παραχωρητέον: Difference between revisions
From LSJ
Ταμιεῖον ἀνθρώποισι σωφροσύνη μόνη → Magnum horreum est hominibus temperantia → Ihr Vorratsschatz ist Menschen Mäßigung allein
m (Text replacement - "<b class="b2">([\w]+ [\w]+ [\w]+ [\w]+)<\/b>" to "$1") |
m (Text replacement - "<span class="sense"><p>" to "<span class="sense">") |
||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=parachoriteon | |Transliteration C=parachoriteon | ||
|Beta Code=paraxwrhte/on | |Beta Code=paraxwrhte/on | ||
|Definition=<span class="sense" | |Definition=<span class="sense"> <span class="bld">A</span> [[one must give way]], ἐν ὁδοῖς π. τινί <span class="bibl">X.<span class="title">Lac.</span>9.5</span>. </span><span class="sense"> <span class="bld">2</span> c. gen. et dat., [[one must give way]] in a thing to a person, τοῦ ἀκριβοῦς ἄλλοις <span class="bibl">Str.4.1.1</span>.</span> | ||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
Revision as of 15:30, 11 December 2020
English (LSJ)
A one must give way, ἐν ὁδοῖς π. τινί X.Lac.9.5. 2 c. gen. et dat., one must give way in a thing to a person, τοῦ ἀκριβοῦς ἄλλοις Str.4.1.1.
Greek (Liddell-Scott)
παραχωρητέον: ῥημ. ἐπίθ., πρέπει τις νὰ κάμῃ τόπον, ἐν ὁδοῖς π. τινὶ Ξεν. Λάκ. 9. 5. 2) μετὰ γεν. καὶ δοτ., πρέπει τις νὰ ὑποχωρήσῃ ἔν τινι πράγματι, εἴς τι πρόσωπον, Στράβ. 177· ἴδε παραχωρέω.
Greek Monotonic
παραχωρητέον: ρημ. επίθ., αυτός που πρέπει να υποχωρήσει, σε Ξεν.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
παραχωρητέον, adj. verb. van παραχωρέω, er moet afstand gedaan worden van, met gen.
