stultitia: Difference between revisions
Κούφως φέρειν δεῖ τὰς παρεστώσας τύχας → Fiet levis fortuna, si leviter feras → Leicht muss man tragen das bestehende Geschick
(D_8) |
(3_12) |
||
| Line 4: | Line 4: | ||
{{Gaffiot | {{Gaffiot | ||
|gf=<b>stultĭtĭa</b>,⁹ æ, f. ([[stultus]]), sottise, déraison, niaiserie, folie : Pl. Mil. 878 ; Cic. Div. 2, 90 ; de Or. 3, 142 ; in pari [[stultitia]] sunt Cic. Par. 36, ils sont aussi insensés ; stultĭtia [[est]] nolle Cic. Nat. 3, 84, c’[[est]] folie que de ne pas vouloir... || pl., stultitiæ Cic. Br. 236, les sottises || [chez les comiques] folie de jeunesse : Pl. Aul. 752, etc. ; Ter. Haut. 961. | |gf=<b>stultĭtĭa</b>,⁹ æ, f. ([[stultus]]), sottise, déraison, niaiserie, folie : Pl. Mil. 878 ; Cic. Div. 2, 90 ; de Or. 3, 142 ; in pari [[stultitia]] sunt Cic. Par. 36, ils sont aussi insensés ; stultĭtia [[est]] nolle Cic. Nat. 3, 84, c’[[est]] folie que de ne pas vouloir... || pl., stultitiæ Cic. Br. 236, les sottises || [chez les comiques] folie de jeunesse : Pl. Aul. 752, etc. ; Ter. Haut. 961. | ||
}} | |||
{{Georges | |||
|georg=stultitia, ae, f. ([[stultus]]), die [[Torheit]], der [[Mangel]] an [[Einsicht]], die [[Einfalt]], Albernheit (Ggstz. [[prudentia]], [[sapientia]]), Plaut., Cic. u.a.: multorum stultitiam perpessum [[esse]], Cic.: calumniam stultitiamque [[eius]] obtrivit ac contudit, Cic.: [[stultitia]] est m. Infin., stultitiast venatum ducere invitas [[canes]], Plaut.: [[esse]] [[enim]] stultitiam ab iis porrigentibus et dantibus nolle sumere, Cic.: [[stultitia]] est sedendo [[aut]] votis debellari credere posse, Liv. – [[als]] gelinder [[Ausdruck]] [[für]] [[Unzucht]] u. dgl. [[bei]] Plaut. u. Ter. – Plur., hominum ineptias ac stultitias, [[quae]] devorandae [[nobis]] sunt, [[non]] ferebat, Cic. [[Brut]]. 236. – / Nbf. stultitiēs, ēī, f., Apul. apol. 53 codd. F φ (Krüger [[ohne]] [[Not]] [[stultitia]]). | |||
}} | }} | ||
Revision as of 09:37, 15 August 2017
Latin > English (Lewis & Short)
stultĭtĭa: ae, f. stultus,
I folly, foolishness, simplicity, silliness, fatuity, etc.: delirationem incredibilem! Non enim omnis error stultitia dicenda est, Cic. Div. 2, 43, 90: stultitia atque insipientia, Plaut. Mil. 3, 3, 5: inscitiae meae et stultitiae ignoscas, id. ib. 2, 6, 62: utrum stultitiā facere ego hunc an malitiā Dicam, Ter. Phorm. 4, 3, 54: stultitiā ac temeritate vestrā Galliam prosternere, Caes. B. C. 7, 77: stultitia loquax, Cic. de Or. 3, 35, 142: num tibi aut stultitia accessit aut superat superbia? Plaut. Am. 2, 2, 77: stultitia atque arrogantia, Hirt. B. G. 8, prooem. § 3: stultitia est, ei te esse tristem, Plaut. Cas. 2, 4, 4; 3, 3, 1; id. Ep. 3, 3, 50; id. Stich. 1, 2, 82 al.; cf.: esse enim stultitiam nolle sumere, etc., Cic. N. D. 3, 34, 84: est proprium stultitiae aliorum vitia cernere, oblivisci suorum, etc., id. Tusc. 3, 30, 73: hujus istius facti stultitiam alia jam superior stultitia defendit, id. Rab. Post. 9, 24: stultitiae peccatum, id. de Or. 1, 37, 124 sq.: stultitiamque meum crimen debere vocari, Ov. Tr. 3, 6, 35: meae Stultitiam patiuntur opes, extravagance, Hor. Ep. 1, 18, 29.—Esp. of folly, weakness, etc., in love: supplicatum venio ob stultitiam meam, Plaut. Aul. 4, 10, 22: stultitiae adulescentiae ejus ignoscas, id. Most. 5, 2, 35; id. Trin. 2, 4, 106; Ter. Heaut. 5, 2, 8.—Plur.: hominum ineptias ac stultitias, quae devorandae nobis sunt, non ferebat, Cic. Brut. 67, 236.
Latin > French (Gaffiot 2016)
stultĭtĭa,⁹ æ, f. (stultus), sottise, déraison, niaiserie, folie : Pl. Mil. 878 ; Cic. Div. 2, 90 ; de Or. 3, 142 ; in pari stultitia sunt Cic. Par. 36, ils sont aussi insensés ; stultĭtia est nolle Cic. Nat. 3, 84, c’est folie que de ne pas vouloir... || pl., stultitiæ Cic. Br. 236, les sottises || [chez les comiques] folie de jeunesse : Pl. Aul. 752, etc. ; Ter. Haut. 961.
Latin > German (Georges)
stultitia, ae, f. (stultus), die Torheit, der Mangel an Einsicht, die Einfalt, Albernheit (Ggstz. prudentia, sapientia), Plaut., Cic. u.a.: multorum stultitiam perpessum esse, Cic.: calumniam stultitiamque eius obtrivit ac contudit, Cic.: stultitia est m. Infin., stultitiast venatum ducere invitas canes, Plaut.: esse enim stultitiam ab iis porrigentibus et dantibus nolle sumere, Cic.: stultitia est sedendo aut votis debellari credere posse, Liv. – als gelinder Ausdruck für Unzucht u. dgl. bei Plaut. u. Ter. – Plur., hominum ineptias ac stultitias, quae devorandae nobis sunt, non ferebat, Cic. Brut. 236. – / Nbf. stultitiēs, ēī, f., Apul. apol. 53 codd. F φ (Krüger ohne Not stultitia).
