κύμινον: Difference between revisions
Βούλου δ' ἀρέσκειν πᾶσι, μὴ σαυτῷ μόνῳ → Studeas placere cunctis, non soli tibi → Such allen zu gefallen, nicht nur dir allein
(Bailly1_3) |
(eksahir) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=cumin, <i>plante et graine qui servait comme assaisonnement</i>.<br />'''Étymologie:''' DELG emprunt sémit. | |btext=cumin, <i>plante et graine qui servait comme assaisonnement</i>.<br />'''Étymologie:''' DELG emprunt sémit. | ||
}} | |||
{{eles | |||
|esgtx=[[comino]] | |||
}} | }} | ||
Revision as of 10:30, 22 August 2017
English (LSJ)
[ῠ], τό,
A cummin, Hp.Acut.23, Antiph.142.2, Alex.127.6, LXX Is.28.25, PTeb.112.13 (ii B.C.), etc.; κύμινον ἔπρισεν, prov. of a skinflint, Sophr.110, cf. Men.1025, Theoc.10.55; κ. ἥμερον, Cuminum Cyminum, Dsc.3.59, cf. Thphr.HP1.11.2, Nic.Th.601; κ. ἄγριον (ἀγρότερον ib.710), wild cummin, Lagoecia cuminoeides, Dsc. 3.60; κ. ἄγριον ἕτερον, Nigella arvensis, ib.61; κ. αἰθιοπικόν Diocl. Fr.87. (Cf. Hebr. Kammôn.)
German (Pape)
[Seite 1530] τό, Kümmel, das Kraut u. der Saamen, Theophr. u. Folgde; unter anderen Gewürzen aufgezählt von Antiphan. bei Ath. II, 68 a; die änge des ι geht unter andern hervor aus Archest. ei Ath. III, 101 c.
Greek (Liddell-Scott)
κύμῑνον: τό, ὡς καὶ νῦν, κοινῶς «κύμνος», Λατ. cuminum, Σώφρων (42) ἐν Mus. Cr. 2. σ. 350, Ἱππ. περὶ Διαίτ. Ὀξ. 387 ἐχρησίμευεν ὡς ἄρτυμα ἢ ἥδυσμα ἐδεσμάτων, Ἀντιφ. ἐν «Λευκαδίῳ» 1. 2, Ἄλεξ. ἐν «Λέβητι» 2. 6, κτλ.· ― παροιμ. ἐπὶ φειδωλοῦ ἀνθρώπου (ἴδε τὸ ἑπομ.), Μένανδ. ἐν Ἀδήλ. 363. Πρβλ. τὸ Ἑβρ. Kammôn).
French (Bailly abrégé)
cumin, plante et graine qui servait comme assaisonnement.
Étymologie: DELG emprunt sémit.
