ἐχόντως: Difference between revisions
Οὐκ ἔστι σιγᾶν αἰσχρόν, ἀλλ' εἰκῆ λαλεῖν → Silere non est turpe, sed frustra loqui → nicht Schweigen schändet, sondern Schwätzen auf gut Glück
(Bailly1_2) |
(15) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=<i>seul. dans la locut.</i> [[ἐχόντως]] [[νοῦν]] HDT <i>c.</i> [[νουνεχόντως]].<br />'''Étymologie:''' [[ἔχω]]. | |btext=<i>seul. dans la locut.</i> [[ἐχόντως]] [[νοῦν]] HDT <i>c.</i> [[νουνεχόντως]].<br />'''Étymologie:''' [[ἔχω]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ἐχόντως]] (Α)<br />(επίρρ. από τη μτχ. ενεστ. του έχω) <b>φρ.</b> «[[ἐχόντως]] νοῡν» — νουνεχώς, [[συνετώς]] (<b>Πλάτ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Από τη μτχ. ενεστ. <i>έχων</i>, <i>έχοντος</i> του <i>έχω</i>]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:15, 29 September 2017
English (LSJ)
Adv. pres. part. of ἔχω, in phrase ἐ. νοῦν,
A = νουνεχόντως (q.v.), Pl.Lg.686e; ἐχόντως ἑαυτὸν τὸν νοῦν Id.Phlb.64a.
German (Pape)
[Seite 1126] adv. zu ἔχων, nur ἐχόντως νοῦν, = νουνεχόντως, Plat. Legg. III, 686 e, wonach Phil. 64 a gesagt ist ἐμφρόνως καὶ ἐχόντως ἑαυτὸι τὸν νοῦν φήσομεν ἀποκρίνασθαι, verständiger Weise.
Greek (Liddell-Scott)
ἐχόντως: Ἐπίρρ. μετοχ. ἐνεστ. τοῦ ἔχω, ἐν τῇ φράσει: ἐχόντως νοῦν, νουνεχόντως, Πλάτ. Νόμ. 686Ε· ἀπολ., ὁ αὐτ. ἐν Φιλήβ. 64Α.
French (Bailly abrégé)
seul. dans la locut. ἐχόντως νοῦν HDT c. νουνεχόντως.
Étymologie: ἔχω.
Greek Monolingual
ἐχόντως (Α)
(επίρρ. από τη μτχ. ενεστ. του έχω) φρ. «ἐχόντως νοῡν» — νουνεχώς, συνετώς (Πλάτ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Από τη μτχ. ενεστ. έχων, έχοντος του έχω].
