Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

conscelero: Difference between revisions

From LSJ

Ἀλλ’ ἐσθ’ ὁ θάνατος λοῖσθος ἰατρός κακῶν → But death is the ultimate healer of ills

Sophocles, Fragment 698
(2)
(CSV import)
 
(2 intermediate revisions by the same user not shown)
Line 1: Line 1:
{{LaEn
|lnetxt=conscelero conscelerare, consceleravi, consceleratus V TRANS :: [[stain with crime]], [[pollute with guilt]], [[dishonor]], [[disgrace by wicked conduct]]
}}
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>con-scĕlĕro</b>: āvi, ātum, 1,<br /><b>I</b> v. a., to [[stain]] or [[pollute]] [[with]] [[guilt]], to dishonor, [[disgrace]] by [[wicked]] [[conduct]]; as [[verb]] finit. ([[rare]]; not in Cic.): domum, Cat. 67, 24: oculos videndo, Ov. M. 7, 35: aures paternas, Liv. 40, 8, 19: conscelerati contaminatique ab ludis, id. 2, 37, 9.—Hence, conscĕlĕrātus, a, um, P. a., [[wicked]], [[depraved]] ([[very]] freq., esp. in [[Cicero]]'s orations): [[pirata]], Cic. Verr. 2, 1, 35, § 90: [[vultus]], id. Clu. 10, 29: [[mens]], id. Cat. 2, 9, 19: ea res ... captisque [[magis]] mentibus [[quam]] consceleratis [[similis]] visa, Liv. 8, 18, 11 Weissenb. ad loc.: [[furor]], Cic. Sull. 10, 29: [[impetus]], id. Cael. 6, 14: voluntates, id. Sull. 9, 28: [[exsectio]] linguae, id. Clu. 67, 191. —Sup.: filii, Cic. Rosc. Am. 24, 67: [[bellum]], id. Cat. 3, 7, 16.—Subst.: conscĕlĕrātus, i, m., a [[wicked]] [[person]], a [[villain]]: in inpios et consceleratos poenae certissimae, Cic. Pis. 20, 46: cum tuā consceleratorum ac perditorum manu, id. Dom. 3, 6.—Comp. and adv. not in [[use]].
|lshtext=<b>con-scĕlĕro</b>: āvi, ātum, 1,<br /><b>I</b> v. a., to [[stain]] or [[pollute]] [[with]] [[guilt]], to dishonor, [[disgrace]] by [[wicked]] [[conduct]]; as [[verb]] finit. ([[rare]]; not in Cic.): domum, Cat. 67, 24: oculos videndo, Ov. M. 7, 35: aures paternas, Liv. 40, 8, 19: conscelerati contaminatique ab ludis, id. 2, 37, 9.—Hence, conscĕlĕrātus, a, um, P. a., [[wicked]], [[depraved]] ([[very]] freq., esp. in [[Cicero]]'s orations): [[pirata]], Cic. Verr. 2, 1, 35, § 90: [[vultus]], id. Clu. 10, 29: [[mens]], id. Cat. 2, 9, 19: ea res ... captisque [[magis]] mentibus [[quam]] consceleratis [[similis]] visa, Liv. 8, 18, 11 Weissenb. ad loc.: [[furor]], Cic. Sull. 10, 29: [[impetus]], id. Cael. 6, 14: voluntates, id. Sull. 9, 28: [[exsectio]] linguae, id. Clu. 67, 191. —Sup.: filii, Cic. Rosc. Am. 24, 67: [[bellum]], id. Cat. 3, 7, 16.—Subst.: conscĕlĕrātus, i, m., a [[wicked]] [[person]], a [[villain]]: in inpios et consceleratos poenae certissimae, Cic. Pis. 20, 46: cum tuā consceleratorum ac perditorum manu, id. Dom. 3, 6.—Comp. and adv. not in [[use]].
Line 8: Line 11:
|georg=cōn-[[scelero]], āvī, ātum, āre, frevelhaft [[beflecken]], -[[verunreinigen]], Catull., Liv. u.a.
|georg=cōn-[[scelero]], āvī, ātum, āre, frevelhaft [[beflecken]], -[[verunreinigen]], Catull., Liv. u.a.
}}
}}
{{LaEn
{{LaZh
|lnetxt=conscelero conscelerare, consceleravi, consceleratus V TRANS :: stain with crime, pollute with guilt, dishonor, disgrace by wicked conduct
|lnztxt=conscelero, as, are. :: 染罪惡。— oculos 閒坐看犯罪。
}}
}}

Latest revision as of 17:45, 12 June 2024

Latin > English

conscelero conscelerare, consceleravi, consceleratus V TRANS :: stain with crime, pollute with guilt, dishonor, disgrace by wicked conduct

Latin > English (Lewis & Short)

con-scĕlĕro: āvi, ātum, 1,
I v. a., to stain or pollute with guilt, to dishonor, disgrace by wicked conduct; as verb finit. (rare; not in Cic.): domum, Cat. 67, 24: oculos videndo, Ov. M. 7, 35: aures paternas, Liv. 40, 8, 19: conscelerati contaminatique ab ludis, id. 2, 37, 9.—Hence, conscĕlĕrātus, a, um, P. a., wicked, depraved (very freq., esp. in Cicero's orations): pirata, Cic. Verr. 2, 1, 35, § 90: vultus, id. Clu. 10, 29: mens, id. Cat. 2, 9, 19: ea res ... captisque magis mentibus quam consceleratis similis visa, Liv. 8, 18, 11 Weissenb. ad loc.: furor, Cic. Sull. 10, 29: impetus, id. Cael. 6, 14: voluntates, id. Sull. 9, 28: exsectio linguae, id. Clu. 67, 191. —Sup.: filii, Cic. Rosc. Am. 24, 67: bellum, id. Cat. 3, 7, 16.—Subst.: conscĕlĕrātus, i, m., a wicked person, a villain: in inpios et consceleratos poenae certissimae, Cic. Pis. 20, 46: cum tuā consceleratorum ac perditorum manu, id. Dom. 3, 6.—Comp. and adv. not in use.

Latin > French (Gaffiot 2016)

cōnscĕlĕrō,¹⁶ āvī, ātum, āre, tr., souiller par un crime : Liv. 40, 8, 19 ; Catul. 67, 24.

Latin > German (Georges)

cōn-scelero, āvī, ātum, āre, frevelhaft beflecken, -verunreinigen, Catull., Liv. u.a.

Latin > Chinese

conscelero, as, are. :: 染罪惡。— oculos 閒坐看犯罪。