διακάτοχος: Difference between revisions
From LSJ
Θεὸς πέφυκεν, ὅστις οὐδὲν δρᾷ κακόν → Deus est, qui nihil admisit umquam in se mali → Es ist ein göttlich Wesen, wer nichts Schlechtes tut
(6_18) |
(big3_11) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''διακάτοχος''': -ον, ὁ κατέχων, ὁ ἔχων ὡς [[κτῆμα]], Γλωσσ. | |lstext='''διακάτοχος''': -ον, ὁ κατέχων, ὁ ἔχων ὡς [[κτῆμα]], Γλωσσ. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=-ου, ὁ jur. [[poseedor]], [[propietario]] trad. de lat. <i>(bonorum) possessor</i> ref. a la pers. designada como heredero en ausencia de testamento y de parientes cercanos οὐκ [[ἐγώ]], οὐ κληρονόμοι μου, οὐ διάδοχοι, οὐ διακάτοχοι <i>PMich.Gagos</i> 43 (VI d.C.), cf. <i>PSI</i> 183.12, <i>POxy</i>.2270.10, <i>Stud.Pal</i>.1.p.7.2.21 (todos V d.C.), <i>PMonac</i>.1.38 (VI d.C.), <i>PBodl</i>.45.30, <i>Tav.Lign.Cer</i>.2.8 (ambos VII d.C.), <i>Cod.Theod</i>.10.16.1. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:03, 21 August 2017
English (LSJ)
ον,
A holding, possessing, Gloss., = Lat. bonorum possessor, PSI3.183 (v A.D.), etc.
German (Pape)
[Seite 581] ὸ, der Besitzer, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
διακάτοχος: -ον, ὁ κατέχων, ὁ ἔχων ὡς κτῆμα, Γλωσσ.
Spanish (DGE)
-ου, ὁ jur. poseedor, propietario trad. de lat. (bonorum) possessor ref. a la pers. designada como heredero en ausencia de testamento y de parientes cercanos οὐκ ἐγώ, οὐ κληρονόμοι μου, οὐ διάδοχοι, οὐ διακάτοχοι PMich.Gagos 43 (VI d.C.), cf. PSI 183.12, POxy.2270.10, Stud.Pal.1.p.7.2.21 (todos V d.C.), PMonac.1.38 (VI d.C.), PBodl.45.30, Tav.Lign.Cer.2.8 (ambos VII d.C.), Cod.Theod.10.16.1.
