ἀποφατικός: Difference between revisions
Βίος κέκληται δ' ὡς βίᾳ πορίζεται → Vi quia paratur vita, vita dicitur → Weil's auf gewaltsamem Streben beruht, heißt's Lebensgut
(Bailly1_1) |
(big3_6) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ή, όν :<br /><i>t. de gramm. ou de logique</i> négatif.<br />'''Étymologie:''' [[ἀπόφημι]].<br /><i><b>Ant.</b></i> [[καταφατικός]]. | |btext=ή, όν :<br /><i>t. de gramm. ou de logique</i> négatif.<br />'''Étymologie:''' [[ἀπόφημι]].<br /><i><b>Ant.</b></i> [[καταφατικός]]. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=-ή, -όν<br /><b class="num">1</b> [[concluyente]] νομίμῳ τρόπῳ καὶ ἀποφατικῷ <i>PLond</i>.1902ue. (VI d.C.)<br /><b class="num">•</b>[[aseverativo]] φωνή Gr.Nyss.<i>Eun</i>.3.7.43.<br /><b class="num">2</b> adv. -ῶς [[en forma de respuesta]] Eus.<i>DE</i> 10.8<br /><b class="num">•</b>[[dogmáticamente]] Diodor.T.<i>Rom</i>.(p.84.28).<br />-ή, -όν<br /><b class="num">1</b> [[negativo]] op. καταφατικός: ἡ [[ἀπόφασις]] λόγος ἀ. Arist.<i>Cat</i>.12<sup>b</sup>8, συμπλοκή Chrysipp.<i>Stoic</i>.2.69, cf. Plu.2.732f, ἐπίρρημα A.D.<i>Synt</i>.245.24, φωνή A.D.<i>Adu</i>.133.22, τὸ ... ἀ. οὐδέτερον A.D.<i>Synt</i>.10.21, 16.5, 9, 244.7<br /><b class="num">•</b>teol. del conocimiento de Dios por vía negativa θεολογίαι Dion.Ar.<i>Myst</i>.M.3.1032C, de un precepto [[prohibitivo]] Ast.Am.<i>Hom</i>.1.1.1.<br /><b class="num">2</b> subst. τὸ ἀ. [[renuncia]] a la vanidad del mundo <i>PLond</i>.1927.44 (IV d.C.).<br /><b class="num">3</b> adv. -ῶς op. καταφατικῶς [[negativamente]] λέγεσθαι Arist.<i>APr</i>.64<sup>a</sup>14, θεολογούμενος Procop.Gaz.M.87.1452A. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:17, 21 August 2017
English (LSJ)
ή, όν, (ἀπόφημι)
A negative, opp. καταφατικός, λόγος Arist.Cat.12b8, cf. Chrysipp.Stoic.2.55,69; ἐπίρρημα A.D.Synt.245.24. Adv. -κῶς Arist.APr.64a14; also written for ἀποφαντικῶς, A.D. Pron.27.16. II conclusive, PLond.5.1902v (vi A.D.).
German (Pape)
[Seite 334] verneinend, Ggstz καταφατικός, im adv.; Arist. de interpr. 7.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
t. de gramm. ou de logique négatif.
Étymologie: ἀπόφημι.
Ant. καταφατικός.
Spanish (DGE)
-ή, -όν
1 concluyente νομίμῳ τρόπῳ καὶ ἀποφατικῷ PLond.1902ue. (VI d.C.)
•aseverativo φωνή Gr.Nyss.Eun.3.7.43.
2 adv. -ῶς en forma de respuesta Eus.DE 10.8
•dogmáticamente Diodor.T.Rom.(p.84.28).
-ή, -όν
1 negativo op. καταφατικός: ἡ ἀπόφασις λόγος ἀ. Arist.Cat.12b8, συμπλοκή Chrysipp.Stoic.2.69, cf. Plu.2.732f, ἐπίρρημα A.D.Synt.245.24, φωνή A.D.Adu.133.22, τὸ ... ἀ. οὐδέτερον A.D.Synt.10.21, 16.5, 9, 244.7
•teol. del conocimiento de Dios por vía negativa θεολογίαι Dion.Ar.Myst.M.3.1032C, de un precepto prohibitivo Ast.Am.Hom.1.1.1.
2 subst. τὸ ἀ. renuncia a la vanidad del mundo PLond.1927.44 (IV d.C.).
3 adv. -ῶς op. καταφατικῶς negativamente λέγεσθαι Arist.APr.64a14, θεολογούμενος Procop.Gaz.M.87.1452A.
