ὕστατος

English (LSJ)

η, ον,    A v. ὕστερος B.

Greek (Liddell-Scott)

ὕστατος: -η, -ον, ἴδε ὕστερος Β.

French (Bailly abrégé)

η, ον :
1 qui est tout à fait derrière, qui est au dernier rang, le dernier;
2 qui est, a lieu ou se fait à la fin ; adv. • ὕστατον ou • τὸ ὕστατον, • ὕστατα OD en dernier lieu, pour la dernière fois;
3 extrême : τὰ ὕστατα LUC les derniers maux, les maux extrêmes.
Étymologie: cf. ὕστερος.

English (Autenrieth)

last, hindmost. — Adv., ὕστατον.

Greek Monotonic

ὕστᾰτος: -η, -ον, βλ. ὕστερος Β.

Russian (Dvoretsky)

ὕστᾰτος: [superl. к ὕστερος I] последний, крайний, конечный Hom., Trag. etc. - см. тж. ὕστατα, ὑστάτη и ὕστατον.

Middle Liddell

ὕστᾰτος, η, ον [v. ὕστερος B.]

English (Woodhouse)

last, hindmost