εὐδαιμονίζω: Difference between revisions
(6_12) |
(Bailly1_2) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''εὐδαιμονίζω''': θεωρῶ ἢ καλῶ τινα εὐτυχῆ, [[μακαρίζω]], εὐδαιμόνιζε παῖδα σὴν Εὐρ. Τρῳ. 268, πρβλ. Ξεν. Ἀπομν. 2, 7, 7, Ἰσοκρ. 175D, κλ.· [[μετὰ]] γεν. πράγμ., οὐ [[πάνυ]] μοίρας εὐδαιμονίσαι, οὐχὶ ἐκ τῶν πολὺ ἀξίων μακαρισμοῦ διὰ τὴν τύχην του, Σοφ. Ο. Κ. 144, πρβλ. Πλάτ. Πολ. 516C, 518Β, Συμπ. 194Ε· αὑτὸν εὐδαιμονιεῖ τῆς περιουσίας Δημ. 550. 20, πρβλ. 362. 12· εὐδ. τινὰ ὑπέρ τινος Ξεν. Ἀπομν. 1. 7, 3· ἐπί τινι Δημ. 314. 2· διά τι Λουκ. Νιγρ. 23. ― Παθ., Πλάτ. Πολ. 465D, κ. ἀλλ. | |lstext='''εὐδαιμονίζω''': θεωρῶ ἢ καλῶ τινα εὐτυχῆ, [[μακαρίζω]], εὐδαιμόνιζε παῖδα σὴν Εὐρ. Τρῳ. 268, πρβλ. Ξεν. Ἀπομν. 2, 7, 7, Ἰσοκρ. 175D, κλ.· [[μετὰ]] γεν. πράγμ., οὐ [[πάνυ]] μοίρας εὐδαιμονίσαι, οὐχὶ ἐκ τῶν πολὺ ἀξίων μακαρισμοῦ διὰ τὴν τύχην του, Σοφ. Ο. Κ. 144, πρβλ. Πλάτ. Πολ. 516C, 518Β, Συμπ. 194Ε· αὑτὸν εὐδαιμονιεῖ τῆς περιουσίας Δημ. 550. 20, πρβλ. 362. 12· εὐδ. τινὰ ὑπέρ τινος Ξεν. Ἀπομν. 1. 7, 3· ἐπί τινι Δημ. 314. 2· διά τι Λουκ. Νιγρ. 23. ― Παθ., Πλάτ. Πολ. 465D, κ. ἀλλ. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=<i>seul. prés., fut. et ao.</i><br />juger <i>ou</i> proclamer heureux, acc..<br />'''Étymologie:''' [[εὐδαίμων]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:57, 9 August 2017
English (LSJ)
A call or account happy, εὐδαιμόνιζε παῖδα σήν E.Tr.268, cf. X.Mem.2.7.7, Arist.EN1096a2, etc.; τὴν πόλιν Isoc.8.83: c. gen. rei, οὐ . . μοίρας εὐδαιμονίσαι πρώτης for his eminent fortune, S.OC144, cf. Pl.R. 516c, al.; αὑτὸν εὐδαιμονιεῖ τῆς περιουσίας D.21.109, cf. 19.67; εὐ. τινὰ ὑπέρ τινος X.An.1.7.3 (s.v.l.); ἐπί τινι D.18.260; διά τι Luc. Nigr.23:—Pass., διά τι Pl.R.465d,al.
German (Pape)
[Seite 1060] glücklich preisen, schätzen, τινὰ μοίρας, wegen seines Schicksals, Soph. O. C. 142; Eur. Tr. 268; τοὺς ἀνθρώπους τῶν ἀγαθῶν Plat. Conv. 184 e, wie Crit. 43 b u. Folgde, z. B. Dem. 19, 67; ὑπέρ τινος, Xen. An. 1, 7, 3, wo jedoch wohl mit Krüger ὑπέρ zu streichen; ἐπί τινι, Luc. Merc. cond. 7; διά τι, Nigr. 23. – Bei Ath. IV, 130 d = εὐδαιμονέω.
Greek (Liddell-Scott)
εὐδαιμονίζω: θεωρῶ ἢ καλῶ τινα εὐτυχῆ, μακαρίζω, εὐδαιμόνιζε παῖδα σὴν Εὐρ. Τρῳ. 268, πρβλ. Ξεν. Ἀπομν. 2, 7, 7, Ἰσοκρ. 175D, κλ.· μετὰ γεν. πράγμ., οὐ πάνυ μοίρας εὐδαιμονίσαι, οὐχὶ ἐκ τῶν πολὺ ἀξίων μακαρισμοῦ διὰ τὴν τύχην του, Σοφ. Ο. Κ. 144, πρβλ. Πλάτ. Πολ. 516C, 518Β, Συμπ. 194Ε· αὑτὸν εὐδαιμονιεῖ τῆς περιουσίας Δημ. 550. 20, πρβλ. 362. 12· εὐδ. τινὰ ὑπέρ τινος Ξεν. Ἀπομν. 1. 7, 3· ἐπί τινι Δημ. 314. 2· διά τι Λουκ. Νιγρ. 23. ― Παθ., Πλάτ. Πολ. 465D, κ. ἀλλ.
French (Bailly abrégé)
seul. prés., fut. et ao.
juger ou proclamer heureux, acc..
Étymologie: εὐδαίμων.
