Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

rumino: Difference between revisions

From LSJ

Ζῆν οὐκ ἄξιος, ὅτῳ μηδὲ εἷς ἐστι χρηστὸς φίλοςLife is not worth living if you do not have at least one friend.

Democritus, DK 68b22
(D_8)
 
(3_11)
Line 1: Line 1:
{{Gaffiot
{{Gaffiot
|gf=<b>rūmĭnō</b>,¹⁴ āre ([[rumen]]), intr., ruminer : Plin. 11, 160 &#124;&#124; tr., Virg. B. 6, 54.
|gf=<b>rūmĭnō</b>,¹⁴ āre ([[rumen]]), intr., ruminer : Plin. 11, 160 &#124;&#124; tr., Virg. B. 6, 54.
}}
{{Georges
|georg=rūmino, āre, u. rūminor, ārī ([[rumen]]), [[wiederkäuen]], I) eig. ([[Form]] [[rumino]]): 1) im allg.: a) intr.: α) v. Tieren, [[wie]] v. [[Rinde]] u. Schafe, Colum. 6, 6, 1. Plin. 11, 161. Vulg. [[Levit]]. 11, 3: v. [[Kamel]], Vulg. [[Levit]]. 11, 4: v. [[Hirsch]], Plin. 10, 200: v. Hasen u. [[Igel]], Vulg. [[Levit]]. 11, 5 u. 6: v. Fische [[scarus]], Plin. 9, 62: v. der Kropfgans, in veram alvum ruminantis [[modo]] [[refert]], Plin. 10, 131. – β) v. Menschen, servi [[sui]] recumbentes et ruminantes, Augustin. conf. 11, 2. – b) tr., v. [[Rinde]], pallentes herbas, Verg. ecl. 6, 54: revocatas herbas, Ov. am. 3, 5, 17: reduces gutture herbas, Paul. Nol. carm. 18, 340: v. Fische [[scarus]], epastas [[escas]], Ov. hal. 119. – 2) prägn., [[essen]], [[genießen]], [[qui]] cum radicis amarum corticem ruminare cupiunt, poma spernunt, Anon. de solemn. 1 (Spicil. Solesm. tom. 1. p. 9 sq.). – bildl., [[quam]] sapida gaudia de [[pane]] tuo ruminaret, Augustin. conf. 6, 3. – II) übtr., [[wiederkäuen]] = [[sich]] od. jmdm. ins [[Gedächtnis]] [[zurückrufen]], [[wiederholen]] (vgl. Augustin. in psalm. 46, 1 ut, [[quando]] audit, sit [[similis]] manducanti; cum [[autem]] audita in memoriam revocat, sit [[similis]] ruminanti), α) [[Form]] [[ruminor]]: Odyssian Homeri, [[Varro]] [[sat]]. Men. 60: antiquitates, ibid. 505: humanitatem, [[Varro]] logist. ([[Tanaquil]] I) p. 258 [[Riese]]: haece mulieri, Liv. Andr. tr. 8: figuras habitusque verborum [[nove]] [[aut]] [[insigniter]] dictorum in Laeviano [[illo]] carmine, Gell. 19, 7, 2. – β) [[Form]] [[rumino]]: [[dum]] carmina tua ruminas, Symm. epist. 3, 13: [[cuius]] edulio saturati ruminamus [[cotidie]] verba, [[Hieron]]. epist. 96, 17: [[ama]] ecclesiasticas legere litteras; legendo et rumidando [[omnia]] [[quae]] cognitione digna sunt [[aut]] [[certe]] plurima perdisces, Augustin. epist. 140, 85: [[qui]] [[autem]] est [[non]] [[oblitus]] cogitat et cogitando ruminat, ruminando delectatur, Augustin. in psalm. 36. serm. 3. no. 5.
}}
}}

Revision as of 09:09, 15 August 2017

Latin > French (Gaffiot 2016)

rūmĭnō,¹⁴ āre (rumen), intr., ruminer : Plin. 11, 160 || tr., Virg. B. 6, 54.

Latin > German (Georges)

rūmino, āre, u. rūminor, ārī (rumen), wiederkäuen, I) eig. (Form rumino): 1) im allg.: a) intr.: α) v. Tieren, wie v. Rinde u. Schafe, Colum. 6, 6, 1. Plin. 11, 161. Vulg. Levit. 11, 3: v. Kamel, Vulg. Levit. 11, 4: v. Hirsch, Plin. 10, 200: v. Hasen u. Igel, Vulg. Levit. 11, 5 u. 6: v. Fische scarus, Plin. 9, 62: v. der Kropfgans, in veram alvum ruminantis modo refert, Plin. 10, 131. – β) v. Menschen, servi sui recumbentes et ruminantes, Augustin. conf. 11, 2. – b) tr., v. Rinde, pallentes herbas, Verg. ecl. 6, 54: revocatas herbas, Ov. am. 3, 5, 17: reduces gutture herbas, Paul. Nol. carm. 18, 340: v. Fische scarus, epastas escas, Ov. hal. 119. – 2) prägn., essen, genießen, qui cum radicis amarum corticem ruminare cupiunt, poma spernunt, Anon. de solemn. 1 (Spicil. Solesm. tom. 1. p. 9 sq.). – bildl., quam sapida gaudia de pane tuo ruminaret, Augustin. conf. 6, 3. – II) übtr., wiederkäuen = sich od. jmdm. ins Gedächtnis zurückrufen, wiederholen (vgl. Augustin. in psalm. 46, 1 ut, quando audit, sit similis manducanti; cum autem audita in memoriam revocat, sit similis ruminanti), α) Form ruminor: Odyssian Homeri, Varro sat. Men. 60: antiquitates, ibid. 505: humanitatem, Varro logist. (Tanaquil I) p. 258 Riese: haece mulieri, Liv. Andr. tr. 8: figuras habitusque verborum nove aut insigniter dictorum in Laeviano illo carmine, Gell. 19, 7, 2. – β) Form rumino: dum carmina tua ruminas, Symm. epist. 3, 13: cuius edulio saturati ruminamus cotidie verba, Hieron. epist. 96, 17: ama ecclesiasticas legere litteras; legendo et rumidando omnia quae cognitione digna sunt aut certe plurima perdisces, Augustin. epist. 140, 85: qui autem est non oblitus cogitat et cogitando ruminat, ruminando delectatur, Augustin. in psalm. 36. serm. 3. no. 5.