη, κακό όνομα, δυσφημισμένος («κακόφημη συνοικία»)
μσν.-αρχ.
αυτός που ηχεί κακώς, που φέρνει κακές ειδήσεις, δυσοίωνος
αρχ.
1. (για πρόσ.) αυτός που έχει γεμάτο στόμα
2. το ουδ. ως ουσ. τὸ κακόφημον
κακοί, δυσοίωνοι λόγοι.
επίρρ...
κακοφήμως (Μ)
με κακούς, δυσφημιστικούς, ονειδιστικούς λόγους, υβριστικά.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κακ(ο)- + -φημος (< φήμη), πρβλ. αγλαό-φημος, ψευδό-φημος].
