μακκοάω: Difference between revisions
Ξένος ὢν ἀπράγμων ἴσθι καὶ πράξεις καλῶς → Rerum abstine peregrinus et vives bene → Als Fremder sei friedliebend und es geht dir gut
(8) |
(6_13b) |
||
| Line 9: | Line 9: | ||
|Beta Code=makkoa/w | |Beta Code=makkoa/w | ||
|Definition=fut. -<b class="b3">άσω [ᾱ</b>], <span class="sense"><p> <span class="bld">A</span> <b class="b2">to be stupid</b>, μακκοᾷ καθήμενος <span class="bibl">Ar.<span class="title">Eq.</span>396</span>: pf. part. <b class="b3">μεμακκοακώς</b> (v.l. -ηκώς) <b class="b2">sitting mooning</b>, ib.<span class="bibl">62</span>, cf. <span class="title">Com.Adesp.</span> 1210, <span class="bibl">Luc.<span class="title">Lex.</span>19</span>.—Derived from Μακκώ, <b class="b2">a stupid woman</b>, by Suid.</span> | |Definition=fut. -<b class="b3">άσω [ᾱ</b>], <span class="sense"><p> <span class="bld">A</span> <b class="b2">to be stupid</b>, μακκοᾷ καθήμενος <span class="bibl">Ar.<span class="title">Eq.</span>396</span>: pf. part. <b class="b3">μεμακκοακώς</b> (v.l. -ηκώς) <b class="b2">sitting mooning</b>, ib.<span class="bibl">62</span>, cf. <span class="title">Com.Adesp.</span> 1210, <span class="bibl">Luc.<span class="title">Lex.</span>19</span>.—Derived from Μακκώ, <b class="b2">a stupid woman</b>, by Suid.</span> | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''μακκοάω''': μέλλ. -άσω [ᾱ]· [[ἀνοηταίνω]], παραφρονῶ, [[μωραίνω]], μακκοᾷ καθήμενος Ἀριστοφ. Ἱππ. 396· μετοχ. πρκμ. μεμακκοηκώς, καθήμενος καὶ ληρῶν, ἀνοηταίνων, [[αὐτόθι]] 62, πρβλ. Λουκ. Λεξιφ. 19. - Καθ’ ἃ λέγεται, παράγεται ἐκ τοῦ Μακκώ, [[ὅπερ]] δηλοῖ ἀνόητον, βλακίζουσαν γυναῖκα, Σουΐδ.· οὕτω Λατ. maccus = stolidus παρ’ Ἀπουληΐῳ καὶ Maccus ἢ [[ἀδηφάγος]] ἐν τοῖς Fabulae Atellanae. - Καθ’ Ἡσύχ.: «μακοᾶν· παραφρονεῖν. προσποιεῖσθαι μὴ ἀκούειν». | |||
}} | }} | ||
Revision as of 11:34, 5 August 2017
English (LSJ)
fut. -άσω [ᾱ],
A to be stupid, μακκοᾷ καθήμενος Ar.Eq.396: pf. part. μεμακκοακώς (v.l. -ηκώς) sitting mooning, ib.62, cf. Com.Adesp. 1210, Luc.Lex.19.—Derived from Μακκώ, a stupid woman, by Suid.
Greek (Liddell-Scott)
μακκοάω: μέλλ. -άσω [ᾱ]· ἀνοηταίνω, παραφρονῶ, μωραίνω, μακκοᾷ καθήμενος Ἀριστοφ. Ἱππ. 396· μετοχ. πρκμ. μεμακκοηκώς, καθήμενος καὶ ληρῶν, ἀνοηταίνων, αὐτόθι 62, πρβλ. Λουκ. Λεξιφ. 19. - Καθ’ ἃ λέγεται, παράγεται ἐκ τοῦ Μακκώ, ὅπερ δηλοῖ ἀνόητον, βλακίζουσαν γυναῖκα, Σουΐδ.· οὕτω Λατ. maccus = stolidus παρ’ Ἀπουληΐῳ καὶ Maccus ἢ ἀδηφάγος ἐν τοῖς Fabulae Atellanae. - Καθ’ Ἡσύχ.: «μακοᾶν· παραφρονεῖν. προσποιεῖσθαι μὴ ἀκούειν».
