ἐριήκοος: Difference between revisions
From LSJ
Οὐκ ἔστι σιγᾶν αἰσχρόν, ἀλλ' εἰκῆ λαλεῖν → Silere non est turpe, sed frustra loqui → nicht Schweigen schändet, sondern Schwätzen auf gut Glück
(6_15) |
(14) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἐριήκοος''': -ον, ([[ἀκούω]]) ἔχων ὀξεῖαν τὴν ἀκοήν, Ὀρφ. Λιθ. 462. | |lstext='''ἐριήκοος''': -ον, ([[ἀκούω]]) ἔχων ὀξεῖαν τὴν ἀκοήν, Ὀρφ. Λιθ. 462. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ἐριήκοος]], -ον (Α)<br />αυτός που έχει [[οξεία]] [[ακοή]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ερι</i>- (επιτ. [[μόριο]]) <span style="color: red;">+</span> -<i>ηκοος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[ακούω]])]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 06:38, 29 September 2017
English (LSJ)
ον, (ἀκοή)
A sharp of hearing, λεπτῆς ἀϋτῆς Orph.L.468.
German (Pape)
[Seite 1028] scharf hörend, Orph. Lith. 462.
Greek (Liddell-Scott)
ἐριήκοος: -ον, (ἀκούω) ἔχων ὀξεῖαν τὴν ἀκοήν, Ὀρφ. Λιθ. 462.
Greek Monolingual
ἐριήκοος, -ον (Α)
αυτός που έχει οξεία ακοή.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ερι- (επιτ. μόριο) + -ηκοος (< ακούω)].
