ἐπάρχω

English (LSJ)

   A rule over, χώρας πολλῆς X.Cyr.4.6.2; τῶν ὁμόρων Isoc.4.140; τῶν ἔξωθεν Pl.Criti.116e; [νήσων] prob. in Thphr.HP9.4.10; to be governor, commandant of a place, Hell.Oxy.16.6: c. dat., Epigr. ap.Paus.6.19.6: abs., ὁ ἐπάρχων, = ἔπαρχος, Hdn.4.12.1; of consular authority, Plu.Sull.8.    2 rule besides one's hereditary dominions, X.Cyr.1.1.4.    II Med., ἐπάρξασθαι δεπάεσσιν pour the first drops before a libation, freq. in Hom.:—οἰνοχόος μὲν ἐπαρξάσθω δεπάεσσιν, ὄφρα σπείσαντες κατακείομεν let him begin by pouring wine into the cups, Od.18.418, cf. 7.183; κοῦροι . . κρητῆρας ἐπεστέψαντο ποτοῖο, νώμησαν δ' ἄρα πᾶσιν ἐπαρξάμενοι δεπάεσσιν Il.1.471, al.    2 generally, serve, offer, νέκταρ τε καὶ ἀμβροσίην χερσὶν ἐπήρξατο h.Ap.125; ἐπάρχεσθαι δὲ τοὺς χοροὺς [χορ] είας (dub.) τῷ Διονύσῳ IG12(9).192.10 (Eretria, iv B.C.).    3 = ἀπάρχομαι, τῇ ἐπαρχῇ ἣν ἐπάρχονται οἱ δημόται ib. 22.1215.13.    4 begin, c. inf., PTeb.27.34 (ii B.C.).