Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

interruptio: Difference between revisions

From LSJ

Φιλοκαλοῦμέν τε γὰρ μετ' εὐτελείας καὶ φιλοσοφοῦμεν ἄνευ μαλακίας → Our love of what is beautiful does not lead to extravagance; our love of the things of the mind does not makes us soft.

Τhucydides, 2.40.1
(3_7)
(2)
Line 7: Line 7:
{{Georges
{{Georges
|georg=interruptio, ōnis, f. ([[interrumpo]]), die [[Unterbrechung]], I) eig.: muri, [[Hieron]]. in Isai. 9, 30. § 12 sqq.: Oceani, Mart. Cap. 6. § 622: [[interruptio]] [[non]] [[unius]] generis a [[nobis]], [[sed]] omnium generum a se divisorum, Macr. somn. Scip. 2, 5, 32. – II) übtr.: a) im allg.: usucapionis, Paul. dig. 41, 3, 2. – b) [[als]] Redefig., das Abbrechen [[mitten]] in der [[Rede]], griech. [[ἀποσιώπησις]], Quint. 9, 2, 54.
|georg=interruptio, ōnis, f. ([[interrumpo]]), die [[Unterbrechung]], I) eig.: muri, [[Hieron]]. in Isai. 9, 30. § 12 sqq.: Oceani, Mart. Cap. 6. § 622: [[interruptio]] [[non]] [[unius]] generis a [[nobis]], [[sed]] omnium generum a se divisorum, Macr. somn. Scip. 2, 5, 32. – II) übtr.: a) im allg.: usucapionis, Paul. dig. 41, 3, 2. – b) [[als]] Redefig., das Abbrechen [[mitten]] in der [[Rede]], griech. [[ἀποσιώπησις]], Quint. 9, 2, 54.
}}
{{LaEn
|lnetxt=interruptio interruptionis N F :: interruption; discontinuity, break; aposiopesis (rhetoric)
}}
}}

Revision as of 20:45, 27 February 2019

Latin > English (Lewis & Short)

interruptĭo: ōnis, f. interrumpo,
I an interrupting, interruption, interval (postAug.).
I In gen.: muri, Hier. in Isa. 9, 3, § 12 sqq.: Oceani, Mart. Cap. 6, § 622; Macr. Somn. Scip. 2, 5, 32. —
II Transf.
   A Rhet. t. t., = ἀποσιώπησις,> a sudden break in the thought or expression: quam idem Cicero reticentiam, Celsus obticentiam, nonnulli interruptionem appellant, Quint. 9, 2, 54.—
   B An interruption: usurpatio est usucapionis interruption, Dig. 41, 3, 2.—
   C A breaking up, division, distinction: generum, Macr. Somn. Scip. 2, 5.

Latin > French (Gaffiot 2016)

interruptĭō, ōnis, f. (interrumpo),
1 interruption, discontinuation : Hier. Is. 9, 80, 12 ; Macr. Scip. 2, 5, 32
2 interruption [de l’usucapion] : Dig. 41, 3, 2 || réticence [fig. de rhét.] : Quint. 9, 2, 54.

Latin > German (Georges)

interruptio, ōnis, f. (interrumpo), die Unterbrechung, I) eig.: muri, Hieron. in Isai. 9, 30. § 12 sqq.: Oceani, Mart. Cap. 6. § 622: interruptio non unius generis a nobis, sed omnium generum a se divisorum, Macr. somn. Scip. 2, 5, 32. – II) übtr.: a) im allg.: usucapionis, Paul. dig. 41, 3, 2. – b) als Redefig., das Abbrechen mitten in der Rede, griech. ἀποσιώπησις, Quint. 9, 2, 54.

Latin > English

interruptio interruptionis N F :: interruption; discontinuity, break; aposiopesis (rhetoric)