Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

apostata: Difference between revisions

From LSJ

Ποιητὴς, ὁπόταν ἐν τῷ τρίποδι τῆς Μούσης καθίζηται, τότε οὐκ ἔμφρων ἐστίν → Whenever a poet is seated on the Muses' tripod, he is not in his senses

Plato, Laws, 719c
(1)
(CSV import)
 
(One intermediate revision by the same user not shown)
Line 1: Line 1:
{{LaEn
|lnetxt=apostata apostatae N M :: apostate; bad/wicked man
}}
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>ăpostăta</b>: ae, m., = [[ἀποστάτης]],<br /><b>I</b> an [[apostate]] (eccl. Lat.).<br /><b>I</b> Lit., Tert. adv. Marc. 5, 11; Sedul. 5, 138; Cod. Th. 16, 7, 1. —<br /><b>II</b> In gen., a [[bad]], [[wicked]] [[man]]: qui dicit regi, [[apostata]], Vulg. Job. 34, 18: [[homo]] [[apostata]], vir [[inutilis]] etc., ib. Prov. 6, 12.
|lshtext=<b>ăpostăta</b>: ae, m., = [[ἀποστάτης]],<br /><b>I</b> an [[apostate]] (eccl. Lat.).<br /><b>I</b> Lit., Tert. adv. Marc. 5, 11; Sedul. 5, 138; Cod. Th. 16, 7, 1. —<br /><b>II</b> In gen., a [[bad]], [[wicked]] [[man]]: qui dicit regi, [[apostata]], Vulg. Job. 34, 18: [[homo]] [[apostata]], vir [[inutilis]] etc., ib. Prov. 6, 12.
Line 8: Line 11:
|georg=apostata, ae, m. ([[ἀποστάτης]]), der Abtrünnige vom Glauben, der Apostat, Tertull. de pudic. 9 u.a. Eccl.
|georg=apostata, ae, m. ([[ἀποστάτης]]), der Abtrünnige vom Glauben, der Apostat, Tertull. de pudic. 9 u.a. Eccl.
}}
}}
{{LaEn
{{LaZh
|lnetxt=apostata apostatae N M :: apostate; bad/wicked man
|lnztxt=&#42;apostata, ae. m. :: [[背敎者]]
}}
}}

Latest revision as of 16:10, 12 June 2024

Latin > English

apostata apostatae N M :: apostate; bad/wicked man

Latin > English (Lewis & Short)

ăpostăta: ae, m., = ἀποστάτης,
I an apostate (eccl. Lat.).
I Lit., Tert. adv. Marc. 5, 11; Sedul. 5, 138; Cod. Th. 16, 7, 1. —
II In gen., a bad, wicked man: qui dicit regi, apostata, Vulg. Job. 34, 18: homo apostata, vir inutilis etc., ib. Prov. 6, 12.

Latin > French (Gaffiot 2016)

ăpostăta, æ, m. (ἀποστάτης), apostat : Cod. Th. 16, 7, 7 ; Eccl.

Latin > German (Georges)

apostata, ae, m. (ἀποστάτης), der Abtrünnige vom Glauben, der Apostat, Tertull. de pudic. 9 u.a. Eccl.

Latin > Chinese

*apostata, ae. m. :: 背敎者