εὐηχής: Difference between revisions
From LSJ
m (Text replacement - "<span class="sense"><span class="bld">A<\/span> (?s)(?!.*<span class="bld">)(.*)(<\/span>)(\n}})" to "$1$3") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
||
| Line 9: | Line 9: | ||
|Beta Code=eu)hxh/s | |Beta Code=eu)hxh/s | ||
|Definition=Dor. εὐᾱχης, ές, [[well-sounding]], [[tuneful]], ὕμνος <span class="bibl">Pi.<span class="title">P.</span>2.14</span>; ὑμέναιος <span class="bibl">Call.<span class="title">Del.</span>296</span>; ὄργανον Plu.2.437d; [[euphonious]], <span class="bibl">Phld. <span class="title">Po.</span>2.3</span>. | |Definition=Dor. εὐᾱχης, ές, [[well-sounding]], [[tuneful]], ὕμνος <span class="bibl">Pi.<span class="title">P.</span>2.14</span>; ὑμέναιος <span class="bibl">Call.<span class="title">Del.</span>296</span>; ὄργανον Plu.2.437d; [[euphonious]], <span class="bibl">Phld. <span class="title">Po.</span>2.3</span>. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ής, ές :<br />au bruit harmonieux <i>ou</i> sonore.<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[ἦχος]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''εὐηχής''': Δωρ. εὐᾱχής, ές, [[καλῶς]] ἠχῶν, [[εὔηχος]], Πινδ. Π. 2. 25, Καλλ. εἰς Δῆλ. 296, Πλούτ. 2. 437D. - Καθ’ Ἡσύχ.: «εὐηχές· εὔφωνον, εὔφημον». | |lstext='''εὐηχής''': Δωρ. εὐᾱχής, ές, [[καλῶς]] ἠχῶν, [[εὔηχος]], Πινδ. Π. 2. 25, Καλλ. εἰς Δῆλ. 296, Πλούτ. 2. 437D. - Καθ’ Ἡσύχ.: «εὐηχές· εὔφωνον, εὔφημον». | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
Revision as of 19:55, 1 October 2022
English (LSJ)
Dor. εὐᾱχης, ές, well-sounding, tuneful, ὕμνος Pi.P.2.14; ὑμέναιος Call.Del.296; ὄργανον Plu.2.437d; euphonious, Phld. Po.2.3.
French (Bailly abrégé)
ής, ές :
au bruit harmonieux ou sonore.
Étymologie: εὖ, ἦχος.
Greek (Liddell-Scott)
εὐηχής: Δωρ. εὐᾱχής, ές, καλῶς ἠχῶν, εὔηχος, Πινδ. Π. 2. 25, Καλλ. εἰς Δῆλ. 296, Πλούτ. 2. 437D. - Καθ’ Ἡσύχ.: «εὐηχές· εὔφωνον, εὔφημον».
Greek Monolingual
εὐηχής, -ές (ΑΜ) (Α και δωρ. τ. εὐαχής, -ές)
1. ο εύηχος («εὐαχέα ὕμνον», Πίνδ.)
2. αυτός που παράγει αρμονική φωνή, ο εύφωνος («ἵνα τορόν τε καὶ εὐηχὲς φθέγξηται», Συν.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + ηχή ή ήχος (το) «ήχος»].
Russian (Dvoretsky)
εὐηχής: дор. εὐᾱχής 2 (сладко)звучный, мелодичный (ὕμνος Pind.; ὄργανον Plut.).
